" صراط" - این روزها بحث ادغام ها و تغییراتی که در بدنه دولت به موجب آن صورت می پذیرد نقل داغ محافل شده است . یکی از این ادغام ها ادغام سازمان ملی جوانان و سازمان تربیت بدنی است ولی کمتر کسی به این نکته توجه می کند که اصلا "سازمان ملی جوانان" چقدر در بین جوانان شناخته شده است
به گزارش صراط نیوز اکثر جوانان تهرانی یا این سازمان را نمی شناسند و یا اینکه از عملکردش رضایت ندارند البته این مسئله نشانگر این نیست که این سازمان فعالیتی نداشته است و نشان دهنده ی عدم ارتباط کافی و لازم این سازمان با جوانان که مخاطبان اصلی اش هستند را ندارد.
سازمان داراي وظايفي چون، مطالعه و پژوهش در حوزه‌هاي راهبردي امور جوانان، تدوين برنامه جامع ساماندهي امور جوانان كشور، دريافت گزارش عملكرد دستگاه‌هاي اجرايي مرتبط با امور جوانان و بررسي فعاليتهاي اين دستگاه‌ها، مطالعه و بررسي قوانين و مقررات مربوط به جوانان ،تهيه گزارش وضعيت جوانان كشور در سطح ملي، ارايه شيوه‌هاي مناسب براي استفاده بهينه ازاستعدادها و توانايي‌هاي جوانان و...مي باشد.
اما آیا واقعا این مهم صورت می پذیرد؟ و آیا هنوز میزان اهمیت ارتباط با مخاطب اصلی این سازمان که همان جوانان هستند درک نشده است؟
در همین زمینه و برای روشن شدن مطلب خبرنگاری در یکی از روزهای آلوده ی تهران به پارک دانشجو رفته است تا گزارشی تهیه کند.سن جوان اكثر افراد پارك دانشجو، روحيه‌اي مضاعف به خبرنگار داد تا چند ساعتي را با جوانان درد و دل كند.
بر اساس اين گزارش مردمي بيكاري، ازدواج، فقر فرهنگي، استعداديابي نخبگان، شرايط ادامه تحصيل از دغدغه هاي جوانان است. انتظار مي‌رود تا مسئولان هر چه سريعتر در ابتدا مشكل جوانان را ريشه‌يابي كنند و با برنامه‌ريزي‌هاي كاربردي و دقيق مشكلات جوانان را برطرف كنند. البته اين اقدامات اگر با تبليغات كافي صورت نگيرد و جوانان با سازمان ملي جوانان و يا وزارت ورزش و جوانان نا آشنا و غريبه باشند، مشكلات جوانان در كشور ادامه خواهد داشت.
قسمت هایی از این گفتگو را مشاهده می فرمایید:
در ابتداي ورود چشممان به جواناني با تيپ و سليقه‌هاي مختلف مي‌خورد كه براي گذراندن وقت خود و رهايي از يكنواخت بودن زندگي، به اين پارك پناه آورده‌اند. تعداد اندكي از اين جوانان كتابي در دستشان است. تعدادي ديگر در حال صحبت كردن و افرادي هم تك و تنها در گوشه‌اي از پارك مشغول فكر كردن هستند.
محمد ناصري، اولين جواني است كه مصاحبه مي‌كند؛ 32 سال سن دارد و داراي مدرك مديريت فرهنگي است. محمد از ناحيه پا دچار معلوليت است، وقتي درباره ميزان آشنايي با سازمان ملي جوانان از او پرسيده مي‌شود، مي‌گويد «راستش من فقط اسم اين سازمان را شنيده‌ام، اگر اين سازمان اولويت اول خود را اشتغال جوانان قرار دهد، به تبع آن زمينه ازدواج و مسكن جوانان هم فراهم مي‌شود.
وي ادامه مي‌دهد: من به نمايندگي از جامعه معلولان مي‌گويم كه هيچ سازماني به طور جدي حمايت‌هاي لازم را در مورد اين قشر از جوانان انجام نمي‌دهند؛ سازمان ملي جوانان هم گويي اصلا اين قشر از جامعه را نمي‌بيند و حرفي از آن به ميان نمي‌آرود.
