به جرأت می‌توان گفت نامزدهای شورای شهر نه تنها مقهور عظمت انتخابات ریاست جمهوری نشده اند بلکه با شور و هیجان بیشتری پا به میدان گذاشته اند تا جایی که در همین چند روز گذشته چندین ائتلاف و گروه گمنام که تا قبل از این کسی حتی نامی از آنها نشنیده بود سر از گوشه و کنار شهرها درآورده اند و با شعارهای رنگارنگ نوید ساختن شهری آباد و زیبا را می‌دهند.
شاید این اتفاق در نگاه اول بجز آلودگی بیش از حد شهر به انواع کاغذهای تبلیغاتی ضرر دیگری نداشته باشد اما اگر با دقت بیشتری به موضوع نگاه کنیم از خود خواهیم پرسید که این ائتلاف‌ها چگونه شکل می‌گیرند و افرادی که شاید تا چند هفته پیش حتی یکدیگر را نمی شناختند چطور حالا در قالب یک گروه با دیگران به رقابت می‌پردازند؟ اصلا این گروه‌ها خط مشی و اساسنامه منطقی و قابل تکیه دارند؟ اینجاست که به جوابی بر می‌خوریم که تکان دهنده است: سودجویان از این عرصه که به آبی گل آلود تبدیل شده است هم برای گرفتن ماهی خودشان استفاده کرده اند. کافی است هر نامزد مبلغی پول بپردازد تا وارد لیست یکی از این گروه‌های تازه تاسیس بشود و قول حمایت معنوی و تبلیغاتی دریافت کند، البته توجه داشته باشید که صحبت از مبلغ‌های کلان چندین میلیونی است که در این گیر‌ودار جا به جا می‌شود و خیلی از نامزدها آنچنان درگیر شور انتخاباتی شده‌اند که با خودشان فکر نمی‌کنند که چند میلیون پول بی زبانشان در جیب چه کسی خواهد رفت.
تعددلیست های انتخاباتی، فرصت یا تهدید؟
یکی از ویژگی های بارز دوره چهارم انتخابات شوراهای شهر، تعدد لیست های انتخاباتی و تشکیل ائتلاف های پرشمار است که نقطه ای مثبت در جلب مشارکت مردم در انتخابات شوراها به شمار می‌رود. نکته ای که در دوره های قبلی انتخابات شوراها هرگز به چشم نخورد و حداکثر تعداد ائتلاف‌هاو لیست های انتخاباتی از انگشتان دست تجاوز نمی کرد. اما دوره فعلی انتخابات، با تعدد لیست های انتخاباتی مواجه است که گزارش‌هاحکایت از پول های میلیونی از کاندیداهای شورا به خصوص افراد ناشناس و جویای نام برای ورود به برخی لیست های انتخاباتی است.فرصتی که حضور در شورای شهر برای رسیدن به اهداف فردی و اجتماعی می‌دهد، باعث شده بسیاری چهره های گمنام و ناشناس عطش ورود به شورا را داشته باشند و در این میان، گروهی از آنها از هر راهی، حتی با پرداخت پول برای حضور در ائتلاف ها، دنبال پیروزی در انتخاب هستند.
تماس تلفنی و درخواست وجه
یکی از نامزدهای این دوره انتخابات شورای شهر به « قانون» می‌گوید: «در یکی دو هفته اخیر بارها تماس‌های تلفنی داشته‌ام که مشخصاتم را برای اضافه کردن به لیست انتخاباتی‌شان می‌خواستند، اوایل از این تماس‌هاخوشحال می‌شدم چون نشان می‌داد عده ای از کاندیداتوری من حمایت می‌کنند اما وقتی بعد از دریافت مشخصات و رزومه و... از من طلب پول‌های چند میلیونی کردند فهمیدم که موضوع چیز دیگری است. یکی از ائتلاف‌هاکه اتفاقا ائتلاف معروفی است و این روزها با تبلیغات زیاد اسمی هم به هم‌زده از من 10 میلیون تومان می‌خواست وقتی گفتم که این مبلغ پول را ندارم گفتند پس پنج میلیون جور کن بقیه را به تو وام می‌دهیم یعنی خودمان این پول را می‌گذاریم و تو طی پنج چک بقیه را به ما بده!!» او ادامه می‌دهد: «10 میلیون تومان پول کمی نیست اما در مقابل پول‌های کلانی که بعضی‌هاداده اند مبلغ ناچیزی است، اطلاع دقیق دارم که یکی از نامزدهای برجسته 800 میلیون تومان به همان ائتلاف پول داده است، سوال اینجاست که مگر یک نفر با ورود به شورای شهر می‌خواهد چه کار کند که برایش 800 میلیون تومان هزینه می‌کند؟! به نظر می‌رسد این افراد روی رای‌آوردن سرمایه گذاری می‌کنند و توقع دارند بعدا سود این سرمایه را برداشت کنند و این اتفاق خطرناکی است! »
پول‌ها هزینه تبلیغات است!
