کسی که اول بار سوار دوچرخه می شود چندین بار زمین می‌خورد و نمی‌‌تواند تعادل خود را حفظ کند. با سه‌چرخه‌سواری فرق می‌کند! به او می‌گویند به چرخ‌ها و پره‌ها نگاه نکن. سرتگیج می‌رود. باید به جلو و دوردست نگاه کنی و رکاب بزنی. به تدریج تعادلت حفظ می‌شود و پیش می‌روی!آقا پسرها حتماً یاد بگیرند؛ به درد می‌خورد. ورزش خوبی هم هست.
مدیریت هم از جهاتی شبیه دوچرخه سواری است. توجه و تمرکز دائم به جزئیات، جز سرگیجه و از دست‌دادن زمان و درجا زدن نتیجه دیگری ندارد.
رهبری عزیز معتقدند، کارهای بزرگ «پرت» هم دارد. مهم نتیجه نهایی است. منتقد دلسوز و عالم هم باید بر این اساس حرکت کند. دستگاه‌های نظارتی هم همینطور! و الا کار جلو نمی‌رود.
البته در مواقع خاص، برخی جزئیات و موضوعات کوچک نیز قابل اغماض نیست و مثل سنگ‌ریزه در کفش باید همان ابتدای راه، برداشته شود.دوچرخه‌سواری، دست انداز و گل و لای و طوقه کج‌کردن هم دارد، ولی نگاه به جلو و در مسیر اصلی ماندن مهم است.مهمترین ابزار تشخیص در این خصوص عقل است. در زمان فتنه هم نگاه به رهبری راه رستگاری است