صراط: با برکناری دو وزیر کلیدی توسط نتانیاهو و استعفای چهار وزیر کابینه، نخست‌وزیر رژیم اسرائیل خواستار انحلال پارلمان و برگزاری انتخابات زودهنگام در تاریخ 17 مارس (26 اسفند) شده و فضای سیاسی رژیم صهیونیستی علاوه بر اینکه اجبارا وارد یک دوره انتقالی شد با یک بن بست به تمام معنا نیز مواجه است.
نتانیاهو پس از برکناری «یائیر لاپید» وزیر دارایی و «زیپی لیونی» وزیر دادگستری گفته بود، دیگر تحمل انتقاد از دولت توسط وزرا را ندارد.
به نوشته روزنامه القدس العربی، بنیامین نتانیاهو تاکنون سه دولت تشکیل داده است، دولتی که از سال 1996 تا 1999 تشکیل داد باعث به وجود آمدن انتفاضه دوم شد و حال نیز سیاست های وی می‌رود تا انتفاضه سومی را در کرانه باختری شکل دهد.
در تمام دوران مسئولیت وی، اختلافات بین فلسطینیان و اسرائیل افزایش یافت و دو جنگ علیه نوار غزه (8 روزه و 50 روزه) به راه افتاد. همچنین شهرک سازی‌ها در کرانه باختری به صورت افراطی ادامه دارد به گونه‌ای که باعث تیره شدن روابط این رژیم با کشورهای حتی اروپایی شده است.
یک عضو کنست اسرائیل در این باره می‌گوید: نتانیاهو تغییر نکرده است، شاید برخی مانورهای سیاسی وی تغییر کند ولی افکار سیاسی وی تغییری نخواهد کرد. وی ادامه می دهد: آن‌چه از تندروی نتانیاهو در این اواخر بروز پیدا کرد، باعث شد تا چهره حقیقی وی آشکار شود؛ وی به هیچ عنوان تحمل وجود یک دولت فلسطینی را ندارد و هر عضوی در کابینه اعتقادی به دولت فلسطینی داشته باشد، برکنار می‌شود.
اولین دولت و کابینه نتانیاهو بین تاریخ 18 ژوئن 1996 تا 6 ژانویه 1999 بود و دومین دولت وی از 31 مارس 2009 تا 18 مارس 2013 ادامه یافت و سومین دولت او تا 17 مارس 2014 ادامه خواهد یافت.
نتانیاهو در 25 سپتامبر 1996 با افتتاح تونلی در بخش غربی مسجدالاقصی، باعث به وجود آمدن موجی از درگیری بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی ها شد و سهم به سزایی در شکل‌گیری انتفاضه دوم داشت.
در زمان دولت فعلی و کمتر از سه ماه پیش نیز با ربایش یک کودک فلسطینی توسط شهرک نشینان و آتش زدن وی، موج دیگری از درگیری‌ها در قدس اشغالی شکل گرفت که آثار آن کماکان ادامه دارد.
به راه انداختن دو جنگ خونین علیه غزه، باعث شده است تا نزد افکار عمومی به یک چهره منفور تبدیل شود. علاوه بر این اقتصاد رژیم اسرائیل از ورای درگیری‌ها و جنگ‌ها با فلسطینیان ضربه زیادی متحمل شده است.
«ودیع ابونصار» کارشناس فلسطینی امور اسرائیل می‌گوید: سیاست نتانیاهو در سه دولتی که تشکیل داده، یکسان بوده است. وی در تمام دوره مسئولیت خود، باعث افزایش تنش با فلسطینیان شده و به جای حل این موضوع دائما از ایران و خطر هسته‌ای آن صحبت می‌کند. شهرک سازی‌ها افزایش یافته و اختلافات بی سابقه‌ای بین دولت وی و کاخ سفید بروز پیدا کرده است.
نتانیاهو در طول تمام سال‌های نخست وزیری، جز یک مورد، هیچ توافقنامه‌ای را با فلسطینیان امضا نکرد، آن یک مورد هم مربوط به توافقنامه با یاسر عرفات در 23 اکتبر 1998 می‌شود و نتیجه‌ای جز افزایش تنش و شعله ور شدن انتفاضه دوم نداشت.
ابونصار ادامه می‌دهد،:نتانیاهو سال‌هاست که از خطر هسته‌ای ایران دم می‌زند، اما خود مانع حل و فصل این پرونده است، نتانیاهو با دست آویز قرار دادن پرونده هسته‌ای ایران، سعی دارد جامعه اسرائیل را به موضوعات فرعی سوق دهد.
نخست‌وزیر راست‌گرای تل آویو در تمام طول سال‌های مسئولیت خود، بسیاری از دوستان اسرائیل را از خود رنجاند، به طوری که به علت شهرک سازی‌های افراطی، اتحادیه اروپا مجبور به تحریم این رژیم گرفت و ما شاهد اختلافات عدیده‌ای بین نتانیاهو و مسئولان آمریکایی هستیم.
