به گزارش صراط به نقل از تهران امروز پس اگر يك فرد شيشه‌اي را ديديدكه چاقو به دست گرفته و شاخ و شانه مي‌كشد، به ديگران آسيب مي‌زند يا خانواده‌اش را مورد خشونت قرار مي‌دهد، تعجب نكنيد. مردان و زنان شيشه‌اي مي‌توانند همان راننده‌اي باشند که چراغ قرمز را رد مي‌کند يا پشت سرتان در صف نانوايي ايستاده است. شايد كنار دستتان در اتوبوس و تاكسي نشسته و يا ممکن است همسايه طبقه بالا باشند. خطر زياد از شما دور نيست! پس خطر را جدي بگيريد و اين دو صفحه را به دقت بخوانيد. خطر شيشه‌اي‌ها اين روزها از رگ گردن به ما نزديك‌تر است.
تحصيلكرده‌ها مشتري شيشه
كم كم شيشه اكس و كوكائين را به حاشيه رانده است. يك پژوهشگر ارشد حوزه اعتياد مي‌گويد:«ما مصرف مواد محرك شيشه، قرص‌هاي اكس و كوكائين را بررسی کردیم. در كار كمي و كيفي به اين نتيجه رسيديم كه کوکائین و اکس خيلي پررنگ نيستند چون كوكائين مورد مصرف افرادي است كه از سطح اقتصادي بالايي برخوردارند. اكس هم ديگر پيك و دوران طلايي خود را طي كرده است. در سال 70 ما با افزايش مصرف اكس روبه رو بوديم در سطح شهر تهران در شمال و شرق اما يواش يواش اين جايگزيني اتفاق مي‌افتد.»
رويا نوري تاكيد مي‌كند: «بچه‌هاي جنوب شهر تهران اغلب مصرف اكس ندارند چرا كه اصلا اكس پارتي ندارند در مواردي هم گفته‌اند كه «ما مي‌زديم می رفتيم شمال شهر در پارتي‌ها شركت مي‌كرديم.» ولي خب يواش يواش آن دوران طلايي افت كرد. در سال 75 اين اتفاق افتاد. مصرف اكس هم در سال 82 پيك شديد دارد. سال 84 پايين می آید و 85 مصرف بالاتر می رود و بعد يك خط مستقيم رو به جلو مي‌بينيم. سال 88 افت مصرف اكس را مي‌بينيم. شيشه را از سال 68 ديديم. منتها حدود 2 /0 درصد است و خيلي كم است. اين روند ثابت است تا سال 80 كه يكدفعه اوج مي‌گيرد و به 6/6 درصد می رسد. در سال 85، 1 /12 درصد است، اما در 88 به 3 /20 رسيده است. رد پای كوكائين را از سال 85 ديديم. همين طور كم كم در سال 83 پيك داريم. سال 85 يكدفعه مصرف داريم و 87 بالا رفته و به 19 درصد رسيده و در 88 پايين مي‌آيد و رقم 4 /3 را نشان مي‌دهد. اما کم کم شيشه جاي آن را مي‌گيرد.»
یافته های اين پيمايش نشان داده است كه مصرف روزانه مواد محرك (شيشه، قرص‌هاي اكس، كوكائين، ويتارين) اینچنین است: مصرف روزانه 15 /1 درصد در شهر تهران، مصرف هفتگي 75/ 1، مصرف كننده فعلي 3 /2 درصد و 9 /7 درصد تجربه مصرف مواد را در طول عمر دارند. نکته اینجاست که 3 /2 درصد مصرف كنندگان شيشه مدرك كارشناسي يا بالاتر دارند.
دكتر نارنجی‌ها مدير كل سابق فرهنگي و پيشگيري ستاد مبارزه با مواد مخدر هم با يك ضرب و تقسيم ساده مي‌گويد: «اين يعني 663 هزار نفر در سطح شهر تهران شيشه را تجربه كرده‌اند. جالب اینجاست که شيشه‌اي‌هاي ما مجردتر هستند و تحصيلات بالاتري در مقايسه با موادمخدر دارند و جوان‌تر هستند. نكته مهم اين است كه فعلا رتبه اول مصرف تهران شيشه است.»
او به مقايسه اين آمار با الگوهاي غالب گذشته مي‌پردازد: «اولین الگویی كه داشتيم كه در سال 83، ترياك با 60 درصد در غلبه بوده است. سال 86 حدود 50 درصد هروئين آمد در غلبه اول و ترياك با 30 درصد در رتبه دوم قرار داشت. امروز در سال 90 شيشه بالاترين ميزان شيوع را در تهرانی‌ها دارد و گوي سبقت را از ترياك و كراك ربوده است. يعني شيشه اولين ماده مصرفي در شهر تهران است.»