کاظمی که فعال برجسته ستاد مشترک یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری و لیست ائتلافی همان نامزد است در گفت‌وگو با «قانون» دریافت پول از نامزدها را تایید می‌کند و می‌گوید: «درست است که از نامزدها پول می‌گیریم اما این‌هاهزینه تبلیغات خود نامزدها است، تشکیل یک ستاد واقعا هزینه دارد، اجاره مکان برای سخنرانی نامزدها، چاپ بنر، پوستر، تراکت، دستمزد فعالان و... همه این‌ها هزینه‌هایی هستند که خود نامزدها باید بپردازند در غیر این صورت انجام آنها غیر‌ممکن است.» کاظمی می‌گوید: «بیشترین رقمی که نامزدی به ائتلاف ما پرداخته 50 میلیون تومان بوده است.» او وقتی تعجب من را هنگام شنیدن این رقم می‌بیند، با خنده اضافه می‌کند: «البته این هم پول زیادی است اما وقتی کسی احساس تکلیف می‌کند که در این عرصه حضور داشته باشد و از طرفی موقعیت مالی خوبی هم دارد چرا کمک نکند. مسئله مهم این است که به زور پولی از کسی نمی‌گیریم و تمام دریافت‌هابا رضایت نامزدها صورت می‌گیرد. ما هیچ وقت به هیچ کدام از نامزدها نگفته ایم که باید فلان مبلغ بپردازی و در غیر این‌صورت خط می‌خوری، البته می‌پذیرم که این اتفاق در بعضی از ائتلاف‌های تازه سربرآورده دیده می‌شود اما گروه هایی که سابقه شناخته‌شده‌ای دارند نامزدهایشان را بر اساس معیارهایشان انتخاب می‌کنند و هفته‌هادرباره آنها به تصمیم گیری می‌پردازند، به عنوان مثال در ائتلاف ما فردی وجود دارد که ما حتی هزینه چاپ عکس پرسنلی اش را هم دریافت نکرده ایم اما در نیمه اول فهرست ما جا دارد چون می‌دانیم فرد ساده زیستی است.»
حتی اگر رد صلاحیت شدی پولت مال ماست
دکتر رضا کریمی که چند روز بعد از نامزدی برای انتخابات شورای شهر از آن انصراف داده است به «قانون» می‌گوید: «من وقتی دیدم افراد معروف و خوشنامی نامزد شده اند و از طرفی هزینه رقابت با آنها را ندارم کنار کشیدم، موضوعی که خیلی من را ناراحت کرد این بود که احساس کردم خیلی از ستادها با این هدف دست به تشکیل گروه و دریافت پول از نامزدها می‌زنند که آن را برای تبلیغ نامزد مورد نظرشان در انتخابات ریاست جمهوری هزینه کنند، شخصا اطلاع دارم که یکی از ستاد‌هابا بخش بزرگی از هزینه‌های دریافتی از نامزدهای شورای شهر، برای نامزد مورد نظرش تبلیغات کلان می‌کند. شاید خنده دارباشد اما نماینده یکی از این گروه‌هاکه از من برای حضور در فهرستشان دعوت کرده بود بعد از درخواست پنج تا 15 میلیون هزینه، گفت باید امضا بدهم که حتی در صورت رد شدن صلاحیتم پولم را پس نمی گیرم!!» او می‌گوید: «مگر چاپ چند هزار تراکت و چند صد پوستر، چند میلیون هزینه دارد که این گروه‌هابیشتر از پنج میلیون پول می‌گیرند؟! گذشته از این وقتی یک نفر اصلا تایید صلاحیت نشود دیگر چه تبلیغاتی دارد که برای آن هزینه کند؟! خیلی از این گروه‌هایک شبه به وجود آمده‌اند و از فردای انتخابات هم نامی از آنها شنیده نمی شود تنها فرصتی هستند برای کسانی که در قامتی آبرومند و شیک از مردم کلاهبرداری می‌کنند.»