این مقاله در کنار سلسله مواضع، اخبار و اطلاعاتی که در روزهای اخیر در خصوص فساد پرونده، منافع کشورهای دیگر در اتهام زنی به جمهوری اسلامی ایران به واقع نشان دهنده حقانیت مواضع کشورمان در 19 سال گذشته می‌باشد.
از سوی دیگر اینگونه مقالات که در روزنامه‌های آرژانتین منتشر می‌شود، سازنده نظر افکار عمومی کشور در خصوص تحقیقات و فسادهای انجام شده در پرونده بوده و راه را برای رسیدن به توافقات با این کشور برای جمهوری اسلامی ایران هموارتر می‌کند ضمن اینکه آسیب جدی به وجهه آمریکا وارد کرده و یهودیان را از موضع برتر فعلی به زیر کشیده و قابل انتقاد میسازد.
نباید فراموش کرد که تا چندی پیش یهودیان آرژانتینی هر مخالفتی با خود را به بهانه آنتی سمیتیزم و ... در نطفه خفه می‌کردند و هیچ کس حق کوچکترین انتقادی از آنها نداشت در حالی که امروز از همه طرف مورد انتقاد و تهاجم دولت و رسانه‌های غیروابسته به آنها قرار دارند.
ترجمه مقاله به شرح زیر است:
سند آمیا
از بین صدها هزار تلگراف که دو سال پیش توسط ویکی لیکس از وزارت خارجه آمریکا به دست آمده، 196 سند مربوط به آمیا می‌باشد. اسناد منتشره در ویکی لیکس که به کیبل گیت معروف شد، دوره 2004 تا 2010 را در برمی‌گیرد بنابراین از ابتدای دوره نستورکرچنر تا پایان دوره اول ریاست جمهور کریستینا را در برمی‌گیرد. در حالی که بیشتر اسناد ویکی لیکس ارتباطات حساس را شامل نمی‌شود اما برخی از این 86 سند، مهر فوق سرّی خورده‌اند، 16 سند طبقه‌بندی سرّی و 75 مورد، محرمانه هستند بنابراین بیشتر این اسناد در آرژانتین منتشر نشده و یا از رسانه‌های کشور پخش نشده‌اند.
این تلگرافها نشان می‌دهند که دولت آمریکا تحقیق درباره ایرانی‌هایی که نامشان در پرونده آمیا وجود دارد را تشویق و جهت‌دهی کرده است. بسیاری از مسئولین آمریکایی ملاقاتهای متعددی با دادستان پرونده (آلبرتو نیسمان) داشتند. در این تماسها آمریکایی‌ها به وضوح تأکید کرده‌اند که شک ندارند این افراد مجرم هستند و اصرار داشتند که نیسمان باید فرضیههای «ردپای سوری» و « مرتبطین داخلی» را کنار بگذارد چرا که این امر ممکن است، بخش «مرتبطین بین‌المللی» علیه متهمان ایرانی را تضعیف کند. در این تلگرافها آمده که نیسمان همیشه نسبت به نصایح و نظرات سفارت آمریکا توجه ویژه داشته و بر اجرای آنها تأکید داشته است.
در سال 2006 نیسمان سه هفته قبل از صدور حکم علیه افراد ایرانی، سفارت آمریکا را از رأی کانیکوبا کورال مطلع کرد. در دسامبر سال 2007 نیسمان پیش نویس حکم قاضی در مورد بازداشت ایرانی‌ها برای ارائه به اینترپل را به سفارت آمریکا منعکس و از آنها نظر خواست. متن ارائه شده رضایت نمایندگان اف بی آی را به همراه نداشت و آنها توصیه‌های زیادی برای بهتر کردن متن ارائه کردند. دو ماه بعد نیسمان متن اصلاح شده طبق نظرات آنها را به سفارت ارسال کرد که این بار مورد استقبال مقامات سفارت آمریکا قرار گرفت. در دسامبر 2008 نیسمان به سفارت زنگ زد تا از پیشرفتها در تحقیقات در مورد ایرانی‌ها و آمادگی برای صدور حکم قضایی این نفرات اطلاع دهد. در ماه می 2009 وی سفارت را مطلع کرد که درخواست دستگیری ساموئل سلمان الرضا تبعه لبنانی – کلمبیایی را به عنوان «عضو شبکه داخلی حمله آمیا» ارائه خواهد کرد.
