صراط: روزنامه آرمان، امروز سه‌شنبه(95/3/11) در گزارشی با عنوان «شاه‌کلید اصلاح‌طلبان در اختیار اصولگرایان» شکست اصلاح طلبان در انتخابات رئیس و هیات رئیسه مجلس را روایت کرد: علی لاریجانی شاه کلید اصلاح‌طلبان در انتخابات 7 اسفند بود که در لیست امید قم قرار گرفت اما به راحتی به اصولگرایان داده شد. اگر تا چند روز پیش افتخار جریان اصلاحات چنین بود که لاریجانی گلایه‌مند از اصولگرایان را در لیست خود دارد امروز بر اساس برخی اشتباهات این شاه کلید را به اصولگرایان تحویل داده‌اند. برای درک بهتر موضوع لازم است به سیری که لاریجانی از زمان ثبت نام تا امروز طی کرده است توجه کرد.
اپیزود نخست: اعلام استقلال لاریجانی
برخی سیاسیون در مرحله تصمیم‌گیری برای ورود به انتخابات مجلس هر یک با توجه به گرایش سیاسی خود به گعده همان جریان مراجعه می‌کردند اما لاریجانی اعلام کرد که برخلاف انتخابات های قبلی تمایلی به حضور در لیست اصولگرایان ندارد که علت آن هم مشخص بود. او در مجلس نهم بارها مورد هجمه اصولگرایان تندرو قرار گرفت و درخارج از مجلس هم کمتر کسی است که پرتاب اشیایی به سمت او در قم را فراموش کند و حمایت اصولگرایان از لاریجانی و محکومیت هجمه گران در آن مقطع نزدیک به هیچ بود. همین موضوعات سبب شد تا علی لاریجانی در لیست اصولگرایان نباشد و در لیست امید که متشکل از اصلاح‌طلبان و حامیان دولت بود قرار گیرد که این حضور به منزله شوکی در جریان اصولگرایی بود.
اپیزود دوم: هجمه به لاریجانی
قرار گرفتن لاریجانی در لیست امید به مذاق اصولگرایان خوش نیامد و بسیاری از آنها ترجیح دادند در این باره سکوت کنند چرا که اوضاع اردوگاه اصولگرایی به واسطه قرار گرفتن نام تعدادی از اعضایش در لیست امید چنان به هم ریخته بود که اگر انتقاداتی مطرح می‌شد به جایی نمی‌رسید و شکاف درون گفتمانی اصولگرایان عمق بیشتری پیدا می‌کرد. یکی از ویژگی‌های مورد پسند و قابل تقدیر لاریجانی دفاع از برجام و زمینه‌سازی برای تصویب آن در مجلس بود که همین موضوع خشم دلواپسان را به دنبال داشت. تصویب 20 دقیقه‌ای توافق هسته‌ای در پارلمان نهم، باعث شده بود بخشی از جریان اصولگرا راه خود را از لاریجانی جدا کند. به طور مثال بیژن نوباوه در جریان انتخابات مجلس دهم درباره لاریجانی گفته بود: «لاریجانی به هیچ عنوان اعتقادی به فعالیت در چارچوب اصولگرایی ندارد و در عمل نیز این مساله را به اثبات رساند و در جریان انتخابات نیز در لیست اصلاح‌طلبان قم (امید) قرار گرفت. » روح‌ا... حسینیان نماینده شاخص اصولگرا در مجلس نهم نیز بعد از تشکیل مجلس دهم حمایت از لاریجانی را حاصل جبر دانسته و معتقد بود اگر فرد دیگری در جریان اصولگرا حضور داشت، قطعا او نامزد ریاست مجلس بود نه علی لاریجانی.
اپیزود سوم: بازگشت به لاریجانی!
