صراط: بنابر نتایج طرح پژوهشی که پژوهشکده آمار در رابطه با وضعیت زناشویی، ازدواج و طلاق جمعیت کشور در سالهای 1385 تا 1390 انجام داده است درصد افراد 10 ساله و بیشتر حداقل یکبار ازدواج کرده مردان و زنان تا سال 1375 روند کاهشی داشته است، این در حالی است که طی سالهای 1385 تا 1390 با روندی معکوس نسبت به سال 1375 افزایشی بوده به طوری که این شاخص برای مردان در دو سرشماری اخیر از 56.1 درصد به 61.7 درصد و برای زنان از 64.1 درصد به 69.8 درصد افزایش یافته است.
بر اساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390، استان‌های مازندران و خوزستان از نظر مقایسه این شاخص رتبه اول را به خود اختصاص داده‌اند، در این سال نسبت مردان حداقل یکبار ازدواج کرده در هر دو استان 66 درصد بوده است در مورد زنان رتبه اول شاخص مورد بررسی مربوط به استان یزد و برابر 74.6 درصد بوده است.
پیش رسی ازدواج برای مردان و به خصوص زنان کاهش یافته است به طوری که پیش رسی ازدواج مردان از رقم 6.3 درصد در سال 1335 به رقم 2.2 درصد در سال 1390 تقلیل یافته و زود رسی ازدواج زنان طی این دوره از 41 درصد به 21.4 درصد رسیده است.
بیشترین پیش رسی ازدواج مردان در سال 1390 به ترتیب مربوط به استان سیستان و بلوچستان با رقم 4.6 درصد و خراسان شمالی با رقم 29.6 درصد و کمترین پیش رسی ازدواج مردان و زنان مربوط به استان ایلام به ترتیب با رقم یک و 11.9 درصد است.
در سال 1390 حدود 37.8 درصد از مردان مناطق شهری و 38.6 درصد از مردان نقاط روستایی کل کشور هرگز ازدواج نکرده بوده‌اند. این نسبت در مورد زنان مناطق شهری و روستایی به ترتیب 30 و 30.5 درصد بوده است.
میانگین سن در اولین ازدواج مردان طی 50 سال اخیر با افت و خیزهایی همراه بوده است به طوری که این شاخص در سال 1335 ، 24.9 درصد و در سال 1390، حدود 26.7 سالگی بوده است اما این شاخص برای برای زنان افزایش چشمگیری داشته است به طوری که از 19 سالگی در سال 1335 به 23.4 سالگی در سال 1390 رسیده است، همچنین افزایش سریع تر سن ازدواج زنان نسبت به مردان باعث کاهش فاصله سنی زوجین شده است.
طی سالهای 1380 تا 1390 هر دو میزان ازدواج و طلاق افزایش یافته است به طوری که میزان ازدواج از 9.8 در هزار سال 1380 به 11.64 در هزار در سال 1390 رسیده است. در حالی که میزان طلاق از 0.92 در هزار در سال 1380 به 1.9 در هزار در سال 1390 رسیده است و شتاب میزان طلاق در دوره پنج ساله اول 1385-1380 نسبت به دوره پنج ساله 1390-1385 کمتر بوده است.
در سال 1390 بیشترین میزان ازدواج در کشور به ترتیب به استان های اردبیل و خراسان شمالی با رقم 15 در هزار و کمترین مقدار در کل کشور به استان تهران با رقم 8.4 در هزار تعلق دارد، بیشترین میزان طلاق در کل کشور به استان تهران با رقم 2.6 در هزار و کمترین مقدار مربوط به استان سیستان و بلوچستان با رقم 0.6 در هزار تعلق دارد.
در تمام استان‌های کشور و در تمام گروه‌های سنی، درصد زنان بی همسر بر اثر طلاق افزایش یافته است این افزایش در برخی استان ها نظیر آذربایجان شرقی، اردبیل ، تهران، خراسان رضوی، سمنان و مرکزی از شدت زیادی برخوردار بوده است همچنین درصد زنان بی همسر بر اثر طلاق درتمام گروه‌های سنی استان یزد نسبت به استان های دیگر پایین تر است.
بر اساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390، استان‌های مازندران و خوزستان از نظر مقایسه این شاخص رتبه اول را به خود اختصاص داده‌اند، در این سال نسبت مردان حداقل یکبار ازدواج کرده در هر دو استان 66 درصد بوده است در مورد زنان رتبه اول شاخص مورد بررسی مربوط به استان یزد و برابر 74.6 درصد بوده است.
پیش رسی ازدواج برای مردان و به خصوص زنان کاهش یافته است به طوری که پیش رسی ازدواج مردان از رقم 6.3 درصد در سال 1335 به رقم 2.2 درصد در سال 1390 تقلیل یافته و زود رسی ازدواج زنان طی این دوره از 41 درصد به 21.4 درصد رسیده است.
بیشترین پیش رسی ازدواج مردان در سال 1390 به ترتیب مربوط به استان سیستان و بلوچستان با رقم 4.6 درصد و خراسان شمالی با رقم 29.6 درصد و کمترین پیش رسی ازدواج مردان و زنان مربوط به استان ایلام به ترتیب با رقم یک و 11.9 درصد است.
در سال 1390 حدود 37.8 درصد از مردان مناطق شهری و 38.6 درصد از مردان نقاط روستایی کل کشور هرگز ازدواج نکرده بوده‌اند. این نسبت در مورد زنان مناطق شهری و روستایی به ترتیب 30 و 30.5 درصد بوده است.
میانگین سن در اولین ازدواج مردان طی 50 سال اخیر با افت و خیزهایی همراه بوده است به طوری که این شاخص در سال 1335 ، 24.9 درصد و در سال 1390، حدود 26.7 سالگی بوده است اما این شاخص برای برای زنان افزایش چشمگیری داشته است به طوری که از 19 سالگی در سال 1335 به 23.4 سالگی در سال 1390 رسیده است، همچنین افزایش سریع تر سن ازدواج زنان نسبت به مردان باعث کاهش فاصله سنی زوجین شده است.
طی سالهای 1380 تا 1390 هر دو میزان ازدواج و طلاق افزایش یافته است به طوری که میزان ازدواج از 9.8 در هزار سال 1380 به 11.64 در هزار در سال 1390 رسیده است. در حالی که میزان طلاق از 0.92 در هزار در سال 1380 به 1.9 در هزار در سال 1390 رسیده است و شتاب میزان طلاق در دوره پنج ساله اول 1385-1380 نسبت به دوره پنج ساله 1390-1385 کمتر بوده است.
در سال 1390 بیشترین میزان ازدواج در کشور به ترتیب به استان های اردبیل و خراسان شمالی با رقم 15 در هزار و کمترین مقدار در کل کشور به استان تهران با رقم 8.4 در هزار تعلق دارد، بیشترین میزان طلاق در کل کشور به استان تهران با رقم 2.6 در هزار و کمترین مقدار مربوط به استان سیستان و بلوچستان با رقم 0.6 در هزار تعلق دارد.
در تمام استان‌های کشور و در تمام گروه‌های سنی، درصد زنان بی همسر بر اثر طلاق افزایش یافته است این افزایش در برخی استان ها نظیر آذربایجان شرقی، اردبیل ، تهران، خراسان رضوی، سمنان و مرکزی از شدت زیادی برخوردار بوده است همچنین درصد زنان بی همسر بر اثر طلاق درتمام گروه‌های سنی استان یزد نسبت به استان های دیگر پایین تر است.