تیم ملی کشتی آزاد کشورمان در چهل و سومین دوره رقابت‌های جام جهانی کشتی آزاد پس از پیروزی‌های متوالی مقابل کشورهای قدرتمند در دیدار نهایی به مصاف آمریکا رفت و در پایان با نتیجه پنج بر سه مقابل حریف به پیروزی دست یافت و عنوان قهرمانی را از آن خود کرد.
بر این اساس، حسن رحیمی آزادکار وزن 57 کیلوگرم کشورمان با برتری شش بر پنج مقابل آنتونی راموس از تیم میزبان خوش درخشید و بار دیگر شایستگی‌های خودش را به رخ کشتی دنیا کشید.
این کشتی‌گیر شایسته کشورمان که ساکن شهرستان بهارستان است به نونهالان و نوجوانان کشور و این شهرستان نشان داد که می‌توان با تلاش، اراده و صدالبته پشتکار به موفقیت‌هایی دست یافت که حتی در خاک کشوری مانند آمریکا پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی ایران را به اهتزاز درآورد و جلوی چشم آمریکایی‌ها جشن قهرمانی گرفت.
رحیمی رشته کشتی را از سال 74 آغاز کرده و به قول خودش عاشق این رشته است و فقط برای شادی دل مردم روی تشک می‌رود و به افتخارآفرینی‌های خود ادامه می‌دهد.
وی می‌گوید که اصلاً برایش تشویق مسئولان و جوایزی که داده می‌شود، به اندازه شادی ملت ایران ارزش ندارد و این از همه چیز برایش ارزشمندتر است.
به سراغ نابغه کشتی شهرستان بهارستان رفتیم و گفت‌و‌گوی متفاوتی با وی انجام دادیم، حسن رحیمی این پهلوان بااخلاق و مردم‌دوست با روی باز پاسخ سئوالاتمان را داد.
مشروح گفت‌و‌گو با نابغه کشتی کشور را در زیر می‌خوانید:
به عنوان سئوال اول چند سال دارید، کشتی را از چه سالی آغاز کردید و از کی به این رشته علاقمند شدید؟
بنده متولد 25 خرداد ماه سال 1368 از شهرستان بهارستان هستم و رشته کشتی را از سال 74 آغاز کردم و از سال 85 به صورت حرفه‌ای این رشته را دنبال کردم و موفق شدم در مسابقات استان تهران و کشوری به مقام نخست دست پیدا کنم و پس از آن به تیم ملی جوانان دعوت شده و به مسابقات جهانی اعزام شدم و توانستم رتبه نخست را کسب کنم.
نخستین مربی شما چه کسی بود؟
اولین مربی من سرهنگ رضا جان‌بزرگی بود که مدیون وی هستم، به این دلیل که زحمات زیادی را برای من کشید و پس از آقای جان‌بزرگی، با رحمت بندر کار کردم و پس از وی نیز رسول دهقان‌نژاد مربی‌گری من را بر عهده گرفت.
شما بیشتر خود را مدیون کدام مربی می‌دانید، به عبارت دیگر فکر می‌کنید دلیل این همه موفقیت‌تان در رشته کشتی چه بود؟
دلیل اصلی این موفقیت‌ها عشق و علاقه من به این رشته پهلوانی بود و اینکه قهرمان باشی و در کنار آن افتاده باشی و مشوق اصلی من هم در این راه برادرم بود که کشتی‌گیر بود و در سطح تهران کشتی می‌گرفت و من هم به این رشته علاقمند شدم و آقای دهقان‌نژاد هم که مربی پایه من بود به استعدادم پی برد و زحمات زیادی برای من کشید
طی سال‌های فعالیت در رشته کشتی شیرین‌ترین و تلخ‌ترین خاطرات‌تان را برای ما بگویید.
شیرین‌ترین خاطره من کسب مدال طلای جهانی سال 2013 مجارستان بود که پس از نیم قرن توانستم مدال طلا را در وزن خودم کسب کنم.
تلخ‌ترین خاطره من هم باخت به حریف هندی در مسابقات المپیک 2012 لندن بود که دست خالی به ایران بازگشتم، اما سال بعد از آن در مسابقات جهانی 2013 مجارستان این حریف را شکست دادم.
