نصر‌الله قادری نویسنده، کارگردان و منتقد تئاتر در خصوص عملکرد شورای حمایت از آثار نمایشی، اظهار داشت: اخیرا به دلیل اینکه کاری برای اجرا ندارم، نمی‌دانم شورای حمایت در حال حاضر چه عملکردی دارد.
* آیین‌نامه شورای حمایت خوب است، اگر طبق آن عمل شود
رئیس اسبق کانون منتقدان مرکز هنرهای نمایشی تصریح کرد: نزدیک به دو سال گذشته اثری را برای اجرا به شورای حمایت بردم که با وجود اینکه یکی از مدیران مرکز هنرهای نمایشی بودم اما به توهین‌آمیزترین شکل ممکن با من برخورد کردند. یکی از اعضای شورای حمایت وقت، رئیس شورای نظارت بود که مدعی انقلاب است اما گویا مرا نمی‌شناسد. طبیعتاً چنین افرادی اگر تصمیم‌گیرنده باشند، خیلی نمی‌توان امیدوار بود اما به دلیل اینکه یک رأی است، شاید خیلی مؤثر نباشند. گروه‌هایی که در شورای حمایت شرکت کردند، عمدتاً اعتراض دارند ولی زمانی که آئین‌نامه شورای حمایت را مطالعه کردم، متوجه شدم که اگر طبق آن عمل شود، بسیاری از انتقادها منطقی نیست.
* یک‌سری افراد همیشه حمایت مالی می‌شوند/ قرارداد تیپ یک توهین و شوخی مضحک است
قادری گفت: اگر شورای حمایت از ابتدا اعلام کند که از فلان کار به این دلایل این‌قدر حمایت می‌شود، در آن زمان کارگردان مجاز است که نمایش خود را اجرا کند یا نکند ولی متأسفانه در این بین یک عده آدم هستند که همیشه حمایت می‌شوند و این شورا ضابطه‌های خاص خود را دارد، این ضابطه‌ها را جزء استثنا می‌گذارند و اگر کسی اعتراض کند می‌گویند این فرد از جای دیگری حمایت شده است. اساس کار، آئین‌نامه شورای حمایت است که ما برای آگاهی هنرمندان در این شماره مجله نمایش آن را چاپ کردیم، آئین‌نامه شورای حمایت خوب است و می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد البته اگر به همان شکل اجرا شود.
این نویسنده و کارگردان تئاتر قرارداد تیپ را توهین‌آمیز خواند و بیان داشت: من به عنوان عضوی از خانه تئاتر که دو سال است که پایم را آنجا نگذاشته‌ام به بنیان قرارداد تیپ اعتراض دارم، زیرا توهین است. هر کس که می‌خواهد تصویبش کرده باشد، حتی اگر نمایندگان تئاتر باشند. می‌توانید طبق قرارداد تیپ دستمزد یک نویسنده را با یک کارگردان یا بازیگر مقایسه کنید تا بتوانید بفهمید قرارداد تیپ چه شوخی مضحکی است.
* مبالغ حمایت از نمایش‌ها را با دستمزد توپ جمع‌کن استقلال و پرسپولیس مقایس کنید
وی افزود: یک نویسنده اگر نمایشنامه‌نویس خوبی باشد، در سال یک نمایشنامه نمی‌تواند بیشتر بنویسد، در حالی که بازیگران در سال در 4 نمایش می‌توانند حضور داشته باشند. قرارداد تیپ یعنی حمایت از صنف، این چه حمایتی از صنف می‌کند؟ دستمزد یک کارگردان با یک بازیگر را قیاس کنید. این چه قرارداد تیپی است. در واقع بنیان قرارداد تیپ توهین به صنف است.
قادری درباره دستمزدهایی که به آثار نمایشی داده می‌شود و بیان آن از سوی مدیران، تصریح کرد: حقیقتا مبالغی که داده می‌شود شوخی است. بالاترین مبلغ برای یک نمایش را با دستمزد توپ جمع‌کن تیم استقلال و پیروزی مقایسه کنید. اینکه بخواهیم عنوان کنیم مبالغ داده شده به گروه‌ها زیاد است، نیز نوعی توهین محسوب می‌شود.
این نوسنده و کارگردان تئاتر درباره آثار فاخر و نوع انتخاب آن به عنوان نمایشی فاخر، اظهار داشت: تعیین تکلیف‌کننده کار فاخر کیست؟ یکی از این افراد رئیس شورای نظارت است، ایشان چقدر صلاحیت این تعیین و تکلیف را دارد؟ در تشخیص آثار فاخر تردید وجود دارد، چه کسانی این کار را انجام می‌دهند؟ یک بخش بر سر فردی است که آن را انجام می‌دهد و بخش دیگر بر سر مافیایی است که وجود دارد و شما نمی‌توانید این مافیا را اثبات کنید. در تئاتر شهر اگر مافیا تصمیم بگیرد کاری را زمین بزند، زمین می‌زند و هیچ قدرتی نمی‌تواند آن کار را بالا بیاورد و این مافیا هر کاری که دلش می‌خواهد با تئاتر ما می‌کند.
وی تصریح کرد: بخش دیگر مرتبط با شرایط اقتصادی ماست. کار پرجمعیت هزینه بسیار بالایی می‌برد و با قیمت بلیت و با وضعیتی که دارد نمی‌توان آن درآمد مدنظر را به دست آورد و وقتی فروش مناسبی به دست نیاورد، گفته می‌شود کار فاخر شکست خورد. همه کارها را نمی‌توان با آمار فروش شکست خورده قلمداد کرد. مثلا یک کارگردان که نمی‌خواهم نامش را ببرم، مقاله‌ای را تبدیل به نمایشنامه کرد و در سالن اصلی اجرا رفت و طبیعتاً هر چقدر هم کارگردان قوی باشد، نمی‌تواند بدون نمایشنامه خوب نتیجه خوبی را حاصل کند.