اصرار احمدی‌نژاد بر نگارش نامه‌های بی‌جواب/ پیام کاندیداتوری یا حس ارضای روحی؟!

گروه سیاسی صراط - محمود احمدی نژاد برای سومین بار به یک رییس جمهور آمریکا نامه نوشته و از اوباما خواسته است تا در مورد حکم توقیف 2 میلیارد دلار از امول کشورمان چاره اندیشی کند.

به گزارش صراط، این سومین باری است که احمدی نژاد خطاب به یک رییس جمهور آمریکا نامه نگاری می کند؛ او پیشتر به جورج بوش و یک بار دیگر هم به باراک اوباما نامه نوشته بود.

تفاوت این نامه احمدی نژاد با دو نامه قبی را می توان در دو موضوع جست و جو کرد؛ اول اینکه او در زمان کنونی سمت دولتی ندارد و این در حالی است که دو نامه قبلی او در جایگاه رییس جمهور نوشته شده بود؛ تفاوت دوم را باید در محتوای نامه دانست؛ احمدی نژاد این بار، به طور مشخص روی یک موضوع خاص – یعنی حکم دادگاه آمریکایی برای توقیف 2 میلیارد دلار از امول کشورمان – دست گذاشته و خواستار رفع آن شده است. این در حالی است که او در دو نامه قبلی اش در مقام رییس جمهور – به ویژه نامه به بوش، اظهاراتی کلی درباره اوضاع جهان و نیز توصیه هایی اخلاقی را مطرح کرده بود.

رییس جمهور سابق کشورمان البته فقط به روسای جمهور آمریکا نامه ننوشته است؛ در سابقه نامه نگاری های او، مکاتبه با صدراعظم آلمان، رییس جمهور فرانسه و پاپ بندیکت شانزدهم هم به چشم می خورد. با این وجود، وجه اشتراک همه این نامه ها یک چیز است و آن اینکه هیچ یک از مخاطبان احمدی نژاد به نامه اش پاسخ نداده اند.

نامه اخیر البته به لحاظ اهمیت، در مرتبه بسیار پایین تری از نامه های پیشین قرار می گیرد چرا که بر خلاف نامه های پیشین، از طرف رییس جمهور ایران نگاشته نشده است. با این وجود، این سوال که مقصود اصلی احمدی نژاد از ارسال این نامه ها چه بوده، همواره بی پاسخ مانده است.

برخی معتقدند نامه های پیشین احمدی‌نژاد موضوع مشخصی نداشتند و در آنها راه حلی هم برای مسائل مختلف پیش روی کشورمان پیشنهاد نشده بود بنابراین به طور کلی چنین نامه هایی ارزش ارسال کردن نداشت؛ این موضوع به ویژه در مورد نامه اول به بوش بیشتر صادق است؛ چراکه احمدی نژاد با این اقدام، عملا یکی از موضوعاتی را که در طول 27 سال قبل از آن، توسط مسئولان ارشد نظام رعایت شده بود، زیر پا گذاشته و اندوخته عدم ارتباط با روسای جمهور آمریکا، شامل مکاتبه، مکالمه و مذاکره را از میان برد؛ البته حسن روحانی هم سه سال پیش، به نوعی دیگر از این خط قرمز عبور کرد و مکالمه میان روسای جمهور دو کشور را رقم زد.

احمدی نژاد سه بار به روسای جمهور آمریکا نامه نوشته و با احتساب نامه هایش به رهبران اروپایی، تعداد نامه نگاری های او کم کم دورقمی می شود؛ حال سوال اینجاست که با وجود بی ثمر بودن این نامه ها، حتی سه سال پس از پایان دوران ریاستش بر دولت، چرا دست از این کار نمی کشد؟

آیا احمدی نژاد معتقد است که نامه های او و توصیه های اخلاقی اش به سران غرب، اثراتی دارد که مردم عادی متوجه آن نمی شوند؟ و یا در درازمدت روی مخاطبان نامه ها اثر خواهد گذاشت؟! و یا احمدی نژاد با این کار، عملا خود را به عنوان یک کاندیدای ریاست جمهوری سال 96 مطرح کرده و تلاش کرده است تا با این نامه نگاری، بار دیگر نام خود را در کنار نام روسای جمهور جهان مطرح کند؟

اگر خود او هم معتقد به این فرضیه ها نباشد، احتمالا تنها حدسی که می توان برای نامه نگاری های اینچنینی زد، آن است که این اقدام، از روی علاقه های شخصی احمدی نژاد انجام می شود و او را به لحاظ روحی ارضا می کند!