اميرحسين كريمي ديگر جواني است كه كمي آنطرف‌تر مشغول خواندن كتاب است. وي در دانشگاه اسلامشهر درس مي‌خواند؛ اميرحسين در مورد آشنايي او با سازمان ملي جوانان مي‌گويد: براي نخستين بار در نمايشگاه كتاب با اين سازمان آشنا شدم چرا كه براي دانشجويان يك سري تسهيلات، مثل خريد كتاب و تخفيف محصولات، اختصاص داده بودند؛ همچنين در سايت‌هايي، آموزش‌هايي براي ازدواج جوانان گذاشته بودند.
كريمي ادامه مي‌دهد: اگر در مورد رفاه جوانان و آرامش فكري آنان برنامه‌ريزي شود، بسيار خوب مي‌شود همچنين بايد براي هر طبقه‌اي از جوانان مانند دانشجو، دانش‌آموز و شاغل، جداگانه برنامه‌ريزي شود. امير حسين ازدواج، اشتغال و تحصيل را دغدغه‌هاي يك جوان مي‌دانست.
مصطفي سجادي ديگر جواني است كه تك وتنها در فكر فرو رفته است؛ وي22 ساله دانشجوي رشته الهيات در ترم آخر است. مصطفي در مورد سازمان ملي جوانان مي‌گويد: اگر در بحث تهاجم فرهنگي، گروه‌هاي تخصصي جمع شوند تا در موارد نياز كارشناسي كنند و در ابتدا آسيب‌شناسي مشكلات جوانان را در برنامه خود قرار دهند و بعد به برنامه‌هاي اجرايي بپردازند، بسيار عالي مي‌شود.
سجادي ادامه مي‌دهد: فكر نمي‌كنم درد جامعه ما مشكل اشتغال و مسكن جوانان باشد؛ بلكه بحث تهاجم فرهنگي بسيار امر مهمي است كه دشمن مي‌خواهد جوانان را به بيهودگي بكشاند.
جوانان زيادي بر روي سكوي طويلي كه روبروي ساختمات تئاتر شهر ساخته شده، نشسته‌اند. يكي از آن جوانان فرشيد اسماعيلي است، وي دانشجوي خوش خنده‌اي است كه در دانشگاه آزاد، رشته مديريت تحصيل مي‌كند، فرشيد در مورد عملكرد سازمان ملي جوانان بيان مي‌دارد: از فعاليتهاي سازمان ملي جوانان، تنها چند همايش در ذهن خود دارم؛ اگر اين سازمان بتواند در قسمت فرهنگي جوانان را هدايت كند و در پارك‌ها همايش‌ها و مراسمات فرهنگي را برقرار كند و در اين راستا از افراد جوان و نخبه كمك بگيرد بسيار عالي مي‌شود.
سعيد يوسفي جواني 25 كه به شغل آهنگري و جوشكاري مشغول است در كنار پارك شهر روي سكويي سيماني نشسته است، او تحصيلاتش را ادامه نداده است؛ سعيد اسم سازمان ملي جوانان را هم نمي‌داند؛ وي در رابطه با نياز اصلي امروز جوانان مي‌گويد: اگر اين سازمان مي‌خواهد به جوانان بپردازد ابتدا بايد علائق و استعدادهاي جوانان را شناسايي كند.
يوسفي مي‌افزايد: اگر جاي مسئول سازمان ملي جوانان بودم مشكل ازدواج و اشتغال آنها را حل مي‌كردم. اكثر فسادهاي جامعه جوانان از سوي افراد مجرد است.
حسام عليپور جواني 27 ساله است وي ديپلم فني وحرفه‌اي دارد. حسام كنار در خروجي مترو وليعصر نشسته است او به جواني كه در حال سنتور زدن بود و از مردم مي‌خواهد كه كمكش كنند، نگاه مي‌كند؛ وقتي از سازمان ملي جوانان و فعاليت هاي آن از او پرسيده مي‌شود،مي‌گويد: بيشتر جوان‌ها در فقر زندگي مي‌كنند اين فقر آنها را به فساد مي‌كشاند، بايد ببينيم كه چرا جوانان به فساد كشيده شده‌اند؛ بايد مشكل جوانان را ريشه يابي كنيم.
