صراط:بهاران در راه است! به زودی ! همین نزدیکی! پشت این پیچ خطرناک .... همین و
همان ..... وعده های بهار گونه آن همه بر گوش هایمان نشسته و از جان
هایمان دور گشته که دیگر بهار را هم باور نخواهیم کرد و در این بازاره
مکاره سیاست است که سیاست بازانی که از تهاجم بر عنوان بهار و سرقت آن
هراسناک گشته بودند، هول منشانه « فصل همدلی » برگزیدند و این گونه بهار
نیز بازیچه سیاست شد.
سیاست با اشتهای سیری ناپذیری که دارد می تواند هر آن چه در جهان هستی است در کام خود برد و در این پرخوری هیچ چیز نمی تواند مانع او باشد. دین، اندیشه، فرهنگ و هنر، همه و همه می توانند به سیاست خوراک دهند و جامه ای نو باشند که سیاست را به پیش برند و همان آدم های دیروز را در لباس امروز بپوشانند.
سیاست به مردانش می آموزد که سنگرهای پیشین را اگر باخته اید رها کنید و در یک حرکت تهاجمی و ابتکاری سنگرهای جدیدی را بر افرازید تا مخالفان فرصت تحلیل و تجزیه آن چه گذشته را از دست بدهند و با امر نوی مواجه شوند که در تحلیل و بررسی آن بمانند. با این راهبرد می توان « بهار » را بر افراشت. حال اگر این بهار بر جنازه هزاران اندیشه و فکر و جهد باشد اهمیت چندانی ندارد. خزان مدعی بهار می داند که فرصت شکوفایی سوخته و دست و دوست را با خود برده است ، داغ ها عیان شده و اشک ها بر قامت بلند سرزمین ما سرازیر و داء ها فراگیر و درد ها آسمان گیر و برگ ها ریخته و جاده در هم شده است.
در این شلوغی و هیاهو و هرج و مرج که ساخته و پرداخته سیاستی است که به « یک هو منشی » عادت دارد، می توان بهار گونه داد زد و مدعی بهترین شد و در این قامت از پاسخ گویی به سیاهی ها و خبط های بسیاری که پیش تر بزرگان بدان هشدار می دادند شانه خالی نمود!
مهم نیست که ارزش پول ملی ایران بیش از 80 درصد کاهش یابد، مهم این است که بهار می آید!
مهم نیست که روابط بین المللی ایران کاهش چشم گیری یابد و قدرت های جهانی ، دولت ایران را به چیزی نخرند، مهم این است که بهار می آید! مهم نیست که در این هشت سال ، اخلاق رنگ باخته و از اسب ادب پایین آمده و بر یابوی بی اخلاقی نشسته! مهم این است که بهار می آید!
مهم نیست که بنیان گذار تهمت و افترا چه کسی بوده است، مهم این است که بهار می آید!
دوستی می گفت : مردمان زمانی با تو خواهند آمد که با وعده هایی آنان را دل خوش بداری! آری این همه سختی در برابر بهاری که می آید !!! ....... کنتور که ندارد........
حجت الاسلام محمد علی اسلامی؛ رئیس هیئت مدیره موسسه اندیشمندان ولایت پیشه
منبع: آفتاب
سیاست با اشتهای سیری ناپذیری که دارد می تواند هر آن چه در جهان هستی است در کام خود برد و در این پرخوری هیچ چیز نمی تواند مانع او باشد. دین، اندیشه، فرهنگ و هنر، همه و همه می توانند به سیاست خوراک دهند و جامه ای نو باشند که سیاست را به پیش برند و همان آدم های دیروز را در لباس امروز بپوشانند.
سیاست به مردانش می آموزد که سنگرهای پیشین را اگر باخته اید رها کنید و در یک حرکت تهاجمی و ابتکاری سنگرهای جدیدی را بر افرازید تا مخالفان فرصت تحلیل و تجزیه آن چه گذشته را از دست بدهند و با امر نوی مواجه شوند که در تحلیل و بررسی آن بمانند. با این راهبرد می توان « بهار » را بر افراشت. حال اگر این بهار بر جنازه هزاران اندیشه و فکر و جهد باشد اهمیت چندانی ندارد. خزان مدعی بهار می داند که فرصت شکوفایی سوخته و دست و دوست را با خود برده است ، داغ ها عیان شده و اشک ها بر قامت بلند سرزمین ما سرازیر و داء ها فراگیر و درد ها آسمان گیر و برگ ها ریخته و جاده در هم شده است.
در این شلوغی و هیاهو و هرج و مرج که ساخته و پرداخته سیاستی است که به « یک هو منشی » عادت دارد، می توان بهار گونه داد زد و مدعی بهترین شد و در این قامت از پاسخ گویی به سیاهی ها و خبط های بسیاری که پیش تر بزرگان بدان هشدار می دادند شانه خالی نمود!
مهم نیست که ارزش پول ملی ایران بیش از 80 درصد کاهش یابد، مهم این است که بهار می آید!
مهم نیست که روابط بین المللی ایران کاهش چشم گیری یابد و قدرت های جهانی ، دولت ایران را به چیزی نخرند، مهم این است که بهار می آید! مهم نیست که در این هشت سال ، اخلاق رنگ باخته و از اسب ادب پایین آمده و بر یابوی بی اخلاقی نشسته! مهم این است که بهار می آید!
مهم نیست که بنیان گذار تهمت و افترا چه کسی بوده است، مهم این است که بهار می آید!
دوستی می گفت : مردمان زمانی با تو خواهند آمد که با وعده هایی آنان را دل خوش بداری! آری این همه سختی در برابر بهاری که می آید !!! ....... کنتور که ندارد........
حجت الاسلام محمد علی اسلامی؛ رئیس هیئت مدیره موسسه اندیشمندان ولایت پیشه
منبع: آفتاب