چهار پنج سال پیش بود که دانشگاه دولتی رشته مورد علاقه خودمو قبول نشدم و تصمیم گرفتم برم دانشگاه آزاد یه رشته مهندسی مشغول به تحصیل بشم . روزهای اول هر روز مصیبت درب ورودی دانشگاه و حراست رو داشتم. آقا کجا؟ شما دانشجویید؟؟
کارت دانشجویی لطفا !!!
بله دانشجو هستم ، عیبی داره ؟؟ بهم نمیاد ؟؟
خواننده ارجمند جهت مطالعه این نوشتار به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
چون ظاهر پوششم ساده بود (ولی خوب آراسته) . زیاد علاقه ای به شیک پوشی نداشتم و ندارم. یه شلوار پارچه ای ساده با یک پیراهن مردانه معمولی و یکفش ساده البته با یکم ته ریش که اون موقع ها ( چهار پنج سال پیش) تازه در اومده بود. آروم آروم داشتم باور میکردم که بابا اینجا جای تو نیست دانشگاه آزاد مال از ما بهترونه بچه حزب اللهی راه نمیدند . ول کن اینجا رو...
وقتی از در ورودی حراست رد میشدم هرچی حرف کلفت و ناسزا بود نثار خودم میکردم .
وااااای ببین ببین اینهمه دختر و پسر با این وضع افتضاح لباس و پوشش یکی جلوشونو نه گرفته نه میگیره اما بما که میرسه.....
یعنیچی آخه ؟؟؟ اگه بخام دانشجو باشم باید مثل همه اینها باشم؟؟ شلوار لی تنگ و چسبان – موهای سیخ سیخی – پیراهن نصفه آستین که هیچ ربع آستین و .....
اخه یعنی چی جدا بما نمیاد بیاییم دانشگاه؟؟ ما نباید درس بخونیم؟؟ یا هر کس دانشجو میشه باید اینجوری بشه و گرنه قبول نیست !!!!
این رو داشته باشیم تا....
چندین روز پیش بود که یکی از دوستام بعد از تحصیل یک ساله توی یکی از دانشگاهها ، امسال توی کنکور یک رشته بهتر توی یک دانشگاه دیگری قبول شد و میخاست از این دانشگاه انصراف بده . از من خواست بیام باهم بریم تا کمکش کنم فرایند اداری درخواست انصرافش سریعتر انجام بشه . صبح رفتیم و دم ورودی دانشگاه یکم شلوغ بود ( بجهت ثبت نام جدیدالورودیها) رفتیم وارد بشیم که یهو دم در حراست صدا زد : آقا کجا؟؟ گفتم بله؟؟ گفت میگم کجا تشریف میبرید؟؟ گفتم هیچی دانشگاه دیگه گفت کارتون؟؟ که دیگه دوستم اجازه نداد و براش توضیح داد ( البته اینو بگم ذهنیت ایجاد نشه بنده هنوز هم دانشجو هستم و دارم تحصیل میکنم البته یه دانشگاه دولتی)
خییییییییلی ناراحت شدم و به دوستم گفتم برو من یک ربع دیگه میام . رفتم زیر درخت جلو چشم آقای محترم حراست ایستادم دیدم یکی یکی بدون کوچکترین سوال و جلوگیری دارند وارد میشند شلوار جین پاره ( همونا که روی زانوهاش ، دم جیبهاش ساییده شده و نخ نخیه) کانه این شلوارو صا حبش پنج شش ساله بنده خدا میپوشه و غیر اون دیگه نداره ، لی تنگ و چسبان که اصلا آدم شرمش میشد بهش نگاه کنه ، آستینهای آب رفته یک ربعی که فقط برای جلوه گری بازوهای پفکی زیرش پوشیده میشه ، موهای سیخ سیخی آرایش شده و ابروهای .......
سرتون که درد نیومد ؟؟ تازه از بی حجابیهای دختران هنوز حرفی نزدم !!!
