به گزارش سرویس وبلاگ صراط؛یوسف حسینی در آخرین به روزرسانی وبسایت این قولت نوشته است:
برخی اتفاقات برای مردم در زندگی با اهمیت و یا ویژه اند.برای آن ،برنامه ریزی دقیق می کنند.مثلا کنکور.یک سال قبل یا حتی، دو الی سه سال قبل، مطالعه ی کنکوری دارند.مطالعه می کنند؛مطالعه می کنند، شب و روز بیدارند تا به سر منزل مقصود برسند.روز کنکور که می شود،مادرش فوت می کند.تمام بیداری ها، مطالعه ها، برنامه ریزی ها می شوند،هیچ.
****************************
بعضی از افراد هستند که چهار، پنج سال، با خانه استیجاری می سازند؛دوچرخه سوار می شود؛سفرخارج از شهر ندارد؛برای به دست آوردن چندرغاز بیشتر، عصرها را هم جزو کار صحبش به حساب می آورد و به خانه نمی رود؛در آخر مبلغی را جمع می کند تا وامی دست و پا کند.پولش را به حساب می گذارد؛ ناگمان ،دوست صمیمی اش با یک تصادف، خانه، زن و فرزند را از دست می دهد.خانه را برای پرداخت دیه، زن و فرزند را در تصادف.دوستش نه از برای اجبار بلکه برای کمک، پول روزهایی که زحمت کشیده را می دهد به او.
آن کجا و این کجا.
****************************
هر مسلمانِ شیعه، برای شب قدرش برنامه ریزی دارد.از رجب تا رمضان، از اول
رمضان تا شب قدر،تهذیب دارد.کمک به مستمند،مناجات امیر،نماز اول وقت، روزه و
… در برنامه اش هست. تا سر حد توان انجام می دهد.شب قدر فرامی رسد.ناگمان ،زلزله می شود.
ملک الموت برخی را نمی گذارد که طعم شب قدر را بچشند و برخی را در تیمارِ فراغِ بستگانشان رها می کند. برخی دیگر به صحنه می آیند.به فکر مکان، غذا، لباس و… برای زلزله زدگان اند.غم خوار آنانند و مونس آنان در این نامردی دنیا.
****************************
آن کجا و این کجا.
پی نوشت:
از دنیا نامردتر وجود ندارد.
امدادگران خدا قوت.