همراه با برخی انتقاداتی که همواره سفارت آمریکا از اقدامات نیسمان به خاطر عدم پیگیری خطوط ارائه شده از سوی سفارت وجود داشته، با این حال سفارت از اقدامات نیسمان به دلیل پیشرفت در روند تحقیقات برخلاف سلف خود قاضی گالئانو و دادستانها بارباکسیا و مولن، تشویق و قدردانی می‌کرد. در یکی از تلگرافهای سفارت آمده است: نمایندگان سفارت در حضور نمایندگان آمیا، دایا و خانواده‌های قربانیان از روند تحقیقات انجام شده توسط نیسمان قدردانی کردند.
با این حال در نوامبر 2008، رئیس آمیا (شوسلر) و معاون وی (آنخل برمن) در دیدار با سفیر آمریکا (واین) ضمن رضایت از تحقیقات نیسمان اعلام کردند باید در خصوص مرتبطین و شبکه محلی نیز تحقیقات پیشرفتهایی داشته باشد، در حالی که این امر مغایر نظر آمریکایی‌ها بوده است.
در میانه تشویق‌هایی که در مناسبتهای مختلف از نیسمان صورت می‌گرفت، نمایندگان مسئول موضوع آمیا در وزارت امور خارجه آمریکا، یکی از رایزنها و مشاوران دایا و مقامات اف بی آی در دیدار با مسئولین پرونده آمیا نسبت به استحکام و قطعیت اسناد و مدارک جمع آوری شده در تحقیقات ابراز تردید کردند. این مشاور دایا در سال 2008 پس از اعلان درخواست دستگیری کارلوس منم و مقامات بلندپایه دولت وی از سوی نیسمان به اتهام سرپوش گذاشتن بر تحقیقات آمیا، گفته بود: "با توجه به فشار جامعه یهودیان، این انجمن آلترناتیو دیگری جز حمایت از اقدامات نیسمان را ندارد."
مقامات آمریکایی در تلگرافها تصریح کرده‌اند که آنها در دیدار با طرفهای آرژانتینی خود تلاش داشته‌اند، وانمود کنند که قصد سیاسی کردن موضوع را ندارند و شرح می‌دهند که به همین دلیل است که می‌گویند ابتکار عمل و تعیین مسیر پرونده باید در اختیار خود آرژانتینی ها باشد. نیسمان در مواقعی نزد آمریکایی‌ها شکایت کرده که مقدار کمکی که از آنها دریافت می‌کند بیشتر از آن چیزی است که دولت آرژانتین در اختیار وی قرار می‌دهد اما در عین حال از موضع نستورکرچنر در سازمان ملل که طی آن ایران را از دخالت در تحقیقات پرونده برحذر داشته بود، ستایش کرده است.
حکم صادره توسط دادگاه علنی داخلی در سپتامبر 2004 در خصوص متهمین داخلی پرونده، موجب بدبینی شدید سفارت آمریکا شد. در این حکم نه تنها 22 متهم داخلی پرونده تبرئه شدند، بلکه دو دادستان( باراباکسیا و موجن) و قاضی تحقیق پرونده ( گالئانو) به دلیل بی‌نظمی‌های فراوان در جریان تحقیقات و عدم بیطرفی در تحقیقات و اتهامات متعدد دیگر کنار گذاشته شده و مورد تعقیب قضایی قرار گرفتند.
در یکی از تلکس‌های سفارت آمریکا آمده است: « بحثهای ما با قاضی گالئانو و دادستانهای قبلی و سازمان اطلاعات و همچنین برداشتهای ما از پرونده آمیا نشان می‌دهد که تحقیقات بر اساس شواهد تصادفی صورت گرفته که نیازمند همکاریهای زیادی بوده و اینکه تحقیق کنندگان در ردیابی عناصر محلی و بین المللی ناموفق بودند. ما معتقدیم غیر محتمل است که پس از 10 سال، فرضیه‌ها و آثار باقیمانده بتواند شواهد مفیدی بدست بدهد.»
با به قدرت رسیدن نستور کرچنر و شروع تحقیقات توسط نیسمان امیدواریهای زیادی برای سفارت آمریکا ایجاد شد. پس از آنکه نیسمان خواستار بازداشت بین المللی ایرانی‌ها می‌شود، در یک تلگراف ارسالی از سفارت در سال 2006 به وزارت امور خارجه آمریکا سکوت دولت آرژانتین ناشی از نگرانی در خصوص برانگیخته شدن خصومت ایرانی‌ها در نتیجه این اقدامات می‌داند. در این مرحله سفارت نتوانسته به این نظر برسد که آیا دولت (آرژانتین ) در تلاش برای تأثیر گذاری و یا تأخیر انداختن در تصمیم قاضی کورال است. این امر مطابق با آن چیزی است که دولت در طول سال انجام داده است. کاخ ریاست جمهوری از تعهد خودش مبنی بر پیگیری به نتیجه رسیدن پرونده عقب‌نشینی نمی‌کند با این حال نظرش این است که باید پرونده پروسه قضایی خودش را طی کند.
