"صراط" - استقرار «عدالت» مهم‌ترین هدف تشكیل نظام اسلامی است و «مبارزه با فساد»، خصوصا فساد اقتصادی از ضروری‌ترین ابعاد تحقق «عدالت» محسوب می‌شود و قطعا وقتی سخن از مبارزه با فساد اقتصادی به میان می‌آید، فسادهای كلان و فساد صاحبان قدرت اولویت پیدا می‌كند.
از افتخارات نظام جمهوری اسلامی ایران نیز این بوده و هست كه بر مبارزه با فساد همواره تاكید شده است و علاوه بر رهبری نظام كه از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تاكنون سمبل ساده‌زیستی، پاكدستی و پرچمداری مبارزه با فساد بوده است، بسیاری از مسوولان عالی‌رتبه گذشته و حال این نظام، بر این مهم تاكید داشته و در عمل نیز به آن پایبند بوده‌اند البته این واقعیت را نیز نمی‌توان و نباید كتمان‌كرد كه بوده و هستند مسوولانی كه با سوءاستفاده از موقعیت خود آلوده به فساد گردیده‌اند و متاسفانه غالبا هم با برخورد قاطعی مواجه نشده‌اند.
از خواسته‌ها و مطالبات جدی مردم هم این است كه با مسوولان فاسد و با آقازاده‌ها و دیگر بستگان آنها كه از منصب پدر، برادر و... خویش سوءاستفاده كرده‌اند و موجبات بدبینی مردم را فراهم می‌سازند و سلامت نظام اسلامی را زیر سوال می‌برند در هر رده‌ای كه هستند، برخورد شود.
اهمیت مبارزه با فساد آنقدر بوده است كه در اردیبهشت سال 80 منجر به صدور فرمانی هشت ماده‌ای از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به سران سه قوه شد. برخی نكات مهم در آن فرمان كه خصوصا برای شرایط امروز توجه به آنها ضروری است، عبارتند از:
ـ حكومتی كه مفتخر به الگو ساختن نظام علوی است، باید در همه حال تكلیف بزرگ خود را كم كردن فاصله طولانی خویش با نظام آرمانی علوی و اسلامی بداند...
ـ قوه مجریه با نظارتی سازمان‌یافته و دقیق و بی‌اغماض از بروز و رشد فساد مالی در دستگاه‌ها پیشگیری كند.
ـ قوه قضاییه با استفاده از كارشناسان و قضات قاطع و پاكدامن، مجرم و خائن و عناصر آلوده را از سر راه تعالی كشور بردارد.
ـ بدیهی است نقش قوه مقننه در وضع قوانینی كه موجب تسهیل راهكارهای قانونی است و نیز در ایفای وظیفه نظارت، بسیار مهم و كارساز است.
ـ كار مبارزه با فساد را چه در دولت و چه در قوه قضاییه به افراد مطمئن و برخوردار از سلامت و امانت بسپارید. دستی كه می‌خواهد با ناپاكی دربیفتد، باید خود پاك باشد و كسانی كه می‌خواهند در راه اصلاح عمل كنند، باید خود برخوردار از صلاح باشند.
ـ ضربه عدالت باید قاطع، ولی در عین حال دقیق و ظریف باشد. متهم كردن بی‌گناهان یا معامله یكسان میان خیانت و اشتباه یا یكسان گرفتن گناهان كوچك با گناهان بزرگ جایز نیست.
ـ در امر مبارزه با فساد نباید هیچ تبعیضی دیده شود... هیچ شخص یا نهادی نمی‌تواند با عذر انتساب به اینجانب یا دیگر مسئولان كشور، خود را از حساب‌كشی معاف بشمارد.
ـ با این امر مهم و حیاتی نباید به گونه شعاری، تبلیغاتی و تظاهرگونه رفتار شود. به جای تبلیغات باید آثار و بركات عمل مشهود شود.
ـ هرگونه اطلاع‌رسانی به افكار عمومی كه البته در جای خود لازم است، باید بدون اظهارات نسنجیده و تبلیغات‌گونه بوده و حفظ آرامش و اطمینان افكار عمومی را در نظر داشته باشد.
مفاد این فرمان كه به بخش‌هایی از آن اشاره شد، گویای این مساله است كه مبارزه با فساد باید قانونمند و توسط افراد سالم و امین و بدون تبعیض و به دور از هیاهو و تبلیغات انجام شود؛ بنابر این موضوع با افشاگری‌های خلاف شرع، قانون و اخلاق كه اخیرا آغاز شده، هیچ تناسبی ندارد.
افشاگری از سوی هركس بویژه كسانی كه در آستانه انتخابات و با هدف خارج كردن رقبا از صحنه دست به این اقدام می‌زنند و خود برای اطرافیانشان خط قرمز قائل شده‌اند تا اتهامات آنها به همین فساد مالی مورد رسیدگی قرار نگیرد، فاقد ارزش است و بیشتر به استفاده ابزاری از مبارزه با فساد شبیه است تا اقدامی اصیل و با انگیزه‌های صحیح.
و همین رفتار است كه نارضایتی رهبر معظم انقلاب از روند این مبارزه را در پی داشت و در سخنان روز شنبه فرمودند: «مكرر می‌گویند فساد اقتصادی، اما این كار به زبان گفتن تمام نمی‌شود؛ بلكه نیازمند مبارزه عملی است. در عمل چه كار كردید؟»
مبارزه با فساد مالی همچنین باید قانونمند و با رعایت همه جوانب از جمله اخلاق صورت گیرد تا خود فسادهای دیگر را موجب نشود.
