صراط: علی مطهری، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، طی اظهاراتی که قبل از انتخابات هفتم اسفند بیان کرده بود، در پاسخ به این پرسش که در پاسخ به این پرسش که آیا دولت بدون در نظر گرفتن این شرایط به مردم وعده‌های اقتصادی پسابرجام را داده است، تصریح کرد: دولت وعده‌ای نداده است!
وی همچنین در ادامه و پس از اشاره خبرنگار به تعدادی از وعده‌های دولت یازدهم در قبال برجام گفته است: البته قبول دارم دولت یک مقدار بیش از حد بر این موضوع تاکید کرد و مانور داد و انتظار مردم را بالا برد و اگر این کار را نمی‌کرد، بهتر بود.
مطهری درباره اینکه وعده‌های ویژه اقتصادی برای بعد از برجام به مردم داده شده بود، اظهار داشت: خیر! هیچ وعده ویژه‌ای به مردم داده نشده بود بلکه گفتند اوضاع بهتر می‌شود و قاعدتا بهتر خواهد شد چرا که این بحثی نیست که پنهان باشد. وقتی تحریم برداشته شود گشایش اقتصادی نیز ایجاد خواهد شد.
فارس در پاسخ به این سوال که "و اما آیا دولت درباره برجام به مردم وعده‌ای داده یا نداده است؟!" نوشت: ساده‌ترین پاسخ این سؤال در آنجا نهفته است که بخشی از رکود فعلی عارض شده بر اقتصاد کلان ایران به دلیل وقوع پدیده «انتظار ارزانی» از سوی مردم است.
به نوشته این خبرگزاری، مسئله دیگر بحث «لغو همه تحریم‌ها» است. آیا این وعده‌ی کمی بود؟!
آیا متلک‌پرانی با عبارت «چرخیدن چرخ سانتریفیوژها در کنار چرخش چرخ زندگی مردم» یک وعده ویژه خواسته یا ناخواسته را به اذهان القا نمی‌کرد؟!
سخنی که اتفاقاً گرفتار شدن کشور به مسئله رکود! که به اذعان کارشناسان به دلیل ایجاد انتظار ارزانی در میان مردم بوده است؛ نشان داد نقش القاگری خود را ایفا کرده است.
و همچنین اساساً آیا تک گزاره «حل مشاکل اقتصادی» به معنی «وعده ارزانی» نبود؟!
سخن ناراست «عبور از رکود» و قول «حل 100 روزه مشکلات اقتصادی» آیا جزو وعده‌های رئیس‌جمهور به مردم بوده‌اند یا خیر؟!
آقای مطهری و تمام چهره‌های جریان سیاسی خاص و دولتی‌ها می‌توانند هر مقدار که مایلند منکر تمام این وعده‌های ویژه و خاصی شوند که جز خودشان کسی در ایجاد پروپاگاندا نسبت به آنها نقش نداشته است.
اما این انکار آیا پاسخ مناسبی به «بی‌دستاوردی برجام» و «دروغ بودن تمام بزرگنمایی‌ها پیرامون مشکلات اقتصادی ایران و اثر تحریم‌ها» خواهد بود یا خیر؛ مسئله‌ای است که مردم آنرا تعیین خواهند کرد.
برخی تحلیلگران معتقدند که دولت و جریان هوادار وی بایستی برای بی‌دستاوردی برجام، دست از فرافکنی، انکار وعده‌ها، تمدید زمان وقوع وعده‌ها و انداختن تقصیر بی‌دستاوردی به گردن این و آن بردارد و به یگانه راه ممکن و عقلانی یعنی «عذرخواهی از مردم» روی بیاورد.
وی همچنین در ادامه و پس از اشاره خبرنگار به تعدادی از وعده‌های دولت یازدهم در قبال برجام گفته است: البته قبول دارم دولت یک مقدار بیش از حد بر این موضوع تاکید کرد و مانور داد و انتظار مردم را بالا برد و اگر این کار را نمی‌کرد، بهتر بود.
مطهری درباره اینکه وعده‌های ویژه اقتصادی برای بعد از برجام به مردم داده شده بود، اظهار داشت: خیر! هیچ وعده ویژه‌ای به مردم داده نشده بود بلکه گفتند اوضاع بهتر می‌شود و قاعدتا بهتر خواهد شد چرا که این بحثی نیست که پنهان باشد. وقتی تحریم برداشته شود گشایش اقتصادی نیز ایجاد خواهد شد.
فارس در پاسخ به این سوال که "و اما آیا دولت درباره برجام به مردم وعده‌ای داده یا نداده است؟!" نوشت: ساده‌ترین پاسخ این سؤال در آنجا نهفته است که بخشی از رکود فعلی عارض شده بر اقتصاد کلان ایران به دلیل وقوع پدیده «انتظار ارزانی» از سوی مردم است.
به نوشته این خبرگزاری، مسئله دیگر بحث «لغو همه تحریم‌ها» است. آیا این وعده‌ی کمی بود؟!
آیا متلک‌پرانی با عبارت «چرخیدن چرخ سانتریفیوژها در کنار چرخش چرخ زندگی مردم» یک وعده ویژه خواسته یا ناخواسته را به اذهان القا نمی‌کرد؟!
سخنی که اتفاقاً گرفتار شدن کشور به مسئله رکود! که به اذعان کارشناسان به دلیل ایجاد انتظار ارزانی در میان مردم بوده است؛ نشان داد نقش القاگری خود را ایفا کرده است.
و همچنین اساساً آیا تک گزاره «حل مشاکل اقتصادی» به معنی «وعده ارزانی» نبود؟!
سخن ناراست «عبور از رکود» و قول «حل 100 روزه مشکلات اقتصادی» آیا جزو وعده‌های رئیس‌جمهور به مردم بوده‌اند یا خیر؟!
آقای مطهری و تمام چهره‌های جریان سیاسی خاص و دولتی‌ها می‌توانند هر مقدار که مایلند منکر تمام این وعده‌های ویژه و خاصی شوند که جز خودشان کسی در ایجاد پروپاگاندا نسبت به آنها نقش نداشته است.
اما این انکار آیا پاسخ مناسبی به «بی‌دستاوردی برجام» و «دروغ بودن تمام بزرگنمایی‌ها پیرامون مشکلات اقتصادی ایران و اثر تحریم‌ها» خواهد بود یا خیر؛ مسئله‌ای است که مردم آنرا تعیین خواهند کرد.
برخی تحلیلگران معتقدند که دولت و جریان هوادار وی بایستی برای بی‌دستاوردی برجام، دست از فرافکنی، انکار وعده‌ها، تمدید زمان وقوع وعده‌ها و انداختن تقصیر بی‌دستاوردی به گردن این و آن بردارد و به یگانه راه ممکن و عقلانی یعنی «عذرخواهی از مردم» روی بیاورد.