وي ادامه مي‌دهد: يكي از دوستان من با اينكه تحصيل‌كرده بود ولي به علت مشكلات رواني و مالي، معتاد شد. حسام علت معتاد شدن دوستش را اينگونه عنوان كرد: «دوست من در زمينه تحصيلي نتوانسته بود ادامه تحصيل دهد او احساس مي‌كرد كه همه چيز براي او تمام شده است»
جواني ديگر در كنارحسام نشسته است او 24 سال سن دارد و مي‌گويد: من فقط در تبليغاتي در فرهنگسراي نياوران اسم سازمان ملي جوانان را شنيده‌ام؛ اين سازمان بايد تمام مشكلات ريز و درشت جوانان را شناسايي كند.
وي ادامه مي‌دهد: من عاشق تئاتر و سينما هستم در اين زمينه هم فعاليت‌هايي دارم اما من بدون داشتن پارتي نمي‌توانم در اين زمينه پيشرفت كنم.
افشين محسني 22 سال سن دارد، او يكي از دانشجوهاي رشته علوم سياسي است؛ اين جوان در حالي كه گيتار در دستش است و از نمارخانه تئاتر شهر در حال بيرون آمدن است، در مورد فعاليتهاي سازمان ملي جوانان، مي‌گويد: اگر در زمينه هنري بتوان استعدادهاي جوانان را شناسايي كرد و به خلاقيت آنها اهميت داد بسيار خوب مي‌شود.
محسني ادامه مي‌دهد: من چند طرح براي اختراع داشتم اما به علت مسائل جزئي طرح من را رد كردند؛ اگر افرادي كارشناسي‌هاي لازم را درست انجام دهند و استعدادها و خلاقيت جوانان را دست كم نگيرند از بين حرف‌هاي جوانان چيزهايي مي‌شود يافت كه واقعا جديد و بكر است، براي مثال يكي از دوستانم توانسته بود از لوله‌هاي داخلي خانه، برق توليد كند اما به راحتي طرحش را رد كردند.
محسني مي‌افزايد: در زمينه موسيقي كه من به آن علاقه دارم، زماني كه شخصي استعداد پيدا مي‌كند و مطرح مي‌شود، خود را براي رفتن به خارج از كشور مهيا مي‌كند؛ چرا اين جوانان را نمي‌توانيم در كشور نگه داريم؟
محمد پيري جوان ديگري است كه گويي منتظر كسي در پارك ايستاده است، وي در رشته حقوق مشغول تحصيل است، محمد در رابطه با سازمان ملي جوانان مي‌گويد: تا آنجايي كه يادم هست آقاي حاج‌علي‌اكبري مسئول سازمان ملي جوانان بودند؛ من از فعاليتهاي اين سازمان چيزي نمي‌دانم فقط اسمش را شنيده‌ام.
وي در ادامه مي‌افزايد: اگر سازمان ملي جوانان اولويت خود را ابتدا اشتغال جوانان قرار دهد و به تحصيل جوانان كمك كند بسيار خوب مي‌شود، چرا كه اگر تحصيل نداشته باشيم زندگي در اين جامعه برايمان سخت است. همچنين در مورد برنامه‌هاي فرهنگي هم بايد طوري برنامه‌ريزي شود تا جوانان از دين زده نشوند.
داوود اصغري جواني 25 ساله كه آگهي روزنامه‌اي در دستش بود كه در انتظار آمدن اتوبوس مانده است. او در مورد سازمان ملي جوانان مي‌گويد: اولين بار براي اطلاع‌رساني درباره پيشگيري از اعتياد به سازمان ملي جوانان رفتم كه آنها پيگيري‌هاي لازم را انجام دادند و چند آدرس در اختيارم قرار دادند.
وي ادامه مي‌دهد: به نظر من ابتدا بايد اين سازمان خود را به جوانان نشان دهد و تا جوانان بدانند كه سازماني براي رسيدگي به امور جوانان وجود دارد.
حسن رضايي جواني 20 ساله است وقتي از او در رابطه با با سازمان ملي جوانان پرسيده مي‌شود مي‌گويد: شنيده‌ام كه به جواناني كه در آستانه ازدواج هستند و يا قصد راه‌اندازي شغلي را دارند، وام مي‌دهد.
وي اضافه مي‌كند: به نظر بنده بزرگترين مشكلي كه جوانان با آن سروكار دارند، مشكل ازدواج است، چه خوب است كه اين سازمان زمينه‌هاي ازدواج آسان جوانان را فراهم كند.