این نحو مبارزه با فساد نه‌تنها به استقرار عدالت منجر نمی‌شود؛ بلكه منجر به ظلم‌های دیگری خواهد شد. آموزه‌های اسلام ناب محمدی(ص) به ما فرمان می‌دهد كه امر به معروف و نهی از منكر هر دو باید به شیوه معروف انجام شود والا خود منكر دیگری است!
از افتخارات نظام جمهوری اسلامی ایران نیز این بوده و هست كه بر مبارزه با فساد همواره تاكید شده است و علاوه بر رهبری نظام كه از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تاكنون سمبل ساده‌زیستی، پاكدستی و پرچمداری مبارزه با فساد بوده است، بسیاری از مسوولان عالی‌رتبه گذشته و حال این نظام، بر این مهم تاكید داشته و در عمل نیز به آن پایبند بوده‌اند البته این واقعیت را نیز نمی‌توان و نباید كتمان‌كرد كه بوده و هستند مسوولانی كه با سوءاستفاده از موقعیت خود آلوده به فساد گردیده‌اند و متاسفانه غالبا هم با برخورد قاطعی مواجه نشده‌اند.
از خواسته‌ها و مطالبات جدی مردم هم این است كه با مسوولان فاسد و با آقازاده‌ها و دیگر بستگان آنها كه از منصب پدر، برادر و... خویش سوءاستفاده كرده‌اند و موجبات بدبینی مردم را فراهم می‌سازند و سلامت نظام اسلامی را زیر سوال می‌برند در هر رده‌ای كه هستند، برخورد شود.
اهمیت مبارزه با فساد آنقدر بوده است كه در اردیبهشت سال 80 منجر به صدور فرمانی هشت ماده‌ای از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به سران سه قوه شد. برخی نكات مهم در آن فرمان كه خصوصا برای شرایط امروز توجه به آنها ضروری است، عبارتند از:
ـ حكومتی كه مفتخر به الگو ساختن نظام علوی است، باید در همه حال تكلیف بزرگ خود را كم كردن فاصله طولانی خویش با نظام آرمانی علوی و اسلامی بداند...
ـ قوه مجریه با نظارتی سازمان‌یافته و دقیق و بی‌اغماض از بروز و رشد فساد مالی در دستگاه‌ها پیشگیری كند.
ـ قوه قضاییه با استفاده از كارشناسان و قضات قاطع و پاكدامن، مجرم و خائن و عناصر آلوده را از سر راه تعالی كشور بردارد.
ـ بدیهی است نقش قوه مقننه در وضع قوانینی كه موجب تسهیل راهكارهای قانونی است و نیز در ایفای وظیفه نظارت، بسیار مهم و كارساز است.
ـ كار مبارزه با فساد را چه در دولت و چه در قوه قضاییه به افراد مطمئن و برخوردار از سلامت و امانت بسپارید. دستی كه می‌خواهد با ناپاكی دربیفتد، باید خود پاك باشد و كسانی كه می‌خواهند در راه اصلاح عمل كنند، باید خود برخوردار از صلاح باشند.
ـ ضربه عدالت باید قاطع، ولی در عین حال دقیق و ظریف باشد. متهم كردن بی‌گناهان یا معامله یكسان میان خیانت و اشتباه یا یكسان گرفتن گناهان كوچك با گناهان بزرگ جایز نیست.
ـ در امر مبارزه با فساد نباید هیچ تبعیضی دیده شود... هیچ شخص یا نهادی نمی‌تواند با عذر انتساب به اینجانب یا دیگر مسئولان كشور، خود را از حساب‌كشی معاف بشمارد.
ـ با این امر مهم و حیاتی نباید به گونه شعاری، تبلیغاتی و تظاهرگونه رفتار شود. به جای تبلیغات باید آثار و بركات عمل مشهود شود.
ـ هرگونه اطلاع‌رسانی به افكار عمومی كه البته در جای خود لازم است، باید بدون اظهارات نسنجیده و تبلیغات‌گونه بوده و حفظ آرامش و اطمینان افكار عمومی را در نظر داشته باشد.
مفاد این فرمان كه به بخش‌هایی از آن اشاره شد، گویای این مساله است كه مبارزه با فساد باید قانونمند و توسط افراد سالم و امین و بدون تبعیض و به دور از هیاهو و تبلیغات انجام شود؛ بنابر این موضوع با افشاگری‌های خلاف شرع، قانون و اخلاق كه اخیرا آغاز شده، هیچ تناسبی ندارد.
افشاگری از سوی هركس بویژه كسانی كه در آستانه انتخابات و با هدف خارج كردن رقبا از صحنه دست به این اقدام می‌زنند و خود برای اطرافیانشان خط قرمز قائل شده‌اند تا اتهامات آنها به همین فساد مالی مورد رسیدگی قرار نگیرد، فاقد ارزش است و بیشتر به استفاده ابزاری از مبارزه با فساد شبیه است تا اقدامی اصیل و با انگیزه‌های صحیح.
و همین رفتار است كه نارضایتی رهبر معظم انقلاب از روند این مبارزه را در پی داشت و در سخنان روز شنبه فرمودند: «مكرر می‌گویند فساد اقتصادی، اما این كار به زبان گفتن تمام نمی‌شود؛ بلكه نیازمند مبارزه عملی است. در عمل چه كار كردید؟»
مبارزه با فساد مالی همچنین باید قانونمند و با رعایت همه جوانب از جمله اخلاق صورت گیرد تا خود فسادهای دیگر را موجب نشود.
این نحو مبارزه با فساد نه‌تنها به استقرار عدالت منجر نمی‌شود؛ بلكه منجر به ظلم‌های دیگری خواهد شد. آموزه‌های اسلام ناب محمدی(ص) به ما فرمان می‌دهد كه امر به معروف و نهی از منكر هر دو باید به شیوه معروف انجام شود والا خود منكر دیگری است!