گروه اقتصادی صراط - در حالی که تنها 598 روز تا پایان دوره دولت تدبیر و امید باقی مانده، دولت تقریبا به هیچ یک از وعده های اقتصادی خود جامه عمل نپوشانده است.
به گزارش گروه اقتصادی صراط، حسن روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود به صراحت وعده اقتصادی صدروزه ای را مطرح کرده بود که با گذشت زمان دولتی ها زیر آن زدند. ابتدا اعلام شد که وعده شیخ، نه حل برخی مشکلات اقتصادی بلکه تنها ارائه وضعیتی از گذشته بوده؛ سپس وعده های دیگری داده شد و کار به شش ماه بعد حواله شد؛ باز هم اتفاقی نیفتاد تا اینکه اکنون با گذشت 862 روز، تنها دستاورد دولت در حوزه اقتصادی، رکود سنگین در حوزه های گوناگون و البته یک نامه پرحاشیه از 4 وزیر است که نشان می دهد در داخل دولت هم کسی به رفت آمدهای چندباره روحانی از رکود اعتقادی ندارد.
یکی از چالش برانگیزترین طرح های باقی مانده از دولت سابق که پاستورنشینان فعلی ضمن انتقاد، روی ادامه آن تاکید داشتند طرح مسکن مهر بود. دولت ابتدا اعلام کرد که قصد دارد تعهدات دولت قبلی را به سرانجام برساند. اما پس از مدتی یک طرح مبهم به نام مسکن اجتماعی را جانشین آن کرد. سپس وزیر راه و شهرسازی طرح مسکن مهر را "مزخرف" نامید و اندکی بعد مدیرعامل سازمان ملی زمین و مسکن آب پاکی را روی دست مردم ریخت و صراحتا اعلام کرد: "فعلا امیدی به اجرای طرح مسکن اجتماعی هم نیست"!
از سوی دیگر طرح های مربوط به افزایش وام مسکن و در کنار آن اعطای وام خودرو، بیش از آنکه دردی از مردم دوا کند، به دلیل شرایط بازپرداخت آن و متوهمانه بودن کلیت آنها مضحکه مردم شده است.
در حوزه کشاورزی نیز، آنچه بیش از هر موضوع دیگری به چشم آمده، دفن 1700 تن سیب زمینی بود که برخی معتقدند دولت قصد داشت انگ انتخاباتی بودن توزیع رایگان آنها به آن زده نشود! ناگفته پیداست که این استدلال نیز واقعی نیست و صرفا بی تدبیری را می توان در این امر دخیل دانست.
در این بین تنها نکته ای که دولتی ها دو ماه و نیم مانده به انتخابات مجلس دهم، مدام روی آن تاکید دارند یک توافق هسته ای پرابهام است که نحوه اجرای آن نیز با اشکالات زیادی مواجه شده است.
جالب اینجاست که دولتی ها در حالی که کمتر 600 روز تا پایان دوره شان باقی مانده، همچنان در حال وعده دادن هستند که آخرین آنها، وعده رشد 5 درصدی توسط نوبخت است. حال سوالی که مطرح می شود این است که آیا دولتی که در بیش از 800 روز نتوانسته حتی به یکی از وعده های اقتصادی اش عمل کند در کمتر از 600 روز باقی مانده می تواند کاری از پیش ببرد؟ آیا مردم در انتخابات مجلس نیز به این وعده ها دل خوش خواهند کرد؟
آیا دولتی که در مقابل هر مشکلی تحریم ها و در مقابل هر انتقادی از کم کاری اش، توافق وین را علم کرده، اکنون که هر دو این موارد – به زعم دولت – برطرف شده و یا در روزهای آینده خواهد شد، خواهد توانست تکانی به اقتصاد دهد یا همان گونه که از شواهد برمی‌آید، معجزه ای در کار نیست و چه بسا شاهد عقبگرد با تداوم رکود هم باشیم؟
به گزارش گروه اقتصادی صراط، حسن روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود به صراحت وعده اقتصادی صدروزه ای را مطرح کرده بود که با گذشت زمان دولتی ها زیر آن زدند. ابتدا اعلام شد که وعده شیخ، نه حل برخی مشکلات اقتصادی بلکه تنها ارائه وضعیتی از گذشته بوده؛ سپس وعده های دیگری داده شد و کار به شش ماه بعد حواله شد؛ باز هم اتفاقی نیفتاد تا اینکه اکنون با گذشت 862 روز، تنها دستاورد دولت در حوزه اقتصادی، رکود سنگین در حوزه های گوناگون و البته یک نامه پرحاشیه از 4 وزیر است که نشان می دهد در داخل دولت هم کسی به رفت آمدهای چندباره روحانی از رکود اعتقادی ندارد.
یکی از چالش برانگیزترین طرح های باقی مانده از دولت سابق که پاستورنشینان فعلی ضمن انتقاد، روی ادامه آن تاکید داشتند طرح مسکن مهر بود. دولت ابتدا اعلام کرد که قصد دارد تعهدات دولت قبلی را به سرانجام برساند. اما پس از مدتی یک طرح مبهم به نام مسکن اجتماعی را جانشین آن کرد. سپس وزیر راه و شهرسازی طرح مسکن مهر را "مزخرف" نامید و اندکی بعد مدیرعامل سازمان ملی زمین و مسکن آب پاکی را روی دست مردم ریخت و صراحتا اعلام کرد: "فعلا امیدی به اجرای طرح مسکن اجتماعی هم نیست"!
از سوی دیگر طرح های مربوط به افزایش وام مسکن و در کنار آن اعطای وام خودرو، بیش از آنکه دردی از مردم دوا کند، به دلیل شرایط بازپرداخت آن و متوهمانه بودن کلیت آنها مضحکه مردم شده است.
در حوزه کشاورزی نیز، آنچه بیش از هر موضوع دیگری به چشم آمده، دفن 1700 تن سیب زمینی بود که برخی معتقدند دولت قصد داشت انگ انتخاباتی بودن توزیع رایگان آنها به آن زده نشود! ناگفته پیداست که این استدلال نیز واقعی نیست و صرفا بی تدبیری را می توان در این امر دخیل دانست.
در این بین تنها نکته ای که دولتی ها دو ماه و نیم مانده به انتخابات مجلس دهم، مدام روی آن تاکید دارند یک توافق هسته ای پرابهام است که نحوه اجرای آن نیز با اشکالات زیادی مواجه شده است.
جالب اینجاست که دولتی ها در حالی که کمتر 600 روز تا پایان دوره شان باقی مانده، همچنان در حال وعده دادن هستند که آخرین آنها، وعده رشد 5 درصدی توسط نوبخت است. حال سوالی که مطرح می شود این است که آیا دولتی که در بیش از 800 روز نتوانسته حتی به یکی از وعده های اقتصادی اش عمل کند در کمتر از 600 روز باقی مانده می تواند کاری از پیش ببرد؟ آیا مردم در انتخابات مجلس نیز به این وعده ها دل خوش خواهند کرد؟
آیا دولتی که در مقابل هر مشکلی تحریم ها و در مقابل هر انتقادی از کم کاری اش، توافق وین را علم کرده، اکنون که هر دو این موارد – به زعم دولت – برطرف شده و یا در روزهای آینده خواهد شد، خواهد توانست تکانی به اقتصاد دهد یا همان گونه که از شواهد برمی‌آید، معجزه ای در کار نیست و چه بسا شاهد عقبگرد با تداوم رکود هم باشیم؟