كمي آنطرف‌تر رضا و سينا دو دوستي هستند كه بر روي نيمكتي در نزديكي بوفه پارك‌شهر نشسته و در حال بحثي داغ هستند؛ رضا مي‌گويد:80 درصد افرادي كه در اين پارك هستند زير 30 سال هستند، تحقيق كنيد چند درصد از آنها از فعاليت سازمان ملي جوانان خبر دارند.جوانان هيچ هدفي ندارند ما از دوران جواني خود چيزي نفهميديم.
وي ادامه مي‌دهد: تمام كشورهاي دنيا آرزو دارند كه از جامعه‌اي جوان بهره ببرند چرا كه نيروي جوان به اقتصاد، فرهنگ و پيشرفت جامعه كمك مي‌كند در حالي كه خيلي از افراد جوان را در ايرن به شكل بحران مي‌بينند.
سينا در تأييد صحبت‌هاي رضا اظهار مي‌دارد: مشكل جوانان امروز مسئله‌اي نيست كه سازمان ملي جوانان بتواند آن را حل كند بلكه يك بسيج عمومي از سوي دولت و جامعه نياز است كه در ابتدا نياز جوان‌ها را شناسايي كنند. من به عنوان يك جوان قبل از هر چيز شغل مي‌خواهم، شغل است كه براي من مسكن و ازدواج را فراهم مي‌كند.
وي ادامه مي‌دهد: سازمان ملي جوانان به جز طرح‌هايي كه ضمانت اجرايي لازم را ندارد كاري از دستش برنمي‌آيد چرا سازمان ملي جوانان به اندازه يك وزارتخانه اختيار ندارد.
سينا مي‌گويد: اگر سازمان ملي جوانان يك وزارتخانه بود آن وزير زير چشمان نمايندگان مجلس به طور دقيق‌تر فعاليت مي‌كرد و در صورت نياز بازخواست و استيضاح مي‌شد.
اين دانشجو مي‌افزايد: كسي كه در اين سازمان فعاليت مي‌كند بايد مثل شما خبرنگاران بيايد و از نزديك با مشكل جوانان آگاه شود ومعضلات آنها را از نزديك لمس كند.
رضا كه ديگر صدايش بلندتر از قبل شده بود، بيان مي‌دارد: مشكل اصلي جوانان طرز لباس پوشيدن آنها نيست بايد آسيب‌شناسي كنيم كه چرا جوانان به اين مسائل گرايش پيدا كرده‌اند.
وي ادامه مي‌دهد: براي مثال وضع فرهنگي دختران ما از لحاظ حجاب را بررسي كنيد، چرا جوانان به اينجا كشيده شده‌اند؟ به نظر من ما براي با حجاب بودن دختران فقط به او گفته‌ايم كه اگر حجابتان را رعايت نكنيد به جهنم مي‌رويد ما بايد دلايل عقلي و روان‌شناسي را بياوريم؛ يك دختر جوان بايد بداند كه اين نوع لباس پوشيدن باعث بي‌ارزش بودن او مي‌شود. بايد فلسفه احكام و دين را به جوانان بگوييم.
سينا كه محو صحبت‌هاي دوستش شده بود گفت: با سمينار و يا به قول دوستان دانشگاهي‌ام (سمي‌ناهار) مشكل جوانان حل نمي‌شود، ما بايد سوالات كليدي كه در ذهن جوانان است را قبل از پرسش آنها پاسخ بگوييم تا زماني كه جوان وارد دانشگاه مي‌شود بتواند با هجمه تفكرات نهيليسيمي و كمونيستي به مقابله بپردازد؛ اگر جوان از ابتدا پايش را محكم در دانشگاه بگذارد با هيچ بادي نمي‌لرزد.
در ابتداي ورود چشممان به جواناني با تيپ و سليقه‌هاي مختلف مي‌خورد كه براي گذراندن وقت خود و رهايي از يكنواخت بودن زندگي، به اين پارك پناه آورده‌اند. تعداد اندكي از اين جوانان كتابي در دستشان است. تعدادي ديگر در حال صحبت كردن و افرادي هم تك و تنها در گوشه‌اي از پارك مشغول فكر كردن هستند.
محمد ناصري، اولين جواني است كه مصاحبه مي‌كند؛ 32 سال سن دارد و داراي مدرك مديريت فرهنگي است. محمد از ناحيه پا دچار معلوليت است، وقتي درباره ميزان آشنايي با سازمان ملي جوانان از او پرسيده مي‌شود، مي‌گويد «راستش من فقط اسم اين سازمان را شنيده‌ام، اگر اين سازمان اولويت اول خود را اشتغال جوانان قرار دهد، به تبع آن زمينه ازدواج و مسكن جوانان هم فراهم مي‌شود.
