صراط: روزنامه کانادایی «تورنتو استار» امروز
در مطلبی به بررسی روابط کانادا با ایران پرداخته و اشاره می کند که دو
سال پیش و زمانی که دولت این کشور تصمیم به تعطیلی سفارت خود در تهران
گرفت، دولت محافظه کار استفن هارپر نگرانی های امنیتی را دلیل این امر
عنوان کرد. در آن زمان، جان بِرد، وزیر خارجه کانادا مدعی شد ایران
کنوانسیون وین و تضمین های این کنوانسیون درباره محافظت از پرسنل دیپلماتیک
را رعایت نمی کند.
با
این حال، اخباری که هفته جاری منتشر شد، تردیدهایی را درباره دلیل واقعی
تعطیلی سفارت به وجود آورد. در یک گزارش داخلی وزارت خارجه کانادا که توسط
شبکه «سی بی سی» پخش شد، آمده بود که نه ماه پیش از تعطیلی سفارت، دیپلمات
های کانادایی هیچ گونه نگرانی خاصی درباره احتمال انجام حمله ای به سفارت
نداشتند.
در
این گزارش اشاره شده در آن زمان بزرگترین تهدید امنیتی که سفارت کانادا در
تهران می توانسته با آن روبرو باشد، خطر وقوع زلزله بوده است. در این
گزارش همچنین آمده که در زمان مذکور احتمال وقوع هیچ آشوبی علیه سفارت
کانادا در تهران وجود نداشته و تصمیم اتاوا برای وضع تحریم های اقتصادی
علیه ایران نیز واکنشی را در ایران به وجود نیاورده بود. این گزارش می
افزاید که مقامات ایرانی با دیپلمات های کانادایی با احترام برخورد کرده و
خواستار ماندن آن ها بوده اند.
با
این وجود، دولت کانادا کار خودش را کرد. اتاوا سفارت خود در تهران را
تعطیل کرده و همزمان، دیپلمات های ایرانی را از کانادا اخراج کرد. برد در
آن زمان گفت: «کانادا دولت ایران را به عنوان مهمترین تهدید علیه صلح و
امنیت جهانی در شرایط کنونی ارزیابی می کند».
تورنتو
استار پس از اشاره به این پیشینه، می افزاید که از دو سال پیش تاکنون،
دولت کانادا دشمنان خارجی دیگری نیز برای خود تراشیده است. یکی از این
دشمنان، روسیه است. استفن هارپر گفته روسیه پوتین تهدیدی جدی را متوجه صلح و
امنیت جهان می کند. برد نیز روسیه پوتین را با آلمان هیتلری مقایسه کرده
است.
یکی
دیگر از این دشمنان که مورد اشاره مقامات کانادایی قرار می گیرد، داعش
است. راب نیکولسون، وزیر دفاع این کشور، تروریست های داعش را تهدیدی واقعی و
فزاینده برای تمدن بشری دانسته است. برد نیز مبارزه با داعش را بزرگترین
مبارزه این نسل دانسته است.
به
هر حال، دولت هارپر دیگر چندان درباره ایران سخن نمی گوید؛ اما از تغییر
رویکرد خود در قبال این کشور نیز خودداری می کند. این در حالی است که دیگر
کشورهای غربی از خود انعطاف نشان می دهند. دولت انگلیس امسال سفارت خود در
تهران را بازگشایی کرد. انگلیسی ها دریافته اند که ایران می تواند شریکی
مفید در مبارزه با تروریست های داعش باشد.
آمریکایی
ها نیز روند مشابهی در پیش گرفته اند. باراک اوباما در پی دستیابی به
توافقی در موضوع هسته ای با ایران است تا بتواند پس از آن، بر اوضاع عراق و
سوریه تمرکز کند. گزارش های مربوط به حمله جنگنده های ایرانی به مواضع
داعش در عراق نیز با استقبال آمریکا مواجه شد و جان کری، وزیر خارجه این
کشور، آن را اقدامی مثبت خواند.
اما دولت کانادا همچنان بر موضع خود استوار است. اما واقعاً چرا اتاوا بر موضع سرسختانه خود علیه ایران اصرار می ورزد؟
دلیل
این امر تا حدی به تصمیم دولت هارپر برای همسویی با خط مورد نظر رژیم
اسرائیل در منطقه خاورمیانه مربوط است. بخشی دیگر از دلیل این امر نیز به
جایگاه نامربوط کانادا در موضوع ایران بازمی گردد. کانادا بازیگر مهمی در
خاورمیانه نیست. تحریم اقتصادی ایران از سوی این کشور، تا حد زیادی بی
معناست. در چنین شرایطی، بیان مواضع سرسختانه هزینه ای ندارد!
اما
یک دلیل مهم این امر، نیازهای سیاسی دولت هارپر ست. این دولت، به وجود
دشمنان خارجی نیاز دارد. وجود این دشمنان به هارپر اجازه می دهد تا خود را
به عنوان یک سیاستمدار قوی و محکم بین المللی معرفی کند.
تا
مدتی، فهرست دشمنان خارجی کانادا بر «میلیاردرهای سوسیالیست» آمریکایی
متمرکز بود که چشمشان به دنبال خطوط لوله نفتی کانادا بود. اما دولت کانادا
دریافت که خارجی های نامأنوس تر، می توانند دشمنان بهتری از کار در
بیایند. برد زمانی این موضوع را فهمید که ایران را دشمن شماره یک کشورش
خواند. هارپر نیز زمان این مسئله را دریافت که ماه گذشته، پوتین را مورد
سرزنش قرار داد.
برای
یک دولت درمانده که در تلاش برای انتخاب شدن مجدد است، لزومی ندارد
تهدیدات خارجی نباید حتماً واقعی باشند تا مفید واقع شوند. در واقع، عملاً
بهتر است که این تهدیدات خیالی باشند. تهدیدات خارجی چه از جنبه انسانی و
چه مالی، هزینه های کمتری در بر دارد. به هر حال، پیامی که دولت می خواهد
به رأی دهندگان بدهد، از این قرار است: کنار رهبری که خود را اثبات کرده
بمانید. کنار فردی بمانید که از تقابل با جهان ترسی ندارد.