گام به گام تا درمان
درمانگران اعتياد مي‌گويند كه درمان مصرف كنندگان شيشه بسيار مشكل است و احتمال بازگشت اين افراد به دوران مصرف بسيار زياد است. آنها معتقدند بهترين راه براي درمان شيشه اي‌ها، استفاده از روش ماتريكس است. در اين روش فرد بيشتر از آنكه نيازمند دارو باشد، نيازمند جلسات مستمر است.
هيچ معتادي پيش از آنكه عوارض اعتياد را احساس نكرده باشد به فكر درمان نمي‌افتد.اگرچه آنها نسبت به عملكرد خود، خود آگاهي ندارند اما خانواده‌ها عموما از رفتار او به تنگ آمده‌اند چرا كه شيشه اي‌ها رفتارهاي معتادگونه مصرف كنندگان مواد مخدر را ندارند. با مصرف مواد محرك كارايي آنها بالاتر مي‌رود و انرژي بالايي دارند كه به دنبال راهي براي تخليه آن مي‌گردند. رسيدن به نقطه‌اي كه معتاد، تصميم به درمان بگيرد عموما ممكن است 6 ماه تا دوسال پس از مصرف باشد. مصطلح است كه شيشه طي 5 سال، افراد را به اندازه 50 سال پير مي‌كند. اگر افراد در زمان طلايي اقدام به درمان كنند، موفق به ترك مي‌شوند.
زمان طلايي در مورد مصرف كنندگان ترياك يك تا 5 سال بوده است اما در شيشه اين زمان كوتاه‌تراست. تا آنجا كه خانواده‌ها مي‌گويند: «فقط يك سال است مصرف مي‌كند اما مي‌خواهد همه شيشه‌ها را بياورد پايين.» يا «توهم دارد و مي‌گويد در خانه شنود است!» به اين ترتيب خانواده‌ها زود به بحران مي‌رسند.
پرخاشگري، كاهش وزن، ظاهر شدن جوش‌هايي در ناحيه ساق پا و بدن، توهم، هذيان، شب بيداري و بي‌اشتهايي كه منجر به لاغري مي‌شود نشانه‌هاي يك مصرف كننده شيشه است. در روش ماتريكس كه هزينه آن به صورت ماهانه برابر با هزينه مصرف ماهانه معتاد است، مشاوره گروهي و فردي انجام مي‌شود. همچنين جلساتي تحت عنوان جلسه معنويات برگزار مي‌شود و بعد خانواده‌ها آموزش مي‌بينند. درمان مصرف كننده شيشه يك درمان كاملا روحي رواني است. بنابراين بايد بر خانواده‌ها كار شود. گفته مي‌شود شيشه اي‌ها چند برابر انسان‌هاي عادي به عشق و محبت نياز دارند. آنها هنوز بلوغ عاطفي را تجربه نكرده‌اند.
اصل ماتريكس بر اصل ارتباط درمانگر با بيمار استوار است. اين ارتباط اگر ارتباط موفقي باشد احتمال موفقيت درمان چند برابر بيشتر است. معتاد، هفته‌اي دو جلسه در جلسات گروهي و فردي شركت مي‌كند. آموزش خانواده هم اتفاق مي‌افتد و يك روز هم در هفته براي جلسات معنوي وقت مي‌گذارد. نگرش اين افراد نسبت به هستي، اطراف و خودش بسيار نادرست است. آنها مانند كودكاني هستند كه بايد اصلاح رفتاري شوند. به دليل عوارضي كه مصرف شيشه داشته است اين افراد تحت درمان دارويي نيز قرار مي‌گيرند اما اين داروها براي ترك اعتياد نيست.
خانواده شيشه اي‌ها، آسيب ديده‌اند و دچار سردرگمي هستند. هرم قدرت دراين خانواده گم بوده و از ابعاد سلامت به دور است. تلقين پذيري كه يكي از صفت‌هاي منفي اين افراد است. آنها آشفته و افسرده هستند. بعد از آنكه خانواده آگاه شد ديگر مي‌داند بايد چه رفتاري با معتاد در پيش بگيرد. ابزارهاي قبلي در برابر معتادان ناكارآمد است پس بايد راه جديدي پيدا كرد.
تردد روزانه90هزار«بمب ساعتي»درپايتخت
شمارش معكوس آغاز شده است! 90 هزار شيشه‌اي هر روز در سطح شهر تهران تردد مي‌کنند و با هر بار مصرف، يك گام به توهم نزديك مي‌شوند. 90 هزار مصرف كننده شيشه كه مانند بمب‌هاي ساعتي در كنار ما در پايتخت زندگي مي‌كنند. كارشناسان مي‌گويند ماده محرك شيشه با تاثيري كه بر مغز مي‌گذارد، مصرف كننده را به فردي پرانرژي‌تر مبدل مي‌كند كه با افكار متوهمانه خود زندگي مي‌كند.