نمی‌دانیم که چه کسی به مسئولان عربستانی این قدرت و این حق "وتو" را داده است و چرا کشورهایی چون مصر، عراق، الجزایر، مراکش، کویت و اردن سکوت اختیار کرده‌اند. فهرست طولانی از کشورهایی که سکوت کرده‌اند، وجود دارد. به چه حقی عربستان هر کانالی را که می‌خواهد، می‌بندند و هرچه را می‌خواهد به نیابت از عرب‌ها و مسلمانان و اتحادیه عرب و نهادهای آن نگه می‌دارد.
مسئولان عربستانی تمامی این اقدامات و حتی بیشتر را انجام داده و می‌دهند و در حال حاضر از حوزه جنگ سرپوش گذاری رسانه‌ای عمل می‌کنند که ظرف 30 سال گذشته و با کسب مهارت در سرپوش گذاشتن‌ها وارد مداخله نظامی مستقیم شده و تمامی این اقدامات با شعار "حمایت از ملت‌ها و اشاعه ارزش‌های عدالت اجتماعی و نهادینه کردن ارزش‌های دموکراسی و اجرای عدالت مستقل" صورت می‌گیرد.
اگر این غول رسانه‌ای عربستان و دیگر امپراتوری‌ها که گرد آن می‌چرخند، در اوج عملکرد حرفه‌ای و واقع‌بینانه و بی‌طرفانه بودند و هیچ دستور کار خاصی را در پیش نمی‌گرفتند و به نظر طرف دیگر احترام می‌گذاشتند و فهرست‌های سیاه و قرمز و زرد را برای شبکه‌ها قرار نمی‌دادند این نفوذ را درک می‌کردیم، اگر ما اشتباه می‌کنیم، پس برای ما لطفا در مورد واقع‌بینی "العربیة" و حرفه‌ای عمل کردن "الجزیره" به ویژه در امور یمن، مصر، لیبی و سوریه صحبت کنید، به ما در مورد "میانه‌روی" و عدم طائفه‌گرایی بیش از 100 کانال ترویج دهنده تندروی‌ها که کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و بالاخص عربستان حامی مالی آنها هستند، توضیح دهید.
علت یا بهانه‌ای که مسئولان عربستانی برای قطع پخش شبکه المیادین مطرح می‌کنند، حضور یک مهمان ایرانی در این شبکه بوده که شاهد وقایع مربوط به فاجعه اخیر منا بوده است. این مهمان ایرانی عربستان را مورد انتقاد شدید قرار داد، این مساله سخنی زیبا و عذری قابل قبول است، اما ما این حق را داریم که از مسئولان عربستانی در مورد این مساله بپرسیم که انتظار داشتند واکنش مسوولان ایرانی چه باشد زمانی که بیشتر از 300 تن از حجاج‌شان زیر پا کشته شدند و بیش از 20 تن از آنها مفقود شده‌اند که تاکنون هیچ یک از آنها پیدا نشده‌اند و هیچ پاسخ مثبتی را پیرامون سرنوشت آنها و صدها تن از دیگر حجاج از سوی دیگر مقامات عربستانی دریافت نکرده‌اند. آیا مسوولان عربستانی از یک پدری که فرزندش را از دست داده است یا پسری که پدر یا مادرش یا هر دوی آنها را از دست داده است انتظار داشتند که به تمهیدات سطح بالای عربستان برای موسم حج اکتفا کند و از دولت عربستان به خاطر حفظ جان حجاج قدردانی کند.
بیش از دو ماه از فاجعه منا گذشته است و تاکنون آماری واقعی و موثق را در مورد تعداد قربانیان یا سرنوشت افراد مفقود شده نخوانده و نشنیده‌ایم و به اطلاعات موثقی در مورد چگونگی رخ دادن این جنایت دست نیافته‌ایم و نمی‌دانیم که چه کسی مسوول این اقدام بوده است. علی‌رغم آنکه هزاران دوربین کار گذاشته شده بودند و کمیته حقیقت‌یاب تشکیل شد و تمام آنچه که شنیده‌ایم پیام تبریک پادشاه عربستان به ولیعهد خود و رئیس کمیته عالی ناظر بر امور حجاج و حفظ جان آنها بود که به او به خاطر موفقیت‌آمیز بودن تلاش‌هایش در این زمینه تبریک گفت.