سرسخت‌ترین حریفی که از ابتدا تاکنون داشتید چه کسی و از چه کشوری بوده است؟
همه حریفان من سرسخت بودند، اما حریف روسی من خیلی سرسخت است و کشتی گرفتن با وی مشکل است؛ حریف کره شمالی، هندی و ازبکستانی (دلشاد منصوراف) که چند بار به وی باختم هم جزء رقبای سخت من بودند.
حریفانی که مثل آب خوردن شکستشان دادید؟
حریف آسان من در عمر کشتی‌ام نداشتم، چراکه هر حریفی که روبه‌روی من ایستاده، سرسخت بوده است.
بزرگترین آرزوی ورزشی شما که تاکنون به آن نرسیده‌اید؟
مدال طلای المپیک بزرگترین آرزوی ورزشی من است که فقط هم به خاطر تحقق همین آرزو تلاش می‌کنم.
بازگردیم به مسابقات جام جهانی کشتی آزاد در خاک آمریکا که برخی‌ها به دیده تردید به این مسابقات می‌نگریستند و در قهرمانی تیم ملی کشورمان شک داشتند، اما بخش اعظمی از مردم ایران در قهرمانی ایران شک نداشتند، ارزیابی شما از این مسابقات چیست و آیا انتظار قهرمانی داشتید؟
کسانی که رشته کشتی را می‌فهمند می‌دانستند که قهرمان جام جهانی می‌شویم، چراکه مهره‌هایی که آقای خادم انتخاب کرده بود، کشتی‌بلد بودند و نفرات جوانی هم در این مسابقات حضور داشتند؛ خوشبختانه همدل بودیم و برای قهرمانی هم‌قسم شده بودیم.
تیم ملی آذربایجان با تمام قوا به این مسابقات آمده بود و قهرمانان المپیک و جهانی خود را به جام جهانی کشتی آورده بود، آمریکا هم تمام المپیکی‌های خود را آورده بود، اما ما هم تیم خوبی داشتیم و با شکست آذربایجان و آمریکا به عنوان قهرمانی دست پیدا کردیم.
آیا آمریکایی‌ها در این مسابقات کری خاصی برای ایران می‌خواندند؟
نه ما کری خاصی نشنیدیم، اما آمریکا آمده بود برای کسب عنوان قهرمانی، اما خدا کمکمان کرد و قهرمان شدیم، به این دلیل که زحمات زیادی کشیده بودیم و بچه‌ها هم کشتی‌های خوبی گرفتند.
پیش از اعزام به مسابقات جام جهانی کشتی مسئولان قول‌های زیادی برای پرداخت پاداش به شما به شرط قهرمانی در این مسابقات داده بودند، اما وزارت ورزش اعلام کرد که در آیین‌نامه این وزارتخانه برای مسابقات جام جهانی پاداشی در نظر گرفته نشده است، ارزیابی‌تان در این مورد چیست؟
دیگر هیچ انتظاری از مسئولان نداریم، به این دلیل که نگاه آنها متفاوت است؛ مسئولان از این وعده و وعیدها به ما زیاد داده‌اند و در اردو هم هم‌قسم شدیم تا فقط برای دل مردم کشتی بگیریم و لاغیر. دیگر کاری با هیچ مسئولی نداریم. خواهش می‌کنم مسئولان جوایز قهرمانان آسیایی و جهانی را هم ندهند؛ وقتی قهرمان کشتی مدال طلای آسیایی و جهانی می‌گیرد تنها 36 سکه دریافت می‌کند که به عبارتی می‌شود 36 میلیون تومان و با این پول ورزشکار نمی‌تواند کل سال را بگذراند چه برسد به زندگی ورزشی‌اش را.