این کارشناس امور اسرائیل در انتها می‌گوید: نتانیاهو یک چهره تندروی راست‌گراست و این خصیصه را هیچ زمانی نمی‌تواند پنهان کند. وی قادر به حل و فصل موضوع فلسطین نیست، چرا که اصولا به دنبال راه حل نمی‌گردد.
نتانیاهو پس از برکناری «یائیر لاپید» وزیر دارایی و «زیپی لیونی» وزیر دادگستری گفته بود، دیگر تحمل انتقاد از دولت توسط وزرا را ندارد.
به نوشته روزنامه القدس العربی، بنیامین نتانیاهو تاکنون سه دولت تشکیل داده است، دولتی که از سال 1996 تا 1999 تشکیل داد باعث به وجود آمدن انتفاضه دوم شد و حال نیز سیاست های وی می‌رود تا انتفاضه سومی را در کرانه باختری شکل دهد.
در تمام دوران مسئولیت وی، اختلافات بین فلسطینیان و اسرائیل افزایش یافت و دو جنگ علیه نوار غزه (8 روزه و 50 روزه) به راه افتاد. همچنین شهرک سازی‌ها در کرانه باختری به صورت افراطی ادامه دارد به گونه‌ای که باعث تیره شدن روابط این رژیم با کشورهای حتی اروپایی شده است.
یک عضو کنست اسرائیل در این باره می‌گوید: نتانیاهو تغییر نکرده است، شاید برخی مانورهای سیاسی وی تغییر کند ولی افکار سیاسی وی تغییری نخواهد کرد. وی ادامه می دهد: آن‌چه از تندروی نتانیاهو در این اواخر بروز پیدا کرد، باعث شد تا چهره حقیقی وی آشکار شود؛ وی به هیچ عنوان تحمل وجود یک دولت فلسطینی را ندارد و هر عضوی در کابینه اعتقادی به دولت فلسطینی داشته باشد، برکنار می‌شود.
اولین دولت و کابینه نتانیاهو بین تاریخ 18 ژوئن 1996 تا 6 ژانویه 1999 بود و دومین دولت وی از 31 مارس 2009 تا 18 مارس 2013 ادامه یافت و سومین دولت او تا 17 مارس 2014 ادامه خواهد یافت.
نتانیاهو در 25 سپتامبر 1996 با افتتاح تونلی در بخش غربی مسجدالاقصی، باعث به وجود آمدن موجی از درگیری بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی ها شد و سهم به سزایی در شکل‌گیری انتفاضه دوم داشت.
در زمان دولت فعلی و کمتر از سه ماه پیش نیز با ربایش یک کودک فلسطینی توسط شهرک نشینان و آتش زدن وی، موج دیگری از درگیری‌ها در قدس اشغالی شکل گرفت که آثار آن کماکان ادامه دارد.
به راه انداختن دو جنگ خونین علیه غزه، باعث شده است تا نزد افکار عمومی به یک چهره منفور تبدیل شود. علاوه بر این اقتصاد رژیم اسرائیل از ورای درگیری‌ها و جنگ‌ها با فلسطینیان ضربه زیادی متحمل شده است.
«ودیع ابونصار» کارشناس فلسطینی امور اسرائیل می‌گوید: سیاست نتانیاهو در سه دولتی که تشکیل داده، یکسان بوده است. وی در تمام دوره مسئولیت خود، باعث افزایش تنش با فلسطینیان شده و به جای حل این موضوع دائما از ایران و خطر هسته‌ای آن صحبت می‌کند. شهرک سازی‌ها افزایش یافته و اختلافات بی سابقه‌ای بین دولت وی و کاخ سفید بروز پیدا کرده است.
نتانیاهو در طول تمام سال‌های نخست وزیری، جز یک مورد، هیچ توافقنامه‌ای را با فلسطینیان امضا نکرد، آن یک مورد هم مربوط به توافقنامه با یاسر عرفات در 23 اکتبر 1998 می‌شود و نتیجه‌ای جز افزایش تنش و شعله ور شدن انتفاضه دوم نداشت.
ابونصار ادامه می‌دهد،:نتانیاهو سال‌هاست که از خطر هسته‌ای ایران دم می‌زند، اما خود مانع حل و فصل این پرونده است، نتانیاهو با دست آویز قرار دادن پرونده هسته‌ای ایران، سعی دارد جامعه اسرائیل را به موضوعات فرعی سوق دهد.
نخست‌وزیر راست‌گرای تل آویو در تمام طول سال‌های مسئولیت خود، بسیاری از دوستان اسرائیل را از خود رنجاند، به طوری که به علت شهرک سازی‌های افراطی، اتحادیه اروپا مجبور به تحریم این رژیم گرفت و ما شاهد اختلافات عدیده‌ای بین نتانیاهو و مسئولان آمریکایی هستیم.
این کارشناس امور اسرائیل در انتها می‌گوید: نتانیاهو یک چهره تندروی راست‌گراست و این خصیصه را هیچ زمانی نمی‌تواند پنهان کند. وی قادر به حل و فصل موضوع فلسطین نیست، چرا که اصولا به دنبال راه حل نمی‌گردد.