صراط: قبرستانی خاموش و مرموز در جنوب شرقی ترین نقطه ایران در استان سیستان و بلوچستان واقع است که سکوت ژرف حاکم بر ساختار سنگی آن، زمینه ساز شکل گیری عقیده رازآمیزی شده است.
این گورستان در استان سیستان و بلوچستان، شهر چابهار، روستای تیس، روستایی باستانی با قدمتی دست کم ۲۳۰۰ ساله که در آن اعتقاد و باورهای مردم بلوچ با رازآمیزی و سکوت ژرفناک طبیعت آن و آثار باستانی بر جای مانده پیوند خورده است و گورستان جن که بلوچ ها به آن «جن سنط» می‌گویند یکی از این رازهاست.
قبرها در کنار هم بر روی سطحی صخره ای حفر شده است. حفر این گورها بر سطح سنگی حیرت و پرسش بازدیدکنندگان را بر می انگیزد.
چه کسانی این گورها را حفر کرده اند؟ چرا سطح سنگی را برای حفر انتخاب کرده‌اند؟ این گورها با چه وسیله ای حفر شده اند؟ در پاسخ به این پرسش ها مانند این گورستان، جز سکوت و خاموشی چیزی نمی شنویم. شاید به علت حفظ مردگان و درگذشتگان از گزند جانوران و خورندگان زیرزمینی اجساد، رنج کندن سنگ را بر خود هموار می کردند و گورها را این چنین می ساختند.
شاید برای احترام به مردگان بوده و شاید هم باور مردم محلی درست باشد که این گورها متعلق به جن هاست.
این گورستان در استان سیستان و بلوچستان، شهر چابهار، روستای تیس، روستایی باستانی با قدمتی دست کم ۲۳۰۰ ساله که در آن اعتقاد و باورهای مردم بلوچ با رازآمیزی و سکوت ژرفناک طبیعت آن و آثار باستانی بر جای مانده پیوند خورده است و گورستان جن که بلوچ ها به آن «جن سنط» می‌گویند یکی از این رازهاست.
قبرها در کنار هم بر روی سطحی صخره ای حفر شده است. حفر این گورها بر سطح سنگی حیرت و پرسش بازدیدکنندگان را بر می انگیزد.
چه کسانی این گورها را حفر کرده اند؟ چرا سطح سنگی را برای حفر انتخاب کرده‌اند؟ این گورها با چه وسیله ای حفر شده اند؟ در پاسخ به این پرسش ها مانند این گورستان، جز سکوت و خاموشی چیزی نمی شنویم. شاید به علت حفظ مردگان و درگذشتگان از گزند جانوران و خورندگان زیرزمینی اجساد، رنج کندن سنگ را بر خود هموار می کردند و گورها را این چنین می ساختند.