صراط: درباره اينکه بزرگان و علما در چه مواردي تذکراتي را عنوان مي کنند و اين تذکرات را علنا عنوان مي کنند يا در خفا، در گفت و گويی با آيت الله حسيني بوشهري مدير حوزه هاي علميه سراسر کشور صحبت کرديم. آنجا که از او پرسيديم «مطرح شده است که مرحوم آيت الله فاضل لنکراني از همان ابتدا با دولت هاي نهم و دهم زاويه داشتند. چرا اين آينده نگري ايشان همان زمان رسانه اي نشد که منجر به روشنگري در اذهان عمومي شود؟» و ايشان در پاسخ به نکته ظريفي در رفتار رهبري اشاره کرده و گفت: گاهي حسن اظهارنظرها به اين نيست که علني مطرح شوند. چون ما به دنبال تاثير در پي اظهارنظرهايمان هستيم. اگر اظهارنظر سبب شود که فرد مذکور آن را حمل بر نوعي نظر شخصي و حساب و کتاب شخصي بکند، نه تنها تاثيري نخواهد داشت بلکه ممکن است منجر به حرکت لجوجانه اي از طرف آن فرد بشود و اثر کار از بين برود.
وي افزود: ملاحظه مي کنيم که رهبري نيز اينگونه رفتار مي کنند. گاهي مردم تصور مي کنند که چرا رهبري در جايي تذکري نداده اند؟ در حاليکه ما شاهديم که برداشت رهبري اين است که گاهي لازم است مساله اي را در سطح علني مطرح کنند، آن هم پس از آنکه چند بار موضوعي را عنوان مي کنند و ترتيب اثر داده نمي شود. ولي موارد زيادي براي اينکه طرف، روش کارش را تغيير دهد، الزاما نياز نيست که تذکر علني داده شود. تذکر دادن از مصاديق امر به معروف و نهي از منکر است و هميشه اين کار نبايد علني مطرح شود. امر به معروف و نهي از منکر مراتبي دارد که از تذکر خصوصي شروع مي شود.