خوزه گارسیا (سوم جولای 1992): در جریان درگیری میان
افسران پلیس در راهروی یک آپارتمان، گارسیای 23 ساله که اصلیتی دومنیکنی
داشته و پلیس گفته هفت تیر در دست داشته، دو بار توسط افسری به نام "مایکل
اکیفه" مورد هدف قرار گرفت.
یک سال بعد، هیئت منصفه اکیفه را تبرئه کرد و از ادعای وی در این باره که
گارسیا پیش از آنکه مورد هدف قرار بگیرد به دنبال هفت تیر خود بود، حمایت
کرد.
ارنست سایون (29 آوریل 1994):
آقای سامون که 22 ساله بوده در مقابل مجتمع مسکونی که منزل وی در آنجا
قرار داشت ایستاده بود که گشت مبارزه با مواد مخدر آمریکا هنگام عبور از
آنجا تلاش کرد وی را دستگیر کند. سایون در حالی که دستانش بسته بود و به
روی زمین انداخته شده بود، به دلیل فشاری که به گردن،سینه و پشتش وارد شده
بود، خفه شد.
هیئت منصفه از پذیرش هرگونه اتهام جنایی علیه 3 پلیسی که در این حادثه
مشارکت داشتند امتناع کرد و اعلام کرده که پلیس‌ها از زور قابل قبولی برای
بازداشت سایون استفاده کرده است.
نیکلاس هیوارد (27 سپتامبر 1994): نیکلاس که فقط 13 سال
داشت در حال بازی "دزد و پلیس" با دوستان خود در مقابل منزل مسکونی خود بود
که "بریان جورج" از افسران پلیس گمان کرد اسلحه‌ای که در دستان نیکلاس است
واقعی بوده و تا سرحد مرک به وی شلیک کرد.
دادستان منطقه بروکلین از ارائه این پرونده به هیئت منصفه خودداری کرد و
گفت که مقصر واقعی این حادثه تفنگ اسباب بازی بوده که بسیار شبیه تفنگ
واقعی بوده است.
آنتونی بائز (22 دسامبر 1994): آقای بائز که 29 سال داشت
و یک نگهبان امنیتی بود در بیرون منزل مادر خود در حال فوتبال بازی بودند
که وسیله‌ای که برای "شیر یا خط" استفاده می‌کنند بر روی ماشین پلیس افتاد.
پلیس که تلاش کرد با استفاده از شوکر بائز را دستگیر کند باعث مرگ وی شد.
فرانسیس لیوتی،افسر آمریکایی به دلیل استفاده غیرقانونی از شوکر از کار
برکنار شد و دادگاه فدرال وی را به هفت و نیم سال زندان محکوم کرد اما پس
از دوسال عفو دولتی مشمول حاوی وی شد و از زندان آزاد گردید.
آمادو دیالو (چهارم فوریه 1999): آقای دیالو که 22 سال
داشت و یکی از مهاجران کشور گینه بود در راهروی آپارتمان ساختمان مسکونی‌اش
توسط 4 مامور پلیس 41 بار هدف شلیک گلوله قرار گرفت. پلیس مدعی بود که به
نظر می‌رسید وی مسلح بوده اما مشخص شد که وی هیچگونه سلاحی به همراه نداشته
است.
در فوریه سال 2000 پس از تنش‌های بسیار، هر 4 افسر پلیس از تمامی اتهامات
تبرئه شدند که این رای به تظاهرات منتهی شد. مقامات موافقت کردند که به
خانواده مقتول 3 میلیون دلار پرداخت کنند.
پاتریک دوریسموند (16 مارس 2000): آقای دوریسموند، یک
نگهبان امنیتی غیرمسلح سیاه پوست بود. وی به دلیل درگیری با یک افسر مخفی
مواد مخدر در مقابل یک مرکز تفریحی، هدف شلیک گلوله قرار گرفت. درگیری پس
از آن آغاز شد که این افسر مخفی مواد مخدر از دوریسموند پرسیده بود آیا وی
کوکایین دارد.