وي ادامه مي‌دهد: من به نمايندگي از جامعه معلولان مي‌گويم كه هيچ سازماني به طور جدي حمايت‌هاي لازم را در مورد اين قشر از جوانان انجام نمي‌دهند؛ سازمان ملي جوانان هم گويي اصلا اين قشر از جامعه را نمي‌بيند و حرفي از آن به ميان نمي‌آرود.
اميرحسين كريمي ديگر جواني است كه كمي آنطرف‌تر مشغول خواندن كتاب است. وي در دانشگاه اسلامشهر درس مي‌خواند؛ اميرحسين در مورد آشنايي او با سازمان ملي جوانان مي‌گويد: براي نخستين بار در نمايشگاه كتاب با اين سازمان آشنا شدم چرا كه براي دانشجويان يك سري تسهيلات، مثل خريد كتاب و تخفيف محصولات، اختصاص داده بودند؛ همچنين در سايت‌هايي، آموزش‌هايي براي ازدواج جوانان گذاشته بودند.
كريمي ادامه مي‌دهد: اگر در مورد رفاه جوانان و آرامش فكري آنان برنامه‌ريزي شود، بسيار خوب مي‌شود همچنين بايد براي هر طبقه‌اي از جوانان مانند دانشجو، دانش‌آموز و شاغل، جداگانه برنامه‌ريزي شود. امير حسين ازدواج، اشتغال و تحصيل را دغدغه‌هاي يك جوان مي‌دانست.
مصطفي سجادي ديگر جواني است كه تك وتنها در فكر فرو رفته است؛ وي22 ساله دانشجوي رشته الهيات در ترم آخر است. مصطفي در مورد سازمان ملي جوانان مي‌گويد: اگر در بحث تهاجم فرهنگي، گروه‌هاي تخصصي جمع شوند تا در موارد نياز كارشناسي كنند و در ابتدا آسيب‌شناسي مشكلات جوانان را در برنامه خود قرار دهند و بعد به برنامه‌هاي اجرايي بپردازند، بسيار عالي مي‌شود.
سجادي ادامه مي‌دهد: فكر نمي‌كنم درد جامعه ما مشكل اشتغال و مسكن جوانان باشد؛ بلكه بحث تهاجم فرهنگي بسيار امر مهمي است كه دشمن مي‌خواهد جوانان را به بيهودگي بكشاند.
جوانان زيادي بر روي سكوي طويلي كه روبروي ساختمات تئاتر شهر ساخته شده، نشسته‌اند. يكي از آن جوانان فرشيد اسماعيلي است، وي دانشجوي خوش خنده‌اي است كه در دانشگاه آزاد، رشته مديريت تحصيل مي‌كند، فرشيد در مورد عملكرد سازمان ملي جوانان بيان مي‌دارد: از فعاليتهاي سازمان ملي جوانان، تنها چند همايش در ذهن خود دارم؛ اگر اين سازمان بتواند در قسمت فرهنگي جوانان را هدايت كند و در پارك‌ها همايش‌ها و مراسمات فرهنگي را برقرار كند و در اين راستا از افراد جوان و نخبه كمك بگيرد بسيار عالي مي‌شود.
سعيد يوسفي جواني 25 كه به شغل آهنگري و جوشكاري مشغول است در كنار پارك شهر روي سكويي سيماني نشسته است، او تحصيلاتش را ادامه نداده است؛ سعيد اسم سازمان ملي جوانان را هم نمي‌داند؛ وي در رابطه با نياز اصلي امروز جوانان مي‌گويد: اگر اين سازمان مي‌خواهد به جوانان بپردازد ابتدا بايد علائق و استعدادهاي جوانان را شناسايي كند.
يوسفي مي‌افزايد: اگر جاي مسئول سازمان ملي جوانان بودم مشكل ازدواج و اشتغال آنها را حل مي‌كردم. اكثر فسادهاي جامعه جوانان از سوي افراد مجرد است.
