به گزارش صراط به نقل از ايسنا، دكتر سيد عبدالحميد احمدي، استاد دانشگاه و رييس انجمن ورزشي نويسان پس از كسب نشان برنز كيانوش رستمي و اوت شدن سهراب مرادي در رقابتهاي وزنه برداري المپيك لندن در يادداشتي نوشت: همه ايرانياني كه رقابت هاي وزن 85 كيلوگرم بازيهاي المپيك را نظاره گر بودند به خوبي دريافتند كه چرا سهراب مرادي نتوانست وزنه 166 كيلوگرمي را بالاي سر ببرد و براحتي از رقابتهاي وزنه برداري المپيك اوت شد و كيانوش رستمي، ملي پوش كرمانشاهي كشورمان با سوابق متعدد قهرماني در آسيا و جهان تنها به دليل كمبود آمادگي رواني و عدم توان مقابله با استرس حاكم بر فضاي رقابت هاي المپيك نتوانست به ركوردهاي قبلي خود دست يابد و در جدال با پولاد سرد از شش بار فرصت در اختيار خود تنها دوبار در حركات يكضرب و دوضرب وزنه را بالاي سر كشيد تا ضمن از دست دادن مدال طلا، فقط به حداقل رتبه اي كه شايستگي‌اش را داشت دست يابد. همانگونه كه وي در مصاحبه بعد از پايان رقابت، جو سنگين المپيك را عامل ناكامي در تكرار ركوردهاي تمرين و از دست رفتن مدال طلا دانست.
نمي خواهم ادعا كنم كه مدال برنز المپيك فاقد ارزش است و منكر زحمات كيانوش رستمي و كادر فني وزنه برداري هم نيستم، لكن افسوس از اين است كه شما طلاي المپيك را در چنگ داشته باشي و فقط به دليل تعلل و عدم بهره مندي از دانش روز كه مي تواند به راحتي در اختيار باشد آن را با برنز عوض كني و بعد هم اظهار شعف و شادماني از اينكه به مدال برنز المپيك رسيده اي!
واقعا كشورهاي ديگر مدعي در المپيك نيز اين گونه از سرمايه ها و داشته هاي خود بهره مي برند؟ جالب آن كه بدانيم قبل از ورود به رقابت هاي المپيك، شايد تنها عامل بازدارنده براي كسب عناوين و مدال هاي المپيك در نزد قهرمانان ما همين مسائل روحي رواني و عدم توان مقابله با استرس بيان شده كه حتي بهداد سليمي نيز به عنوان قويترين مرد جهان نيز به آن اذعان داشته است!
آيا لازم نبود كه همراه با مراحل آماده سازي قهرمانان المپيكي، حداقل براي آن هايي كه به دليل حدنصاب ها و ركوردها از شانس بيشتري برخوردار بودند، يكسال مانده به آغاز رقابت ها يك متخصص روانشناسي ورزشي ويژه به كار گرفته مي شد تا قهرمان ورزشي ما بتواند مسير هموارتري را براي آمادگي طي كند و در فضاي المپيك نيز كمتر تحت الشعاع استرس و انرژي رواني منفي قرار گيرد؟ متاسفانه همانگونه كه ديديم در رابطه با كيانوش رستمي فرصت به راحتي از دست رفت و بايد حداقل 4 سال به انتظار نشست تا شايد در المپيك آتي وضع به گونه اي ديگر رقم بخورد.
