صراط: پرویز پرستویی و حبیب احمدزاده در پیامی مشترک از خانم دکتر سویا به دلیل همراهی او با جانبازان شیمیایی ایرانی تشکر کردند.
به گزارش مهر، در متن این پیام آمده است: «خانم دکتر سویا کسی است که میزبان هر ساله جانبازان شیمیایی ایران در هیروشیماست. داستان او با ما ایرانیان از آنجا آغاز می شود که حدود دوازده سال پیش او به همراه تعداد دیگری از صلح طلبان از شهر هیروشیما به ایران می آیند تا به مردم و دولت کشورمان بگویند که بمب اتم چه عواقب شومی دارد و از ساختن این سلاح ویرانگر بپرهیزید!
خوشبختانه در بدو ورود به طرز معجزه آسایی به چند عاقل کاربلد مانند دکتر شهریار خاطری و یارانش در ایران برخورد کرده که آنان را بدون هرگونه شعار اضافه و عصبیت بی مورد به سردشت و دیدار با مردمان مجروح شیمیایی آن شهر می برند. این دیدار چنان تاثیری بر روح و جان آنان می گذارد که می گویند بمب اصلی بر سر شما خورده و نه ما چون لااقل دنیا از بمباران شهر ما خبردار شده ولی حتی ما نیز از قضیه بکارگیری این سلاح ها علیه مردم کشورتان خبردار نشده ایم.
و این زن یعنی خانم دکتر سویا هر ساله جانبازان و هنرمندان ما را به خرج خود و گروه مردمی اش ( moct) به ژاپن دعوت می کند تا در سالگرد گردهمایی جهانی بمباران اتمی هیروشیما ، آنان و دردهای مردم ما را به چشم جهانیان بکشاند و امسال سیزدهمین سالگرد همراهی او بود با مردم رنج کشیده ایران در جشنواره خودجوش فیلم‌های ایرانی با نام «صلح و دوستی» در شهر هیروشیما.
او و یارانش به تمام معنا فرشته هایی هستند در هیات انسان که خدا قسمتی از دلیل خلقتش را آنان می داند. به راستی چند درصد از خود ما ، سردشت و مردمانش و دردهای ناشی از بمباران شیمیایی اش را می شناسیم؟ و اگر می شناسیم چگونه مرهم زخم‌های آنان و یکصدهزار مجروح شیمیایی نفس بریده کشورمان اعم از رزمنده و مردمان عادی خود شده ایم؟»
به گزارش مهر، در متن این پیام آمده است: «خانم دکتر سویا کسی است که میزبان هر ساله جانبازان شیمیایی ایران در هیروشیماست. داستان او با ما ایرانیان از آنجا آغاز می شود که حدود دوازده سال پیش او به همراه تعداد دیگری از صلح طلبان از شهر هیروشیما به ایران می آیند تا به مردم و دولت کشورمان بگویند که بمب اتم چه عواقب شومی دارد و از ساختن این سلاح ویرانگر بپرهیزید!
خوشبختانه در بدو ورود به طرز معجزه آسایی به چند عاقل کاربلد مانند دکتر شهریار خاطری و یارانش در ایران برخورد کرده که آنان را بدون هرگونه شعار اضافه و عصبیت بی مورد به سردشت و دیدار با مردمان مجروح شیمیایی آن شهر می برند. این دیدار چنان تاثیری بر روح و جان آنان می گذارد که می گویند بمب اصلی بر سر شما خورده و نه ما چون لااقل دنیا از بمباران شهر ما خبردار شده ولی حتی ما نیز از قضیه بکارگیری این سلاح ها علیه مردم کشورتان خبردار نشده ایم.
و این زن یعنی خانم دکتر سویا هر ساله جانبازان و هنرمندان ما را به خرج خود و گروه مردمی اش ( moct) به ژاپن دعوت می کند تا در سالگرد گردهمایی جهانی بمباران اتمی هیروشیما ، آنان و دردهای مردم ما را به چشم جهانیان بکشاند و امسال سیزدهمین سالگرد همراهی او بود با مردم رنج کشیده ایران در جشنواره خودجوش فیلم‌های ایرانی با نام «صلح و دوستی» در شهر هیروشیما.
او و یارانش به تمام معنا فرشته هایی هستند در هیات انسان که خدا قسمتی از دلیل خلقتش را آنان می داند. به راستی چند درصد از خود ما ، سردشت و مردمانش و دردهای ناشی از بمباران شیمیایی اش را می شناسیم؟ و اگر می شناسیم چگونه مرهم زخم‌های آنان و یکصدهزار مجروح شیمیایی نفس بریده کشورمان اعم از رزمنده و مردمان عادی خود شده ایم؟»