یمن فقیرترین کشور عربی و چه بسا فقیرترین کشور جهان است که از هفت ماه قبل و از سوی بیش از 200 جنگنده از آنچه که کارخانه‌های آمریکایی تولید می‌کنند، مورد حملات قرار گرفته است که این جنگنده‌ها گدازه‌های خود را روی سر یمنی‌ها می‌ریزند و هر طور که می‌خواهند می‌کشند و منهدم می‌کنند و کارگاه‌های شیر و مراکز غیرنظامی و مراسم عروسی را در میان محاصره زمینی، هوایی و دریایی خفه‌کننده هدف قرار می‌دهند که باعث شده است 20 میلیون یمنی با گرسنگی و قحطی دست و پنجه نرم کنند و گزینه مردم یمن این شده است که یا از سر گرسنگی یا بمباران بمیرند. بله... حوثی‌ها نیز بمباران می‌کنند و کسانی را می‌کشند اما چه کسی آنها را به این جنگ واداشته است؟ چه کسی این جنگ را آغاز کرده است؟ چه کسی بیش از 300 میلیارد دلار برای خرید جدیدترین موشک‌ها و راکت‌ها و کشنده‌ترین آنها در سه سال اخیر هزینه کرده است که در حال حاضر از آنها در یمن استفاده می‌کنند.
ما و کسان دیگری جز ما منع شده‌ایم که در مورد این مسائل با نگاه واقع‌بینانه بنویسیم. ما از این امر منع شده‌ایم که آنچه که بان‌کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل در مورد کشته شدن نزدیک به 10 هزار یمنی گفت، تکرار کنیم و این اجازه را نمی‌دهند که در مورد فاجعه منا صحبت کنیم و بخواهیم تعداد کشته‌شدگان را بدانیم که آیا 760 تن در این فاجعه کشته شدند یا 2200 تن یا 4000 تن.
صراط:باید بهانه‌ها و دلایل مطرح شده از سوی مسئولان عربستانی برای توقف پخش شبکه المیادین از ماهواره عرب‌ست را که مقر هیات مدیره شرکت آن در ریاض بوده و صاحب حدود یک سوم سهام آن است، کنار بگذاریم و از پدیده‌ای خطرناکتر و مهمتری صحبت کنیم که عبارت از این است که این مسئولان به طرفی تبدیل شده‌اند که تعیین می‌کنند چه کسی واقع‌بین است و چه کسی آزاد است و چه کسی مغرضانه عمل می‌کند و چه کسی دشمن و چه کسی دوست است و چه کسی حرفه‌ای و چه کسی غیرحرفه‌ای است و چه شبکه‌ای باید روی عرب‌ست یا نایل ست یا هر ماهواره عربی دیگر باقی بماند و چه کسی باید بیرون حذف شود و چه کسی خواننده زن یا مرد باید باشد و چه کسی شاعر زن یا مرد است و چه کسی خلاق است و چه کسی خلاق نیست.
ممنوع است که در مورد هرگونه کوتاهی صحبت کنیم. ممنوع است که به تبانی کشورهای عربی با پیمان ناتو و نقش آن در تبدیل کردن لیبی به یک کشور شکست خورده که کاملاً شبه‌نظامیان مسلح آن را تحت تصرف دارند، صحبت کنیم. همانطور که ممنوع است با بیش از یک میلیون عراقی همدردی کنیم که بر اثر تحریم پس از حمله به کویت در سال 1990 جان خود را از دست دادند یا در مورد بیش از یک میلیون تن که به دلیل حمله و اشغالگری آمریکا کشته شدند، صحبت کنیم. اگر ما صحبتی هم بکنیم افراد غیرحرفه‌ای و غیرواقع‌بین و جاسوس ایران به حساب می‌آییم.
صبر ما از غرور و خودخواهی شما به سر آمده است. به این روش ادامه دهید و ما به شما بشارت می‌دهیم که شما اکثریت قاطع فقیران عرب و صاحبان وجدان‌های بیدار را علیه نظام‌هایتان متحد خواهید کرد. شبکه‌های ما را ببندید. ما را از عرب‌ست خود بیرون کنید. ما را از شبکه‌ها و فرودگاه‌هایتان منع کنید. هرچقدر که خواستید به ما دشنام دهید اما ما همچنان خواهیم نوشت حتی اگر شده این کار را روی دیوارها انجام خواهیم داد و همواره یار‌ی‌رس مظلومان عرب که در رده نخست ملت‌های شما قرار دارد باقی خواهیم ماند و شما به هیچ‌وجه ما را نمی‌توانید بترسانید. مال از بین خواهد رفت هر لحظه در حال تمام شدن است و کسی خوشبخت است که از دیگران پند بگیرد. روزگار میان ما حکم خواهد کرد.