به گزارش سرویس وبلاگ صراط ،نویسنده وبلاگ سرباز وظیفه در آخرین به روز رسانی وبلاگش نوشت:
گاهی فکر می کنم برخی از کارها ی ما فقط اسم مذهبی داره و نه ماهیت ویا حتی ظاهر مذهبی اینطور میشه که به خاطر عملکرد بد ما قوانین دین زیر سوال میره یکی از این احکام که بعضی از اوقات کاملا نقطه مقابل شرع مقدس انجام میشه امر به معروف و نهی از منکره مسئله ی مهمی که یکی از فروع دین ما به حساب میاد و عدم التزام به اون مسلم بودن مارو هم زیر سوال می بره
غروب شهادت امام رضا علیه السلام برای شرکت در مراسم سالگرد یکی از اقوام سوار قطار مترو شده بودیم که دوتا از این دخترهای فروشنده زیور آلات که خودشونو شبیه مترسک سرجالیز می کنند واز انواع گوشواره و گیره مو والنگو دست بند و...به خودشون آویزون میکنند سوارشدند این دخترها یه فرقی که با بقیه فروشنده های مترو داشتند این بود که ظاهر خیلی به روزی هم داشتد تا جایی که وقتی پیاده می شدند شنیدم خانم کناردستی من به دوستش می گفت باورت میشه اینا با این قر و فرشون فروشنده باشند !؟وریز ریز خندیدند
دخترها وقتی یه چرخی زدند و کسی هم ازشون چیزی نخرید با هم رفتن انتهای واگن نشستد و شروع کرد زلم زیمبو ها رو از خودش جدا کرن و تو کیفشون گذاشتن و هم زمان هم مشغول گوش کردن به موسیقی با صدای بلند از موبایل شدند که سرو صدای یه خانم به اعتراض عملشون بلند شد دخترک به خانومه گفت :ناراحتی پنبه بذار تو گوشت و باصدای بلند با دوستش خندیدند خانم طرف حسابشون که من فقط صداشو می شنیدم گفت:حیا کن امروز شهادت امام رضاست!
دخترک با صدای بلند خنید و گفت : ناراحتی تو گوش نده
خانومه هم گفت :بهت میگم خاموشش کن
-بروبابا
:خاموشش نمیکنی نه؟
-نکنم چه غلطی میکنی؟
شکر خدا با میانجی گری اطرافیان بینشون دعوای فیزیکی در نگرفت ولی تا دو ایستگاه بعدی دخترها با صدای موسیقی و خنده های تمسخر آمیزشون ٬خانم معترض با سخنرانیش با صدای بلند و دیگران با نوچ نوچ های معترضشون وجملاتی مثل:
- شهادت تموم شده دیگه شب اول ربیع الاول هستش
- ای بابا ول کن دیگه
- مردم چه اعصابی دارندو...
آرامش واگنی که به اندازه کافی شلوغ بود را سلب کردند
قصدم از نوشتن این اتفاق این نبود که عرض کنم اون خانم شامل مقدمه ی مطلب میشه چون به چشمم خیلی مظلوم تر از این حرفها اومد ولی گاهی این نوع نهی از منکر تبدیل به مشاجره و مخصوصا بین آقایان منجر به دعوای فیزیکی و متاسفانه آسیب دیدگی شخص معترض میشه بعد هم خبرش رو به قول معرف تو بوغ می کنند و دیگه باقی مردم جرات نمیکنند حتی جایی که واجبه هم یه کلمه حرف بزنند که ؛نگو اینا آدم حسابی نیستند یه بلایی سرت می آرند
فکر می کنم که ما باید قبل از امر به معروف و نهی از منکر به این درک برسیم که ماهیت امر به معروف یه جریان اجتماعی هستش یعنی بین فرد با دیگران اتفاق می افته پس ماباید یه کم جامعه مونو بشناسیم وباروحیات و خلقیات مردمش آشناباشیم و با ذکاوتمون بتونیم جریان رو تو دستمون بگریم نه این که با شخصی که عمل خلافی رو انجام میده -که به چشم من از دوحالت خارج نیست یا غافل هست و یا معاند -سر دعوا رو باز کنیم که در اون حالت هم عمل ما شرعی محسوب نمیشه چون در حکومت اسلامی شکل نهایی امر به معروف و نهی از منکر بر عهده حکومت اسلامی هست حضرت آقا هم می فرمایند:"در جامعه اسلامی تکلیف عامه مردم امر به معروف و نهی ازمنکر بالسان است اما اگرکاربه برخورد بکشدآن دیگر به عهده مسوولین است"
و اساسا اگر همه ما خودمونو فقط ملتزم به مرحله اول امر به معروف و نهی از منکر کنیم خیلی کم پیش میاد که کار به مراحل بعدی برسه چون اگر شخص غافل باشه که غالبا باهمون مرحله اول امر به معروف که فقط با نگاه کردن هست و یا با باگام دوم که استفاده از کلمات قصار مثل یه آیه قرآن : "آیا انسان نمی داند که خدا او را می بیند؟ " یا یه بیت شعر:"...با کافران چه کارت گر بت نمی پرستی" و... ویانهایتا با گام سوم که بیان یه جمله ی مستقیم و کوتا وگذرکردن است حل میشه اگه معاند باشه و همه نسبت بهش مراتب بالا رو انجام بدند فکر نکنم دیگه به این وسعت شاهد منکرات باشیم و بافرض وجودش از وظیفه ما خارج میشه و اینکه قبلش فکر کنیم ببینیم حرفمون اثر داره یا نه و بعد اونو بیان کنیم نه اینکه نتونیم حق مطلب رو اداکنیم که باز شارع مقدس اینو برای ما هم مشخص کرده که اگه یقین داری که حرفت اثری نداره نباید بگی و مهمترین و آخرین مطلب هم اینکه همه دوست دارند پیش مردم محترم و خوب جلوه کنند خودمونو جای اون شخص بذاریم ببینیم دوست داریم یکی به ما اینطور عیبمونو بگه ؟ اونم توی جمع ؟
ماهیت امر به معروف هدیه دادن زیبایی ها و خوبی هاست دستانتان پربار باد