صراط: یکی از سایت‌های خبری به تازگی سؤالی را که گفته میشود از سوی عماد افروغ، نماینده سابق مجلس و از چهره‌های اصولگرا مطرح شده، منتشر نموده و خواستار پاسخ خوانندگان سؤال شده است.
در مطلب سایت مذکور اینطور آمده است که طرح کننده سؤال (عماد افروغ) پس از مطالعه تمام پاسخ‌های مخاطبان؛ درباره آنها سخن خواهد گفت.
سؤال طرح شده از سوی آقای افروغ به این شرح است:
حکومت (نظام سیاسی) چگونه باید باشد تا مردم به آن اعتماد کنند، و واقعیت امروز ایران، چه تفاوتی با آن امر بایسته دارد؟
*شأن نزول سؤال بالا نه در زمان کنونی که نزدیک به 36 سال از عمر پربرکت نظام اسلامی گذشته است؛ که شاید در دوران قبل از برگزاری رفراندم از سوی نظام اسلامی در سال 58 و حتی قبل از آن بوده است.
اینکه عده‌ای پس از 36 سال از عمر انقلاب اسلامی به این فکر افتاده باشند که در عرصه‌ای عمومی مثل رسانه (و یا شاید رفراندم!) به این مسئله فکر کنند که نظام اسلامی جدای از نظر فقها، مراجع تقلید، تئوریسین‌های انقلاب اسلامی و مبارزان انقلابی! از نظر مخاطبان یک رسانه در سال 1393، چگونه باید باشد تا قابل اعتماد شود؛ امر و سؤالی مشکک است که البته از فرایند آن، یک ظهور قابل ابتنا برای حقیقت به دست نخواهد آمد و در حالت خوشبینانه، حرکتی شبیه به کنایه‌ی «انقلاب اسلامی در انقلاب اسلامی»! تلقی میشود.
البته این انتقاد مشخص نمی‌تواند تعیین کننده خوب یا بد بودن نیت طراحان پروژه رسانه‌ای مذکور باشد اما آنچه که در جلوَت قابل مشاهده است؛ تشکیک در قابل اعتماد بودن نظام و القای آن است که شاید تفاوت‌هایی میان بایسته‌های جلب اعتماد و فضای کنونی نظام اسلامی وجود دارد!
البته مشخص آن است که در عرصه آزاداندیشی، می‌توان هر سؤالی را مطرح کرد و همه‌ی پاسخ‌ها را نیز به اقتراح گذاشت (و اخباری‌مسلکی هم کار غلطیست) اما در همین میان باید توجه داشت که ابتناء بر غلط و طرح کردن سؤالی که به نظر می‌رسد با یک فرض غلط، بنیان نهاده شده و بخش دوم آن نیز تلاش می‌کند تا فرض غلط را اثبات شده در نظر بگیرد؛ تطابقی با آزاداندیشی ندارد.
دلیل دیگر بر غلط بودن مبانی سؤال مذکور آنکه: یک نظام سیاسی اگر مستظهر به اعتماد عمومی نبود؛ صدالبته هرگز نمی‌توانست 36 سال دوام بیاورد و بر صدها و بلکه بر هزارها توطئه بنیان‌برافکن نیز فائق بیاید.
گفتنیست عده‌ای در حالی با گذشت 36 سال از انقلاب اسلامی بر مقولاتی مثل ضرورت پرداختن به اخلاق، مؤلفه‌های قابل اعتماد بودن نظام اسلامی و ... تأکید میکنند که باید این سؤال را از آنها پرسید که چرا به نیمه پر لیوان نگاه نمی‌کنند؟!
مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با مردم قم در همین زمینه فرمودند:
«ما همیشه میگوییم، بارها گفتیم که ما نتوانستیم خواسته‌هاى اسلام را به‌طور کامل تحقّق ببخشیم، این قطعى است؛ امّا ما راه زیادى در این زمینه طى کردیم. ما نتوانستیم عدالت اجتماعى را به‌طور کامل در این کشور به‌وجود بیاوریم امّا خیلى از راه را جلو آمدیم. نباید اینها ندیده گرفته بشود. یک‌روزى همه‌ى ثروت این کشور صرف تعدادى خانواده‌هاى اشرافى (مى‌شد) و احیاناً سرریز آن به چند شهر بزرگ میرسید؛ امروز اقصى نقاط کشور برخوردار از خیرات این کشورند. این حرکت عظیم، حرکت به سمت عدالت اجتماعى، حرکت به سمت اخلاق اسلامى (وجود دارد). حالا میشنویم گاهى اوقات راجع به اخلاق حرف زده میشود، انتقاد میکنند؛ بله؛ با آن اخلاق اسلامى مطلوب، امروز ما فاصله داریم، در این شکّى نیست؛ امّا ما خیلى پیش رفتیم، راه زیادى را ملّت ایران طى کردند، اینها را ندیده نگیرند»
معظم‌له همچنین در ادامه صحبت‌های خود تصریح کردند:
«البتّه راه طولانى‌اى در پیش داریم؛ ما به آرمانهایمان هنوز نرسیده ایم؛ آرمانهاى اسلامى خیلى بالاتر از این حرفها است. در صدر اسلام هم همین حرکت وجود داشت؛ آنجا هم میانه‌ى راه بودند. شما خیال نکنید در صدر اسلام، در زمان پیامبر مکرّم و خلفاى آن حضرت، مردم به نهایت آرمانها رسیدند؛ نه، مهم این است که یک کشور حرکت بکند؛ ملّت ما در حال حرکت است. این حرکت را با حرفهاى نسنجیده، با اظهارات ناپخته و غلط خراب نکنند. کارى نکنند که در ملّت از این حرکت عظیمى که شروع کرده است و با امید دارد پیش میرود، تردید ایجاد کند»
در مطلب سایت مذکور اینطور آمده است که طرح کننده سؤال (عماد افروغ) پس از مطالعه تمام پاسخ‌های مخاطبان؛ درباره آنها سخن خواهد گفت.