پس از برگزاری انتخابات و پیروزی لاریجانی در قم البته به عنوان منتخب دوم این شهر چرا اتاق‌های دلواپسان روشن شد و لبخند بر لبان آنها آمد چون زمان نقش‌آفرینی آنها فرارسیده بود. آنها با تغییر موضع 180 درجه‌ای لاریجانی را یکی از خودشان دانستند که باید ریاست مجلس را عهده‌دار شود. جالب اینجا بود که جبهه پایداری و اعضای دولت قبل در استقبال از لاریجانی بر دیگر اصولگرایان پیشی می‌گرفتند چنان که در آخرین نشست خبری علی لاریجانی، مهرداد بذرپاش با لبخند وارد سالن شد و در ردیف اول نشست. اصولگرایان که با میانه‌روی مرز داشتند تاکید می‌کردند که نباید کرسی سبز ریاست به یک اصلاح‌طلب تعلق گیرد و باید گلایه‌ها از لاریجانی برای حضور در لیست امید را فراموش کرد و به حمایت از او پرداخت. حتی روح ا... حسینیان که منتقد جدی لاریجانی است پس از انتخاب شدن او چنین گفت: «گر اصولگرایان در مجلس دهم نیرویی را داشتند که زمینه رای آوری و ریاست مجلس را داشت قطعا آن فرد را انتخاب می‌کردند ولی چون چنین نیروی را ندارند لذا در سال اول از آقای لاریجانی برای ریاست حمایت می‌کنند.» احمد امیرآبادی منتخب مردم قم در مجلس با اشاره به نشست فراکسیون فراگیر گفت: «آقای لاریجانی به عنوان گزینه فراکسیون برای ریاست مجلس دهم برگزیده شد.» حمیدرضا ترقی عضو ارشد حزب موتلفه هم قبل از برگزاری انتخابات هیات رئیس مجلس دهم گفته بود: «180 نماینده مجلس دهم از ریاست لاریجانی حمایت کردند» این پالس های مثبت برای حفظ قدرت در جریان اصولگرایی است و معنایی غیر از آن ندارد، هر چند لاریجانی مشی میانه‌روی خود را تداوم خواهد بخشید. از سوی دیگر لاریجانی در مواجهه با استقبال اصولگرایان از ریاست خود قصد همراهی با آنان را دارد حتی اگر عضو جبهه پایداری باشند، چنان که دیروز کریمی قدوسی از اعضای جبهه پایداری در مشهد گفت: درجلسه‌ای که با لاریجانی داشتیم، انتقادهای‌مان را به عملکرد ایشان به‌صورت صریح و شفاف بیان کردیم و ایشان هم این خطوط قرمز را پذیرفتند.
پایان: اشتباه استراتژیک جریان اصلاح‌طلبی
اصلاح‌طلبان باز هم اشتباه کردند؛ اشتباه بزرگی که شیرینی حماسه 7 اسفند را در مذاق آگاهان به این اشتباه تلخ کرد. باز هم شروع خوب و پایان بد. باز هم ندانستن ارزش دستاوردها و تقدیم آن به رقیب سیاسی. حضور لاریجانی در لیست امید برگ برنده جریان اصلاح‌طلبی بود که بر وزانت و اعتبار لیست امیدی افزوده بود. حضور لاریجانی در لیست امید نشان داد که اصلاحات برای پیشرفت کشور اهل تعامل است اما از این ارزش و موقعیت پاسداری نشد. کاندیدا شدن عارف برای ریاست اگرچه یک حق برای او و جریان اصلاحات بود اما جایگاه این حق در ساختار منافع ملی و تحقق خواست ملت در کجا بود؟ آیا باید آن گونه رفتار می‌شد که لاریجانی مجبور شود در نشست خبری خود آنچنان جایگاهی برای لیست امید در پیروزی خود قائل نشود؟ اگر هدف رفع موانع از مقابل دولت و تصویب طرح‌ها و لوایح مفید است، معرفی نکردن کاندیدایی غیر از لاریجانی برای ریاست سبب تسهیل در رسیدن به آن هدف نبود؟ ایجاد دو قطبی عارف- لاریجانی برای کرسی ریاست و گذاشتن نمره منفی در رزومه مجلسی اصلاح‌طلب در راستای تدبیر است؟ در نهایت باید فارغ از رای نیاوردن عارف به این مهم اعتراف کرد که باز هم اصلاحات باخت؛ این‌بار به توهم پیروزی باخت...
