اعراب خجالت بکشند، چاوز حامی مقاومت است

"صراط" - هوگو رافائل چاوس فریاس، پنجاه و سومین رئیس جمهور کشور ونزوئلا محسوب می شود، که مخالفت های صریح او با امریکا و سیاستهای لیبرالی غرب ، همچنین رابطه دوستانه اش با احمدی نژاد از او چهره ای جنجالی ساخته.
به گزارش سرویس سیاسی صراط، با توجه به قوانین ونزوئلا ، او حالا حدود دوازده سال است که رئیس جمهور این کشور شناخته می شود و اخیرا در مصاف با رقیب انتخاباتی غرب گرایش توانست او را مغلوب کند و با شکست کاپریلس رادونسکی برای یک دوره 6 ساله در سمت خود باقی بماند.
احمدی نژاد هم که با روی کار آمدنش یکی از اهداف دیپلماتیک دولتش را تقویت پایگاه ایران در آمریکای لاتین قرار داده بود ، ارتباط خود را با همتای ونزوئلائیش که او هم مواضع محکمی در برابر آمریکا داشت گسترش داد تا جایی که چاوز و احمدی نژاد به دو دوست صمیمی شناخته شده در سطح جهان معروف شدند.
روابط تهران - کاراکاس طی سالهای اخیر رشد چشمگیری داشت و البته در مقاطعی فراز و فرودهایی در آن دیده می شود که برای مثال برخی تحلیلگران نیامدن چاوز به اجلاس عدم تعهد در تهران را نوعی واکنش ونزوئلا برای دور شدن از ایران قلمداد می کنند.
اما چاوز که حالا برای شش سال آتی از سوی ملتش بعنوان رئیس جمهور انتخاب شده ، در اولین کنفرانس مطبوعاتی در جمع خبرنگاران مواضعی را اتخاذ کرد که باز هم افکار عمومی را متوجه خود ساخت.
وی در واکنش به حوادث سوریه ضمن حمایت قاطعش از بشار اسد اعلام کرد آمریکا را مسئول ادامه خونریزیها در سوریه می داند و صراحتا مخالفان دولت دمشق را تروریست خواند و اقدام برخی کشورها در حمایت از تروریست های خونخوار را تقبیح کرد.
اما براستی حاکمان ارتجاع عرب که خودشان از برجسته ترین دیکتاتورهای عالم شناخته می شوند با دیدن ایستادگی اسد در مقابل فشارها و حمایت کشورهای خارجی از تروریست ها ، و مشاهده مواضع کشورهای مختلف جهان (ایران، روسیه، عراق، چین، ونزوئلا و ..) در قبال حوادث سوریه ، اگر ندای مسلمانی آنها بصدا در نمی آید لااقل غیرت! عربی آنها تحریک شود که چرا بجای حمایت از یک کشور مسلمان و عرب در کنار خط دشمنان مسلمین قرار گرفته اند و هم پیمان جبهه غرب شده اند؟
تجربه نشان داده است در عرصه تحولات بین المللی ، سرمایه گذاری بر روی جبهه غرب به نفع کسی نبوده است ، لذا باید منتظر ماند تا دید میوه ای که ارتجاع عرب با سقوط اسد و دنبال کردن سیاست های غرب بدنبال آن است ، چه خواهد بود!