صراط: در یک چشم به هم زدن، 160 نفر از شهروندانتان کشته شدند به همین سادگی؛ البته خیلی هم ساده نبود، صدای همه دنیا درآمد چون اینها خونشان رنگین‌تر از مردم سوریه، عراق، یا همین زاحیه خودمان در لبنان است و البته چشمانشان...
سلام آقای پاریس! چه خبر، اوضاع و احوالتان خوب است، راستی تیم ملی شما هم که آلمان را برد، آن هم دو هیچ، مبارکتان باشد. انگار در شهرتان خبرهایی است.
دیشب 8 نفر شهرتان را در نوردیدند، همه جا تعطیل شد حتی موزه لوور و برج ایفل.
خیلی به خود می‌بالیدید به امنیت و خیلی چیزهای دیگر اما می‌گویند شهرتان میدان جنگ شده.
در یک چشم به هم زدن، 160 نفر از شهروندانتان کشته شدند به همین سادگی؛ البته خیلی هم ساده نبود، صدای همه دنیا درآمد چون اینها خونشان رنگین‌تر از مردم سوریه، عراق، یا همین زاحیه خودمان در لبنان است و البته چشمانشان...
راستی در هیاهوی بازی فوتبال و برگزاری کنسرت تروریستها چقدر راحت هفت نقطه از شهر رویاها را به کابوسی برای شما تبدیل کردند؛ خیلی راحت‌تر از آنچه فکرش را می‌کردید...
آقای پاریس، ای شمایی که آتش بیار جنگ سوریه شدید انگار آتش دامن خودتان را گرفته است؛ راستی یک سئوال بپرسم، چرا برای نخستین بار بعد از جنگ جهانی مرزهایتان را بستید؟
مگر چه شده است، فقط 160 نفر کشته و 300 نفر زخمی شده‌اند همین؛ فقط یک شب طعم ترور را شنیدید و حمام‌های خون را دیدید...همین. یک شب کجا و پنج سال به خاک و خون کشیدن ملت سوریه کجا...
آقای پاریس تروریست‌هایتان در سوریه دیگر توان ماندن ندارند؛ آقای اولاند، هموطنانتان که خود را ملزم می‌دانید از آنها حمایت کنید، خسته شده‌اند از شکست‌های پیاپی.
سلام آقای پاریس؛ آماده باش تروریستها به خانه بر می‌گردند.