اینها رو گفتم که به اینجا برسیم آقایان محترم متولیان فرهنگی دانشگاهها ، حضرت امام روح ا... (ره) فرمودند : اگر دانشگاه اصلاح شود ، مملکت اصلاح میشود . ظاهرا این فرمایش گران سنگ معمار کبیر انقلاب محل استفادش روی برگ اول سوالات کنکور سراسریه و لاغیر !!!
قصد من این نیست که بخواهم شکواییه بکنم از اینکه چرا با بنده و امثال بنده... خیر ابدا
همه ما واقفیم که محیط دانشگاه محیط آموختن و تولید علم ، بستر تجربه و تولید آداب فرهنگ و تعاملات اجتماعی است . چرا چرا خودمان با دست خودمان و با دید و فکر سرسری مسیر تعالی فرهنگی و اجتماعی جوان و نوجوان تازه وارد شده به دانشگاه را ناخواسته و نادیده (انشاءا...) بدست تهاجم فرهنگی در حوزه مد و پوشش میدهیم. یک نوجوان و جوان تازه وارد شده در دانشگاه اگر پایه های اعتقادی و فرهنگی محکمی در بنیان خانواده را تجربه نکرده باشد در اولین روزهای ورودش به دانشگاه خواسته و یا ناخواسته اسیر فرهنگ پوشش غلط و مد و تیپی میشود که چاره ای ندارد جز تن دادن به ان حالا یا با علاقه و میل باطنی یا در اثر مصداق عبارت "" خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو""
وقتی میبینی توی یک محیط علمی که تعداد متنوعی از افراد با فرهنگ ها و آداب و رسوم مختلف متاسفانه در اثر بی تدبیری و سوء مدیرت فرهنگی مدیران اجرایی دانشگاه همه و همه بسمت پوشش های جلف رو آورده اند مگر میشود میتوانم من هم نروم؟؟؟ به چه قیمتی؟؟ نخواهم بروم متحمل چه آسیب های فکری ، روحی و روانی میشوم.
این است که خودمان با دست خودمان ناخواسته (انشاءا...) در جبهه جنگ نرم فرهنگی عملا در سنگر دشمن قرار گرفته ایم و دیگر نیازی بدشمن نداریم.
هیچگاه از خاطرم پاک نمی شود دورانی که در دانشگاه آزاد تحصیل میکردم یکی از دختر خانم های همسایه هم درهمون دانشگاهی که من قبول شده و تحصیل میکردم قبول شده بود و تحصیل میکرد. اکثر روزها وقتی میرفتم دانشگاه اون رو سر خیابون اصلی میدیدم که ایستاده منتظر اتوبوس دانشگاه . یه دختر خانم محجبه و چادری
متاسفانه اواسط ترم دوم بود که یروز با کمال تعجب تو دانشگاه دیدم همون دختری که تا دیروز چادر به سر داشت تو دانشگاه با مانتو و بدتراز اون یک وضع ظاهری دور از شآن یک "دختر مسلمان ایرانی" داشت میرفت سر کلاس. خیییییییلی به فکر فرو رفتم تا اینکه سه روز بعد صبح سر خیابون دیدمش که چادر سر داشت و در عین ناباوری چند ساعت بعد توی سالن دانشگاه دوباره همون دختر خانم رو با مانتو و..... دیدم.
انشاءا... متولیان فرهنگی در دانشگاهها و مدیران اجرایی با خواندن این وجیزه فقط و فقط عهدی ببندند با خود و خدای خود که در محضر امام شهداء "ره" و خون شهدای عزیمان مدیون نباشند . کافیست فقط این جمله معمار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام روح ا... "ره" را سر لوحه تصمیمات و برنامه های اجرایی فرهنگی خود در دانشگاه ها قرار دهیم : """ اگر دانشگاه اصلاح شود ، مملکت اصلاح می شود """
شادی روح امام عزیزمان صلوات
