صراط: روزنامه «شرق» گفت وگویی با «حسین امیرعبداللهیان» معاون وزارت امور خارجه انجام داده است. در بخشی از این گفت وگو که با عنوان «بوسه دردسرساز بر پیشانی هاشمی» منتشر شده، آمده است:
* تمایل دارید که مصاحبه را از کدام یک از کشورهای حوزه معاونت شما آغاز کنیم؟
- (با لبخند) تفاوتی نمی کند.
* بسیارخب. آقای «عبدالرحمن غرمان شهری» هشت ماه پیش تهران را ترک کرده اند. علتش چه بود؟
- منظورتان سفیره...؟
* منظورم سفیر عربستان است.
- سفیر عربستان بعد از معرفی، استوارنامه خودشان را گرفتند و وارد کشور شدند و کارشان را شروع کردند. آنچه مقامات عربستان در مورد ترک تهران توسط ایشان به طور رسمی به ما گفتند، این بود که ایشان برای ماموریت دیگری تعیین شدند و از این تاریخ ماموریتشان در تهران خاتمه پیدا می کند.
* این عجیب نبود؟
- رفتارشان، رفتار متعارفی نبود. ضمن اینکه برخی از سفرای کشورهای عربی در تهران همچنین برخی از مقامات کشورهای عربی در منطقه از چندهفته قبل مطالبی به ما منعکس کرده بودند که سفیر عربستان در تهران به دلیل عدم رعایت پروتکل های کشور خودش و سوالاتی که برای مقامات کشورش ایجاد شده به ریاض فراخوانده شده. ظاهرا سفیر عربستان که دیدار خوب و مثبتی با آقای هاشمی رفسنجانی داشتند، در پایان این دیدار، گویا پیشانی آقای هاشمی رفسنجانی را بوسیدند. آن سفرا یا مقامات کشورهای عربی برای ما توضیح دادند که این اقدام سفیر، در حوزه پروتکلی شان و حفظ شوونات کشورشان سوالاتی در ریاض ایجاد کرده، به این دلیل این فرد را برگرداند ه اند.
* یعنی بوسیدن پیشانی در بین کشورهای عربی رفتاری خارج از عرف دیپلماتیک است؟
- در حوزه کشورهای عربی وقتی در کشوری برای تبریکی به حضور مقام اول آن کشور می رسند، روی بینی او را می بوسند و بالاتر از بینی، یعنی پیشانی را نمی بوسند و بوسیدن پیشانی، نشان دهنده جایگاه ویژه و بالایی است که برای برخی از آنها قایل می شوند. البته اینها چیزهایی است که در افواه گفته شد و در برخی سایت ها دیدیم تصاویری از این دیدار گذاشتند. بعد از آن ملاقات هم سفیر عربستان دیداری با من داشت و از محتوای آن گفت وگو خیلی به نیکی یاد کرد. این ملاقات تاثیر مثبتی در ذهن سفیر عربستان برجای گذاشته بود. مقامات عربستان سعودی صرفا به این بسنده کردند که چون ایشان برای ماموریت دیگری عازم است به ماموریتش در تهران خاتمه داده شده که البته رفتار متعارفی نبود و طبیعی تر این بود که حتی اگر قرار بود این سفیر به ماموریت دیگری اعزام شود، فرصت پیدا می کرد که با مقامات کشورمان به طور رسمی و در چارچوب پروتکل های موجود خداحافظی و به طور طبیعی کشور را ترک کند.
* تمایل دارید که مصاحبه را از کدام یک از کشورهای حوزه معاونت شما آغاز کنیم؟
- (با لبخند) تفاوتی نمی کند.
* بسیارخب. آقای «عبدالرحمن غرمان شهری» هشت ماه پیش تهران را ترک کرده اند. علتش چه بود؟
- منظورتان سفیره...؟
* منظورم سفیر عربستان است.
- سفیر عربستان بعد از معرفی، استوارنامه خودشان را گرفتند و وارد کشور شدند و کارشان را شروع کردند. آنچه مقامات عربستان در مورد ترک تهران توسط ایشان به طور رسمی به ما گفتند، این بود که ایشان برای ماموریت دیگری تعیین شدند و از این تاریخ ماموریتشان در تهران خاتمه پیدا می کند.
* این عجیب نبود؟
- رفتارشان، رفتار متعارفی نبود. ضمن اینکه برخی از سفرای کشورهای عربی در تهران همچنین برخی از مقامات کشورهای عربی در منطقه از چندهفته قبل مطالبی به ما منعکس کرده بودند که سفیر عربستان در تهران به دلیل عدم رعایت پروتکل های کشور خودش و سوالاتی که برای مقامات کشورش ایجاد شده به ریاض فراخوانده شده. ظاهرا سفیر عربستان که دیدار خوب و مثبتی با آقای هاشمی رفسنجانی داشتند، در پایان این دیدار، گویا پیشانی آقای هاشمی رفسنجانی را بوسیدند. آن سفرا یا مقامات کشورهای عربی برای ما توضیح دادند که این اقدام سفیر، در حوزه پروتکلی شان و حفظ شوونات کشورشان سوالاتی در ریاض ایجاد کرده، به این دلیل این فرد را برگرداند ه اند.
* یعنی بوسیدن پیشانی در بین کشورهای عربی رفتاری خارج از عرف دیپلماتیک است؟
- در حوزه کشورهای عربی وقتی در کشوری برای تبریکی به حضور مقام اول آن کشور می رسند، روی بینی او را می بوسند و بالاتر از بینی، یعنی پیشانی را نمی بوسند و بوسیدن پیشانی، نشان دهنده جایگاه ویژه و بالایی است که برای برخی از آنها قایل می شوند. البته اینها چیزهایی است که در افواه گفته شد و در برخی سایت ها دیدیم تصاویری از این دیدار گذاشتند. بعد از آن ملاقات هم سفیر عربستان دیداری با من داشت و از محتوای آن گفت وگو خیلی به نیکی یاد کرد. این ملاقات تاثیر مثبتی در ذهن سفیر عربستان برجای گذاشته بود. مقامات عربستان سعودی صرفا به این بسنده کردند که چون ایشان برای ماموریت دیگری عازم است به ماموریتش در تهران خاتمه داده شده که البته رفتار متعارفی نبود و طبیعی تر این بود که حتی اگر قرار بود این سفیر به ماموریت دیگری اعزام شود، فرصت پیدا می کرد که با مقامات کشورمان به طور رسمی و در چارچوب پروتکل های موجود خداحافظی و به طور طبیعی کشور را ترک کند.