سؤال طرح شده از سوی آقای افروغ به این شرح است:
حکومت (نظام سیاسی) چگونه باید باشد تا مردم به آن اعتماد کنند، و واقعیت امروز ایران، چه تفاوتی با آن امر بایسته دارد؟
*شأن نزول سؤال بالا نه در زمان کنونی که نزدیک به 36 سال از عمر پربرکت نظام اسلامی گذشته است؛ که شاید در دوران قبل از برگزاری رفراندم از سوی نظام اسلامی در سال 58 و حتی قبل از آن بوده است.
اینکه عده‌ای پس از 36 سال از عمر انقلاب اسلامی به این فکر افتاده باشند که در عرصه‌ای عمومی مثل رسانه (و یا شاید رفراندم!) به این مسئله فکر کنند که نظام اسلامی جدای از نظر فقها، مراجع تقلید، تئوریسین‌های انقلاب اسلامی و مبارزان انقلابی! از نظر مخاطبان یک رسانه در سال 1393، چگونه باید باشد تا قابل اعتماد شود؛ امر و سؤالی مشکک است که البته از فرایند آن، یک ظهور قابل ابتنا برای حقیقت به دست نخواهد آمد و در حالت خوشبینانه، حرکتی شبیه به کنایه‌ی «انقلاب اسلامی در انقلاب اسلامی»! تلقی میشود.
البته این انتقاد مشخص نمی‌تواند تعیین کننده خوب یا بد بودن نیت طراحان پروژه رسانه‌ای مذکور باشد اما آنچه که در جلوَت قابل مشاهده است؛ تشکیک در قابل اعتماد بودن نظام و القای آن است که شاید تفاوت‌هایی میان بایسته‌های جلب اعتماد و فضای کنونی نظام اسلامی وجود دارد!
البته مشخص آن است که در عرصه آزاداندیشی، می‌توان هر سؤالی را مطرح کرد و همه‌ی پاسخ‌ها را نیز به اقتراح گذاشت (و اخباری‌مسلکی هم کار غلطیست) اما در همین میان باید توجه داشت که ابتناء بر غلط و طرح کردن سؤالی که به نظر می‌رسد با یک فرض غلط، بنیان نهاده شده و بخش دوم آن نیز تلاش می‌کند تا فرض غلط را اثبات شده در نظر بگیرد؛ تطابقی با آزاداندیشی ندارد.
دلیل دیگر بر غلط بودن مبانی سؤال مذکور آنکه: یک نظام سیاسی اگر مستظهر به اعتماد عمومی نبود؛ صدالبته هرگز نمی‌توانست 36 سال دوام بیاورد و بر صدها و بلکه بر هزارها توطئه بنیان‌برافکن نیز فائق بیاید.
گفتنیست عده‌ای در حالی با گذشت 36 سال از انقلاب اسلامی بر مقولاتی مثل ضرورت پرداختن به اخلاق، مؤلفه‌های قابل اعتماد بودن نظام اسلامی و ... تأکید میکنند که باید این سؤال را از آنها پرسید که چرا به نیمه پر لیوان نگاه نمی‌کنند؟!
مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با مردم قم در همین زمینه فرمودند:
«ما همیشه میگوییم، بارها گفتیم که ما نتوانستیم خواسته‌هاى اسلام را به‌طور کامل تحقّق ببخشیم، این قطعى است؛ امّا ما راه زیادى در این زمینه طى کردیم. ما نتوانستیم عدالت اجتماعى را به‌طور کامل در این کشور به‌وجود بیاوریم امّا خیلى از راه را جلو آمدیم. نباید اینها ندیده گرفته بشود. یک‌روزى همه‌ى ثروت این کشور صرف تعدادى خانواده‌هاى اشرافى (مى‌شد) و احیاناً سرریز آن به چند شهر بزرگ میرسید؛ امروز اقصى نقاط کشور برخوردار از خیرات این کشورند. این حرکت عظیم، حرکت به سمت عدالت اجتماعى، حرکت به سمت اخلاق اسلامى (وجود دارد). حالا میشنویم گاهى اوقات راجع به اخلاق حرف زده میشود، انتقاد میکنند؛ بله؛ با آن اخلاق اسلامى مطلوب، امروز ما فاصله داریم، در این شکّى نیست؛ امّا ما خیلى پیش رفتیم، راه زیادى را ملّت ایران طى کردند، اینها را ندیده نگیرند»
معظم‌له همچنین در ادامه صحبت‌های خود تصریح کردند:
«البتّه راه طولانى‌اى در پیش داریم؛ ما به آرمانهایمان هنوز نرسیده ایم؛ آرمانهاى اسلامى خیلى بالاتر از این حرفها است. در صدر اسلام هم همین حرکت وجود داشت؛ آنجا هم میانه‌ى راه بودند. شما خیال نکنید در صدر اسلام، در زمان پیامبر مکرّم و خلفاى آن حضرت، مردم به نهایت آرمانها رسیدند؛ نه، مهم این است که یک کشور حرکت بکند؛ ملّت ما در حال حرکت است. این حرکت را با حرفهاى نسنجیده، با اظهارات ناپخته و غلط خراب نکنند. کارى نکنند که در ملّت از این حرکت عظیمى که شروع کرده است و با امید دارد پیش میرود، تردید ایجاد کند»