دهها تلگراف از تلاشهای مخفیانه دولتهای آمریکا و آرژانتین در سالهای 2006 و 2007 به منظور دسترسی به صدور اعلان قرمز علیه 5 مقام ایرانی و رهبر حزب الله توسط اینترپل سخن گفته و این موضوع را تأئید کرده‌اند. به دنبال مذاکراتی، سه شهروند ایرانیان از لیست نیسمان و کورال خارج شدند. یکی از این مقامات به دلیل اینکه رئیس جمهور ایران بوده و دومی به دلیل اینکه وزیر خارجه بوده و سومی نیز به دلیل اینکه در دادگاه انگلیس به دلیل فقدان مدرک و استنادات تبرئه شده است. تلکس‌های کشف شده از سفارت آمریکا تصریح دارد که دولت آرژانتین با کشورهای چین، آمریکا، مراکش، آفریقای جنوبی و قزاقستان لابی کرد تا این اعلان‌های صادر گردد اگر چه در تحقق این موضوع تأخیر بوجود آمد و ابتدا در کمیته اجرایی و سپس مجمع عمومی اینترپل مطرح شد اما تصویب صدور اعلان‌ها توسط اینترپل از سوی آنیبال فرناندز ( رئیس کابینه آرژانتین در آن زمان) به عنوان پیروزی بزرگ برای آرژانتین نام برده شد.
در تلگراف آمده است: در حالی که دولت ایران به طرق مختلف سعی در نزدیک شدن به دولت و قاضی کورال داشت، این تماسها شک و نگرانی آمریکایی‌ها را از اقدامات دولت آرژانتین به دنبال داشت. در یک تلگراف محرمانه سفارت در مارس 2006 آمده است: «تنها دو دیپلمات ایرانی در آرژانتین حضور دارند و مأموریتشان به پایان رسیده است.»
در این تلگراف آمده است:«روابط بین آرژانتین و ایران به دلیل بمب‌گذاری آمیا متشنج می‌باشد و ارتباطات بین کاردار ایران و وزارت خارجه آرژانتین تنها محدود به موضوعات کنسولی بوده است. در دو سال گذشته سفارت ایران تنها درخواست دو سفر بلند پایه برای مقامات ایرانی ارائه داده تا در مورد IAEA (آژانس بین المللی انرژی اتمی ) مذاکره کنند. در هر دو مورد وزارت امور خارجه انجام این سفرها را با ذکر این دلیل که موضوع باید در وین (مرکز این سازمان) مورد بحث قرار گیرد، رد کرده است.»
در اکتبر 2007 دولت نستور کرچنر انجام مذاکرات پنهانی مورد نظر ایران را رد کرد. «ویلیام گونزالس تأیید کرد که وزارت خارجه یک یادداشت دیپلماتیک (از ایران) دریافت کرده که در آن از عدم وجود تمایل برای همکاری از سوی دولت آرژانتین ابراز تاسف شده و اینکه آرژانتین تمایل ندارد موضوع از طریق دوستانه حل شود». در این یادداشت:«دولت ایران پیشنهاد کرده که یک کمیسیون سیاسی-قضایی مشترک تشکیل شود و موضوعات حقوقی را مورد بحث قرار دهد تا بتوان در مورد اختلافات مربوط به آمیا به راه حل‌هایی رسید. در این پیشنهاد و پیشنهادات اخیر ایران آشکارا به ما پیشنهاد داده که آماده است با آرژانتین وارد معامله شود. گونزالس به روشنی به این درخواست جواب منفی داد به این دلیل که نستور کرچنر قرار بود بازی را به مجمع عمومی سازمان ملل ببرد و قصد بازگشت به عقب را نداشت».
بر اساس گفته هکتور تیمرمن، وزیر امور خارجه، در کنگره که روز چهارشنبه صورت گرفت، فرق بین پیشنهادات قبلی رد شده از سوی آرژانتین با پیشنهاد فعلی این است که پیشنهاد جدید احتمال دیدارو گفت‌وگو با افرادی که نامشان در این خصوص ذکر شده را داراست.
آنیبال فرناندز ( رئیس وقت کابینه آرژانتین) در یک ملاقات با آنتونی وین، سفیر آمریکا در نوامبر 2006 گفته بود، کرچنر در سال 2003 پس از شروع ریاست جمهوری با اشاره به مسئله آمیا گفته بود، هیچ نوع توافقی برای مصونیت نخواهیم داشت.
فرناندز سپس از قول آریل شارون گفته ما در مورد آمیا شریک و برادر هستیم.