در اواخر جولای، هیئت منصفه اعلام کرد که اقدام کارآگاه آنتونی واسکوز در
شلیک به دوریسموند غیر عمدی بوده و وی را متهم ندانست. مقامات شهری با
پرداخت 2.25 میلیون دلار به خانواده مقتول موافقت کردند.
عثمان زونگو (23 می 2003): آقای زونگو که 43 سال داشت و
در زمینه‌های هنری فعالیت می‌کرد، در حمله پلیس به یک انبار که پلیس معتقد
بود مرکزی برای تکثیر غیر قانونی سی‌دی بوده، هدف شلیک گلوله قرار گرفت و
کشته شد.
در سال 2005، "بریان کونروی" از افسران پلیس به تعلیق از کار محکوم شد و
قاضی اعلام کرد که آموزش ضعیف پلیس‌ها دلیل اصلی این قتل بوده است.
مقامات شهری با پرداخت 3 میلیون دلار به خانواده مقتول موافقت کردند.
تیموتی استانسبوری (24 ژانویه 2004): استانسبوری که 19
سال داشت، یک دانش‌آموز دبیرستانی بود که قصد داشت از طریق پشت بام به یک
مهمانی برسد که با "ریچارد نری" افسر پلیسی مواجه شد که در حال گشت زنی بر
روی پشت بام بود و با شلیک گلوله این افسر پلیس کشته شد.
هیئت منصفه در دسامبر 2006، برای 30 روز وی را از کارش تعلیق کرد و به
صورت دائمی وی را خلع سلاح کرد. مقامات شهری با پرداخت 2 میلیون دلار به
بازماندگان استانسبوری موافقت کرد.
رامارلی گراهام (دوم فوریه 2012): آقای گراهام که 18 سال
داشت، توسط "ریچارد هاسته" از افسران پلیس در حمام منزل خود هدف شلیک
گلوله قرار گرفت. تیمی از افسران پلیس مبارزه با مواد مخدر با لباس شخصی وی
را از خیابان مورد تعقیب قرار داده بودند. آقای گراهام هنگامی که کشته شد،
غیر مسلح بود.
هیئت منصفه رای داد که هاسته مرتکب قتل درجه دو شده است اما یک سال بعد
دادگاه این رای را رد کرد. مدعی العموم پس از آن و در آگوست 2013 دادخواست
دیگری را ارائه داد اما هیئت منصفه تصمیم گرفت که این پرونده بار دیگر مطرح
نشود.
سین بل (25 نوامبر 2006): پنج کارآگاه 50 گلوله به سوی
خودرویی که بل و دونفر دیگر سوار آن بودند شلیک کردند. این حادثه پس از
مراسم عروسی بل و پس از بروز درگیری در مقابل باشگاه کوین روی داد.
در سال 2008، هیئت منصفه این کارآگاهان را از هرگونه اتهام قتل تبرئه کرد
اما در سال 2012 یکی از کارآگاهان از کار اخراج شد و دیگر کارآگاهان نیز
مجبور به استعفا شدند.
اریک گارنر (17 جولای 2014): آقای گارنر که 43 سال داشت،
به دلیل حمله "دانیل پانتالئو" از افسران پلیس با شوکر، به قتل رسید. این
پلیس تلاش داشت گارنر را به دلیل فروش غیرقانونی سیگار بازداشت کند و برای
این کار از شوکر استفاده کرد.
هیئت منصفه در جلسه ای که برگزار کرد تصمیم گرفت که هیچگونه طرح اتهامی علیه این افسر پلیس مطرح نشود.
آکای گورلی (20 نوامبر 2014): آقای گورلی که 28 سال
داشت به همراه نامزد خود در حال ورود به پلکان عمودی یک پروژه مسکونی در
بروکلین بود که یک افسر پلیس به نام پیتر لیانگ که در بالای سر وی حضور
داشت وی را با شلیک یک گلوله به فقسه سینه به قتل رساند. پلیس این حادثه را
که به قتل گورلی که غیر مسلح بود منتهی شدف،یک حادثه توصیف کرد.
این حادثه همچنات توسط مقامات قضایی بروکلین در حال بررسی است.