حسام عليپور جواني 27 ساله است وي ديپلم فني وحرفه‌اي دارد. حسام كنار در خروجي مترو وليعصر نشسته است او به جواني كه در حال سنتور زدن بود و از مردم مي‌خواهد كه كمكش كنند، نگاه مي‌كند؛ وقتي از سازمان ملي جوانان و فعاليت هاي آن از او پرسيده مي‌شود،مي‌گويد: بيشتر جوان‌ها در فقر زندگي مي‌كنند اين فقر آنها را به فساد مي‌كشاند، بايد ببينيم كه چرا جوانان به فساد كشيده شده‌اند؛ بايد مشكل جوانان را ريشه يابي كنيم.
وي ادامه مي‌دهد: يكي از دوستان من با اينكه تحصيل‌كرده بود ولي به علت مشكلات رواني و مالي، معتاد شد. حسام علت معتاد شدن دوستش را اينگونه عنوان كرد: «دوست من در زمينه تحصيلي نتوانسته بود ادامه تحصيل دهد او احساس مي‌كرد كه همه چيز براي او تمام شده است»
جواني ديگر در كنارحسام نشسته است او 24 سال سن دارد و مي‌گويد: من فقط در تبليغاتي در فرهنگسراي نياوران اسم سازمان ملي جوانان را شنيده‌ام؛ اين سازمان بايد تمام مشكلات ريز و درشت جوانان را شناسايي كند.
وي ادامه مي‌دهد: من عاشق تئاتر و سينما هستم در اين زمينه هم فعاليت‌هايي دارم اما من بدون داشتن پارتي نمي‌توانم در اين زمينه پيشرفت كنم.
افشين محسني 22 سال سن دارد، او يكي از دانشجوهاي رشته علوم سياسي است؛ اين جوان در حالي كه گيتار در دستش است و از نمارخانه تئاتر شهر در حال بيرون آمدن است، در مورد فعاليتهاي سازمان ملي جوانان، مي‌گويد: اگر در زمينه هنري بتوان استعدادهاي جوانان را شناسايي كرد و به خلاقيت آنها اهميت داد بسيار خوب مي‌شود.
محسني ادامه مي‌دهد: من چند طرح براي اختراع داشتم اما به علت مسائل جزئي طرح من را رد كردند؛ اگر افرادي كارشناسي‌هاي لازم را درست انجام دهند و استعدادها و خلاقيت جوانان را دست كم نگيرند از بين حرف‌هاي جوانان چيزهايي مي‌شود يافت كه واقعا جديد و بكر است، براي مثال يكي از دوستانم توانسته بود از لوله‌هاي داخلي خانه، برق توليد كند اما به راحتي طرحش را رد كردند.
محسني مي‌افزايد: در زمينه موسيقي كه من به آن علاقه دارم، زماني كه شخصي استعداد پيدا مي‌كند و مطرح مي‌شود، خود را براي رفتن به خارج از كشور مهيا مي‌كند؛ چرا اين جوانان را نمي‌توانيم در كشور نگه داريم؟
محمد پيري جوان ديگري است كه گويي منتظر كسي در پارك ايستاده است، وي در رشته حقوق مشغول تحصيل است، محمد در رابطه با سازمان ملي جوانان مي‌گويد: تا آنجايي كه يادم هست آقاي حاج‌علي‌اكبري مسئول سازمان ملي جوانان بودند؛ من از فعاليتهاي اين سازمان چيزي نمي‌دانم فقط اسمش را شنيده‌ام.
وي در ادامه مي‌افزايد: اگر سازمان ملي جوانان اولويت خود را ابتدا اشتغال جوانان قرار دهد و به تحصيل جوانان كمك كند بسيار خوب مي‌شود، چرا كه اگر تحصيل نداشته باشيم زندگي در اين جامعه برايمان سخت است. همچنين در مورد برنامه‌هاي فرهنگي هم بايد طوري برنامه‌ريزي شود تا جوانان از دين زده نشوند.
داوود اصغري جواني 25 ساله كه آگهي روزنامه‌اي در دستش بود كه در انتظار آمدن اتوبوس مانده است. او در مورد سازمان ملي جوانان مي‌گويد: اولين بار براي اطلاع‌رساني درباره پيشگيري از اعتياد به سازمان ملي جوانان رفتم كه آنها پيگيري‌هاي لازم را انجام دادند و چند آدرس در اختيارم قرار دادند.
وي ادامه مي‌دهد: به نظر من ابتدا بايد اين سازمان خود را به جوانان نشان دهد و تا جوانان بدانند كه سازماني براي رسيدگي به امور جوانان وجود دارد.
