صراط: روان‌پزشکان به درآمد بالا شهرت دارند با این حال گاهی در جایی که بیماران از طبقه متوسط و ضعیف جامعه به دست شفا بخش آنان نیاز دارند، گاهی اتفاقاتی رخ می‌دهد که پرونده پزشکی و شغل مقدسشان را سیاه می‌کند.
عده معدودی از روان‌شناسان و روان‌پزشکان کشورمان به جای ادا کردن سوگندشان، بیشتر به فکر جیب خود هستند تا نجات جان یک انسان.
بارها دیده و شنیده‌ایم که یکی از پزشکان برای انجام جراحی‌های بدون نوبت، مبلغ‌های میلیونی دریافت کرده است یا بخیه صورت کودکی را بخاطر بی پولی مادر باز کرده و کودک را به حال خود رها کرده ست؛ اما این‌بار پزشکی برای مبلغی کم، پرونده خود را سیاه کرد و سوگندش را از یاد برد.
دیروز در حالی‌که برای انجام مصاحبه با یکی از روان‌پزشکان سرشناس شمال شهر تهران تماس گرفتم، پس از معرفی خود با جمله «بدون پرداخت ویزیت مصاحبه‌ای انجام نمی‌دهم» مواجه شدم.
دکتر«ح»، استاد یکی از دانشگاه‌های تهران، پس از اطلاع از سوال مورد نظر گفت: خبرنگار و بیمار تفاوتی ندارند و اگر برای دریافت پاسخ عجله دارید حق ویزیت را به حسابم واریز کنید.
این روزها جان با ارزش انسان‌ها فدای پول می‌شود و حتی برخی از پزشکان و روان‌پزشکان حاضر به مصاحبه‌های تلفنی بدون ویزیت هم نمی‌شوند؛ چه برسد به درمان‌های رایگان.
حال سوال اینجاست که نظارت بر این امر و تعیین مبلغ ویزیت‌ها برعهده چه کسی است. تکلیف بیمارانی که از طبقه متوسط و ضعیف جامعه هستند، از افسردگی رنج می‌برند و دست به خودکشی می‌زنند چه می‌شود. پاسخ نابودی برخی از این انسان‌ها را چه کسی می‌دهد.
چه کسی در این میان مقصر است، انجمن روان‌شناسان، جامعه پزشکی یا رسانه‌ها؟
عده معدودی از روان‌شناسان و روان‌پزشکان کشورمان به جای ادا کردن سوگندشان، بیشتر به فکر جیب خود هستند تا نجات جان یک انسان.
بارها دیده و شنیده‌ایم که یکی از پزشکان برای انجام جراحی‌های بدون نوبت، مبلغ‌های میلیونی دریافت کرده است یا بخیه صورت کودکی را بخاطر بی پولی مادر باز کرده و کودک را به حال خود رها کرده ست؛ اما این‌بار پزشکی برای مبلغی کم، پرونده خود را سیاه کرد و سوگندش را از یاد برد.
دیروز در حالی‌که برای انجام مصاحبه با یکی از روان‌پزشکان سرشناس شمال شهر تهران تماس گرفتم، پس از معرفی خود با جمله «بدون پرداخت ویزیت مصاحبه‌ای انجام نمی‌دهم» مواجه شدم.
دکتر«ح»، استاد یکی از دانشگاه‌های تهران، پس از اطلاع از سوال مورد نظر گفت: خبرنگار و بیمار تفاوتی ندارند و اگر برای دریافت پاسخ عجله دارید حق ویزیت را به حسابم واریز کنید.
این روزها جان با ارزش انسان‌ها فدای پول می‌شود و حتی برخی از پزشکان و روان‌پزشکان حاضر به مصاحبه‌های تلفنی بدون ویزیت هم نمی‌شوند؛ چه برسد به درمان‌های رایگان.
حال سوال اینجاست که نظارت بر این امر و تعیین مبلغ ویزیت‌ها برعهده چه کسی است. تکلیف بیمارانی که از طبقه متوسط و ضعیف جامعه هستند، از افسردگی رنج می‌برند و دست به خودکشی می‌زنند چه می‌شود. پاسخ نابودی برخی از این انسان‌ها را چه کسی می‌دهد.
چه کسی در این میان مقصر است، انجمن روان‌شناسان، جامعه پزشکی یا رسانه‌ها؟