وقتی ورزشکار عمر خود را در راه یک رشته‌ای می‌گذارد، توقع دارد پس از پایان عمر قهرمانی لااقل خانه‌ای برای خود داشته باشد. این عین بی‌عدالتی است که تنها 36 سکه به قهرمان می‌دهند، یعنی ارزش یک قهرمان تنها 36 سکه است، من اصلاً راضی به همان سکه‌ها هم نیستم. متأسفانه هیچ نگاه و توجهی به قهرمانان نمی‌شود؛ تیم ملی کشتی آزاد قهرمان جام جهانی شد، اما کوچکترین توجهی به ما نشد. مقام معظم رهبری پس از قهرمانی ما پیام تبریک دادند، اما مسئولان هیچ توجهی ندارند.
این افتخار است که مقام معظم رهبری پیام تبریک می‌دهند و این نشان از علاقه ایشان به ورزش و رشته کشتی دارد.
کشتی رشته پهلوانی است، اما مسئولان توجهی ندارند.
مسئولان فدراسیون کشتی در حال پیگیری پرداخت پاداش به شما هستند؟
این کار اصلاً نیاز به پیگیری ندارد و مسئولان خود باید به ما توجه کنند؛ بالاتر از قهرمانی ملی‌پوشان در جام جهانی چیزی وجود ندارد، هیچ چیز بالاتر از این نیست که پرچم تیم ملی کشورمان در ینگه دنیا بالاتر از آمریکا، روسیه، آذربایجان، هندوستان و ... به اهتزاز دربیاید.
بحث مدال‌آوری رشته کشتی در مسابقات آسیایی، جهانی، المپیک و ... جدا از سایر رشته‌ها است و باید توجه ویژه‌ای به این رشته شود.
خیلی‌ها در قبال بودجه‌ای که به رشته فوتبال اختصاص می‌یابد، گله می‌کنند و اعتقاد دارند اگر یک دهم این بودجه در اختیار رشته کشتی قرار بگیرد، دنیا را فتح می‌کنیم، ارزیابی‌تان از این مسئله چیست؟
نمی‌دانم چرا این همه هزینه به رشته فوتبال می‌شود؛ فوتبال چه گلی بر سر این مملکت زده که باید هزینه هنگفت در قبال این رشته شود؛ حتی پول توجیبی فوتبالیست‌ها را به ما نمی‌دهند و از سوی دیگر از کشتی‌گیران انتظار دارند؛ خواهشاً این توقعات را از کشتی نداشته باشند.
روی سخن من تنها کشتی نیست، حتی باید به رشته‌های مدال‌آور دیگر هم توجه شود؛ قهرمانان ایران اسلامی اگر در رشته‌های خودشان در مسابقات آسیایی و جهانی بدرخشند، ما هم افتخار می‌کنیم.
عراق کجای فوتبال دنیاست که تیم ملی فوتبال به این تیم می‌بازد؛ زحماتی که کشتی‌گیران تیم ملی می‌کشند، واقعاً ستودنی است و برای شادی دل ملت ایران همه کار می‌کنند تا در مسابقات جهانی بدرخشند و پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران را به اهتزاز درآورند.
پیش از مسابقات جام جهانی من چهار ماه از خانواده دور بودم و مدام تمرین می‌کردم تا در رقابت‌های جهانی پرچم ایران را به اهتزاز دربیاورم و تمام کشتی‌گیران دغدغه‌شان این بود که مبادا در مسابقات جهانی کم بگذارند، بنابراین زحمت می‌کشیم و توقع داریم در حد شأن و شخصیت ما با ملی‌پوشان کشتی برخورد شود.
به عنوان سئوال بعدی برنامه‌تان برای آینده چیست؟
دقیقاً دو ماه دیگر مسابقات انتخابی کشتی آزاد اعزامی به مسابقات جهانی آمریکا برگزار می‌شود؛ همچنین مسابقات انتخابی المپیکی را داریم که باید تمام تلاشمان را برای حضوری موفق در این مسابقات به کار بگیریم.
در پایان اگر صحبت خاصی با مسئولان دارید بفرمایید.
تنها کشتی‌گیران از مسئولان ناراحت نیستند، بلکه مردم هم ناراحتند که چرا توجه خاصی به رشته کشتی نمی‌شود.
جا دارد از مسئولان شهر گلستان تشکر کنم که به استقبالم آمدند و برای من مراسم تجلیل برگزار کردند و این جای شکر دارد.