به گزارش صراط، محمد نبی حبیبی در یادداشتی در مورد جلسه استیضاح نوشت: افشا‌گری‌هایی که آقای احمدینژاد در جلسه استیضاح وزیر کار انجام داد، هیچ ارتباطی با موضوع جلسه و استیضاح وزیر نداشت. به علاوه بارها از سوی دوستداران و دلسوزان انقلاب، به رئیس دولت تذکر داده شده بود که اینگونه رفتار‌ها در شأن ریاست جمهوری نیست و رئیس جمهور نباید بیش از این جایگاه خود را تضعیف کند.
رئیس‌جمهور باید توجه داشته باشد که بیش از هفت سال است که «آقای احمدینژاد به تنهایی» نیست، بلکه رئیس‌جمهور کل ایران اسلامی است و با این اقدامات، تنها باعث کوچک شدن خود نمی‌شود، بلکه جایگاه جمهوری اسلامی را در جهان تضعیف می‌کند. اگر هم مطالبی که آقای رئیس‌جمهور مطرح کردند، درست باشد، مجلس جای مناسبی برای عنوان آن نبود. جای مطرح کردن این قبیل موضوعات، در قوه قضائیه است و باید از این طریق آن را پیگیری کرد.
به عبارت دیگر، فقط قوه قضائیه صلاحیت رسیدگی به این موضوع را دارد و می‌تواند نتیجه آن را اعلام کند؛ بنابراین آقای احمدینژاد با مطرح کردن این موضوع در صحن علنی مجلس، فقط باعث سو‌ءاستفاده رسانه‌های بیگانه شد.
اکنون کسانی که به آنان اتهام وارد شد، طبق قانون حق دارند از خود دفاع کنند اگرچه معتقدم استیضاح حق نمایندگان است و دفاع وزیر از خود هم،حق اوست، اما جلسه استیضاح آقای شیخ‌اسلامی وزیر کار به مصلحت نظام نبود.
مسئولان قوا باید به سفارش‌‌هایی که مقام معظم رهبری، درباره حفظ آرامش و پرهیز از تنش می‌کنند، بیشتر توجه داشته باشند. اما متأسفانه در عمل دیدیم اینگونه نشد و در جلسه استیضاح وزیر، مطالبی از سوی رئیس‌جمهور مطرح شد که هیچ ربطی به موضوع جلسه نداشت و موجب ایجاد تشنج شد، زیرا اقدام آقای احمدینژاد و افشاگری ایشان بعد از هفت سال، مورد اقبال نمایندگان قرار نگرفت و برعکس باعث اخراج وزیرش از کابینه هم شد.
به همین دلیل نمی‌توان پیش‌بینی کرد که آقای احمدینژاد، بار دیگر از این حربه برای امتیاز‌گیری استفاده می‌کند یا خیر. اصولا برخی از کار‌های آقای احمدینژاد، اصلا قابل پیش‌بینی نیست و حتی در بسیاری از موارد، دوستان نزدیک ایشان هم نیم‌توانند رفتار بعدی وی را پیش‌بینی کنند؛ بنابراین ممکن است ایشان باز هم، در آینده از این روش برای تخریب دیگران استفاده کند.
شاید هم با اتفاقی که افتاد، دیگر به فکر استفاده از این روش نیفتد. باید در اینجا این نکته را خاطرنشان کرد که سکوت اصولگرایان، هنگامی که آقای احمدینژاد از این روش در مناظره‌های انتخاباتی سال 88 برای تخریب چهره رقیب استفاده کرد، عمل درست و قابل توجیهی نبود و همان زمان باید با ایشان برخورد می‌شد، که اگر این طور می‌شد اتفاقی که در جلسه استیضاح افتاد، رخ نمی‌داد.
به‌هرحال ما برای آقای احمدینژاد دعا می‌کنیم که در ماه‌های پایانی عمر دولتش، رفتار‌های متناسب با رئیس‌جمهوری ایران داشته باشد، تا چند ماه باقی‌مانده از ریاست جمهوری‌اش ختم به خیر شود.
رئیس‌جمهور باید توجه داشته باشد که بیش از هفت سال است که «آقای احمدینژاد به تنهایی» نیست، بلکه رئیس‌جمهور کل ایران اسلامی است و با این اقدامات، تنها باعث کوچک شدن خود نمی‌شود، بلکه جایگاه جمهوری اسلامی را در جهان تضعیف می‌کند. اگر هم مطالبی که آقای رئیس‌جمهور مطرح کردند، درست باشد، مجلس جای مناسبی برای عنوان آن نبود. جای مطرح کردن این قبیل موضوعات، در قوه قضائیه است و باید از این طریق آن را پیگیری کرد.
به عبارت دیگر، فقط قوه قضائیه صلاحیت رسیدگی به این موضوع را دارد و می‌تواند نتیجه آن را اعلام کند؛ بنابراین آقای احمدینژاد با مطرح کردن این موضوع در صحن علنی مجلس، فقط باعث سو‌ءاستفاده رسانه‌های بیگانه شد.
اکنون کسانی که به آنان اتهام وارد شد، طبق قانون حق دارند از خود دفاع کنند اگرچه معتقدم استیضاح حق نمایندگان است و دفاع وزیر از خود هم،حق اوست، اما جلسه استیضاح آقای شیخ‌اسلامی وزیر کار به مصلحت نظام نبود.
مسئولان قوا باید به سفارش‌‌هایی که مقام معظم رهبری، درباره حفظ آرامش و پرهیز از تنش می‌کنند، بیشتر توجه داشته باشند. اما متأسفانه در عمل دیدیم اینگونه نشد و در جلسه استیضاح وزیر، مطالبی از سوی رئیس‌جمهور مطرح شد که هیچ ربطی به موضوع جلسه نداشت و موجب ایجاد تشنج شد، زیرا اقدام آقای احمدینژاد و افشاگری ایشان بعد از هفت سال، مورد اقبال نمایندگان قرار نگرفت و برعکس باعث اخراج وزیرش از کابینه هم شد.
به همین دلیل نمی‌توان پیش‌بینی کرد که آقای احمدینژاد، بار دیگر از این حربه برای امتیاز‌گیری استفاده می‌کند یا خیر. اصولا برخی از کار‌های آقای احمدینژاد، اصلا قابل پیش‌بینی نیست و حتی در بسیاری از موارد، دوستان نزدیک ایشان هم نیم‌توانند رفتار بعدی وی را پیش‌بینی کنند؛ بنابراین ممکن است ایشان باز هم، در آینده از این روش برای تخریب دیگران استفاده کند.
شاید هم با اتفاقی که افتاد، دیگر به فکر استفاده از این روش نیفتد. باید در اینجا این نکته را خاطرنشان کرد که سکوت اصولگرایان، هنگامی که آقای احمدینژاد از این روش در مناظره‌های انتخاباتی سال 88 برای تخریب چهره رقیب استفاده کرد، عمل درست و قابل توجیهی نبود و همان زمان باید با ایشان برخورد می‌شد، که اگر این طور می‌شد اتفاقی که در جلسه استیضاح افتاد، رخ نمی‌داد.
به‌هرحال ما برای آقای احمدینژاد دعا می‌کنیم که در ماه‌های پایانی عمر دولتش، رفتار‌های متناسب با رئیس‌جمهوری ایران داشته باشد، تا چند ماه باقی‌مانده از ریاست جمهوری‌اش ختم به خیر شود.