حسن رضايي جواني 20 ساله است وقتي از او در رابطه با با سازمان ملي جوانان پرسيده مي‌شود مي‌گويد: شنيده‌ام كه به جواناني كه در آستانه ازدواج هستند و يا قصد راه‌اندازي شغلي را دارند، وام مي‌دهد.
وي اضافه مي‌كند: به نظر بنده بزرگترين مشكلي كه جوانان با آن سروكار دارند، مشكل ازدواج است، چه خوب است كه اين سازمان زمينه‌هاي ازدواج آسان جوانان را فراهم كند.
كمي آنطرف‌تر رضا و سينا دو دوستي هستند كه بر روي نيمكتي در نزديكي بوفه پارك‌شهر نشسته و در حال بحثي داغ هستند؛ رضا مي‌گويد:80 درصد افرادي كه در اين پارك هستند زير 30 سال هستند، تحقيق كنيد چند درصد از آنها از فعاليت سازمان ملي جوانان خبر دارند.جوانان هيچ هدفي ندارند ما از دوران جواني خود چيزي نفهميديم.
وي ادامه مي‌دهد: تمام كشورهاي دنيا آرزو دارند كه از جامعه‌اي جوان بهره ببرند چرا كه نيروي جوان به اقتصاد، فرهنگ و پيشرفت جامعه كمك مي‌كند در حالي كه خيلي از افراد جوان را در ايرن به شكل بحران مي‌بينند.
سينا در تأييد صحبت‌هاي رضا اظهار مي‌دارد: مشكل جوانان امروز مسئله‌اي نيست كه سازمان ملي جوانان بتواند آن را حل كند بلكه يك بسيج عمومي از سوي دولت و جامعه نياز است كه در ابتدا نياز جوان‌ها را شناسايي كنند. من به عنوان يك جوان قبل از هر چيز شغل مي‌خواهم، شغل است كه براي من مسكن و ازدواج را فراهم مي‌كند.
وي ادامه مي‌دهد: سازمان ملي جوانان به جز طرح‌هايي كه ضمانت اجرايي لازم را ندارد كاري از دستش برنمي‌آيد چرا سازمان ملي جوانان به اندازه يك وزارتخانه اختيار ندارد.
سينا مي‌گويد: اگر سازمان ملي جوانان يك وزارتخانه بود آن وزير زير چشمان نمايندگان مجلس به طور دقيق‌تر فعاليت مي‌كرد و در صورت نياز بازخواست و استيضاح مي‌شد.
اين دانشجو مي‌افزايد: كسي كه در اين سازمان فعاليت مي‌كند بايد مثل شما خبرنگاران بيايد و از نزديك با مشكل جوانان آگاه شود ومعضلات آنها را از نزديك لمس كند.
رضا كه ديگر صدايش بلندتر از قبل شده بود، بيان مي‌دارد: مشكل اصلي جوانان طرز لباس پوشيدن آنها نيست بايد آسيب‌شناسي كنيم كه چرا جوانان به اين مسائل گرايش پيدا كرده‌اند.
وي ادامه مي‌دهد: براي مثال وضع فرهنگي دختران ما از لحاظ حجاب را بررسي كنيد، چرا جوانان به اينجا كشيده شده‌اند؟ به نظر من ما براي با حجاب بودن دختران فقط به او گفته‌ايم كه اگر حجابتان را رعايت نكنيد به جهنم مي‌رويد ما بايد دلايل عقلي و روان‌شناسي را بياوريم؛ يك دختر جوان بايد بداند كه اين نوع لباس پوشيدن باعث بي‌ارزش بودن او مي‌شود. بايد فلسفه احكام و دين را به جوانان بگوييم.
سينا كه محو صحبت‌هاي دوستش شده بود گفت: با سمينار و يا به قول دوستان دانشگاهي‌ام (سمي‌ناهار) مشكل جوانان حل نمي‌شود، ما بايد سوالات كليدي كه در ذهن جوانان است را قبل از پرسش آنها پاسخ بگوييم تا زماني كه جوان وارد دانشگاه مي‌شود بتواند با هجمه تفكرات نهيليسيمي و كمونيستي به مقابله بپردازد؛ اگر جوان از ابتدا پايش را محكم در دانشگاه بگذارد با هيچ بادي نمي‌لرزد.
