گروه سیاسی صراط - رصد رسانه های اصلاح طلب و نزدیک به دولت طی چند روزگذشته و بعد از استیضاح نشان می دهد که آنها کاملا غافل گیر شده اند و از نحوه حمایت دولت از وزیر سابق علوم گله مند بوده اند. روزنامه آفتاب یزد در سرمقاله پنج شنبه خود نوشت: "دیروز دکتر فرجی دانا را همچون مبارزی سلحشور و شجاع بافتیم که با تمام توان در میان 290 سرباز رقیب میجنگد و از خود و کیان وزارتخانه اش دفاع می کند اما هر چه چشم بر می گرداند فرمانده‌اش را نمی‌بیند، فرمانده‌ای که در میان لحظات مرگ و زندگی یکی از حساس ترین وزارتخانه هایش، کیلومترها آن سوتر مشغول سخنرانی در جمع مردم اردبیل بود."
به گزارش گروه سیاسی صراط؛ این ماجرا زمانی به یک سناریوی پیچیده و البته قابل تامل تبدیل می شود که مصاحبه علی مطهری در این باره را بخوانیم. علی مطهری در مصاحبه ای می گوید: "من از سه روز قبل به مسئولان مربوط دولتی گفته بودم که آماده‌ام از وزیر علوم دفاع کنم و نکات مهمی را آماده کرده‌ام اما آنها دو نفر دیگر را معرفی کردند، حتما ملاحظاتی داشته‌اند. اما توجه نداشتند که در مقابل افرادی مثل آقایان زاکانی و نادران که تجربه چند استیضاح را دارند باید افراد با تجربه صحبت کنند."
فرزند شهید مطهری در ادامه می افزاید: "من پیغام داده بودم که ایشان حتی پنج دقیقه حضور پیدا کند و چند جمله سخن بگوید و بعد به سفر استانی برود ولی نیامدند. در انتخاب دو نماینده مخالف استیضاح هم خوب عمل نکردند. خلاصه دولت به گونه‌ای رفتار کرد که گویی عزل وزیر برایش چندان مهم نبود."
برداشت از صحبت های علیرضا زاکانی در قامت یک موافق استیضاح نشان می داد که روحانی از ابتدا علی رغم میل باطنی خود این وزارتخانه را در اختیار اصلاح طلبان قرار داده بود و با کنار رفتن فرجی دانا، حذف یک وزیر به ذات اصلاح طلب را با دستان مجلس شورای اسلامی رقم زده بود.
اگرچه انتصاب "محمد علی نجفی" به عنوان سرپرست وزارت علوم – که بنا بر احتمال قوی گزینه نهایی روحانی نخواهد بود- به ظاهر می‌تواند همان پیغام قبلی باشد که یک گزینه تماما اصلاح طلب برای این وزارت خانه در نظر گرفته شده است، اما روحانی از پی خارج شدن "دانا " از گود وزرای خود به دنبال هدف دیگری بود.
پازل روحانی چگونه تکمیل می شود؟!
مجموع اظهار نظرهای این چند روزه و همچنین واکنش نرم رسانه های اصلاح طلب و شخص روحانی از این واقعیت حکایت دارد که دولت به دنبال تکمیل پازل خود در مواجه با مجلس شورای اسلامی است. روحانی در تکمیل این پازل قصد داشت علت اصلی و تامه استیضاح و عدم رای اعتماد فرجی دانا را، بورسیه های غیر قانونی اعلام کند و شمه ای از این بازی را دیروز در حرم امام خمینی (ره) نشان داد.
روحانی پس از دیدار هیئت دولت از مرقد امام خمینی (ره) در میان خبرنگاران گفت: "مبارزه با فساد از جمله برنامه‌های مورد تاکید دولت در ادامه مسیر خود خواهد بود و به طور کلی دولت در زمینه مبارزه با فساد از جمله فساد در دانشگاه و مدارک علمی و مبارزه با فساد در زمینه بورسیه‌ها جدی خواهد بود و این مسیر را ادامه خواهد داد."
تاکتیک تکیه بر بورس های تحصیلی در زمان احمدی نژاد، یعنی سناریویی که تا مدت ها می شود بر آن مانور رسانه ای داد و با توسل به آن برخی از چاله های دولت را پر کرد.
1)وزرای حاشیه ای و البته حساس تر در امان ماندند
اینکه وزیری به اسم "فرجی دانا" قربانی شود تا چند وزارت خانه حساس و البته کلیدی از دید روحانی که وزرای بسیار حاشیه ای و جایگاه مهم دارند، حفظ شود امری طبیعی و از دید دولت عقلانی است. همزمانی اعلام رای دادگاه کرسنت و به تبع آن احتمال متضرر شدن جمهوری اسلامی آن هم به مبلغ 18 میلیارد دلار و دخیل بودن آقازاده جنجالی در کنار وزیر نفت دولت اعتدال می توانست طی هفته های آتی برای دولت هزینه ساز شود.
وقتی بعد رسانه ای قضیه کرسنت جدی تر می شد (که البته با مصوبه شورای عالی امنیت ملی فعلا در بایکوت خبری است) می توانست اولین وزیر زمین گیر شده دولت را، وزیر نفت تصور کرد، ولی هیاهوی ایجاد شده در قبال وزیر علوم و از دست دادن این وزیر به واسطه رای نمایندگان مردم، کمی دولت را از این حاشیه در امان نگاه می دارد.
رده های بعدی وزرایی که می توانستند با عدم قربانی شدن فرجی دانا پایشان به وادی استیضاح، باز شود، "جنتی" و "نعمت زاده" بود که تا به حال به اقدامات شان، حتی صدای طیف های وابسته به خود را در وزارت خانه متبوعشان در آوردند.
2)فاز مظلوم نمایی وارد مرحله جدیدی شد
یک سالگی دولت گذشت و طی چند روز آینده اعضای دولت در جلسه ای در حضور رهبر معظم انقلاب گزارشی از عملکرد یک سالگی خود را را ارائه خواهند داد، ولی آیا مردم را با گزارش های صرفا آمار محور و کم بازده می شود راضی کرد؟!
گزارش نهاد های بین المللی اقتصاد تنها نقطه امیدوار کننده از وضعیت اقتصاد کشور را، وضعیت آرام بازار عنوان می کنند که آن هم به دلیل رکود تورمی ای است که سایه اش بر سر صنعت و تولید کشور سنگینی می کند.
مانور بر روی محمود احمدی نژاد و دولت او نیز تا حدی جواب مظلوم نمایی دولت را می دهد، از طرفی با ایجاد دشمن فرضی- "تند روها"- کار را می شود تا مدتی نامعلوم ادامه داد و جنگ رسانه ای را به درازا کشاند.
واضح است که اولین دولتی که یک وزیر خود را در کمتر از یک سال از دست داده، این پتانسیل را دارد که به خوبی پروژه مظلوم نمایی را وارد فاز تقابل کند. این ادعا را که عده ای ناشناس و بعضا "از خارج از قوای سه گانه" در حال انداختن سنگ جلوی پای دولت هستند و در این راه یک وزیر را از دولت محبوب و مردمی(!) گرفتند می توان در راستای همین مظلوم نمایی ارزیابی کرد!