در بخشی از این نامه آمده است: براساس مذاکرات وین امروز بناست قطعنامه‌ای توسط شورای امنیت سازمان ملل به رأی گذاشته شود که انتشار اخباری پیرامون مفاد و حواشی آن از حساسیت مضاعف و اهمیتی صدچندان برخوردار است. به نظر می‌رسد مفاد پیش نویس قطعنامه درباره توافق هسته‌ای در دست اقدام واجد ابعاد «خطرناک» و «ضدامنیتی» و مغایر با مصالح، منافع و امنیت ملی ماست و به مثابه «شمشیری بلند» بر سر ایران است. امید است مسئولان و دوستان در وزارت امور خارجه به شدت نسبت به اتفاقی که قرار است در شورای عالی امنیت بیافتد، ملاحظه و اعتراض داشته باشند.
این نامه می‌افزاید: بندهای 11 و 12 متن، سیستمی را پیش‌بینی کرده که به هر کدام از 5 عضو دائم شورای امنیت اجازه می‌دهد با «هر بهانه‌ای» که از روند برجام راضی نباشند، از اجرای آن سرباز بزنند. در این متن از ایران خواسته می‌شود «هیچ» فعالیتی مرتبط با «موشک‌های بالستیک» طراحی شده با «قابلیت» حمل تسلیحات هسته‌ای صورت ندهد، از جمله شلیک هرگونه موشک با استفاده از چنین فناوری‌های مربوط به موشک‌های بالستیک، تا زمان 8 سال پس از «روز پذیرش برجام» یا تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که «جمع‌بندی مبسوط» را تأیید کند، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.
در ادامه این نامه قید شده است: بر اساس پاراگراف 3 ضمیمه B از پیش‌نویس قطعنامه شورای امنیت، تقریباً تمام موشک‌های بالستیک جمهوری اسلامی ایران مشمول تحریم خواهند شد و ایران در بازه زمانی قید شده حق «هیچ فعالیتی» روی این موشک‌ها و صدالبته اقدام برای ساخت، تست، فروش و ... موشک‌های پیشرفته‌تر نخواهد داشت. همچنین، طبق این بند از پیش‌نویس قطعنامه، جمهوری اسلامی ایران حتی حق تست و آزمایش یا به‌کارگیری موشک‌های حامل ماهواره و یا حامل محموله‌های فضایی را نیز نخواهد داشت و بدین ترتیب کشورمان از یک علم بسیار مهم و حیاتی در دوره کنونی نیز برای سالها محروم خواهد شد.
در ادامه این نامه با اشاره به آثار تصویب چنین نامه‌ای تاکید شده است: تردیدی نیست که غرب و آمریکا قادر خواهند بود از طریق مهار قدرت موشکی جمهوری اسلامی ایران و عقب راندن آن توان بازدارندگی موشکی ایران را نیز تا حد زیادی ضعیف کنند و پس از آن قادر خواهند بود برنامه‌های بعدی خود علیه جمهوری اسلامی ایران را بسیار راحت‌تر از پیش کلید بزند.نباید فراموش کرد اساساً مهمترین دغدغه آمریکا در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران نه ترس از سلاح هسته‌ای، بلکه توانایی دفاعی و بازدارندگی موشکی بسیار جدی جمهوری اسلامی ایران است که تمام تلاششان را متمرکز کردند این بخش از توانایی ایران را متوقف و تضعیف کنند.
اساتید دانشگاه‌های کشور در ادامه این نامه با اشاره به این نکته که یکی از مسائل و دغدغه‌های کلیدی آمریکا و رژیم صهیونیستی مقابله با موشک‌های جمهوری اسلامی ایران و توان موشکی ایران بوده است، خاطرنشان کردند: بدیهی است با این بند عملا ضمن متوقف ساختن رشد و تکامل توان موشکی ایران بهترین فرصت برای ارتقای قدرت موشکی و سامانه‌های دفاعی رژیم صهیونیستی فراهم می‌شود و این رژیم غاصب بهترین استفاده را از خلأ زمانی 5 تا 8 ساله تحریم سفت و سخت موشکی ایران به دست خواهد آورد.
در ادامه این نامه خطاب به رئیس جمهور آمده است: متن پیش‌نویس یک بخش «Statement» یا بیانیه دارد که بند 6 این بیانیه بحث محدودیت در حوزه تسلیحات متعارف و نه هسته‌ای ایران را مطرح می‌کند که ورود و خروج سلاح به ایران را ممنوع می‌کند مشکل این بند این است که به این وسیله می‌خواهند جلوی جمهوری اسلامی ایران را بگیرند و مانع ارسال کمک و حمایت نظامی نسبت به کشورها و گروه های ضد سلطه و ضد صهیونیسم شوند اما چشم انداز آینده با این محدودیت‌های تسلیحاتی 5 ساله و 8 ساله چگونه رقم خواهد خورد؟در بند 7 این قطعنامه هر کشتی و هواپیمایی که بخواهد به سمت ایران بیاید دولت‌های دنیا این حق را دارند که محموله این کشتی یا هواپیما و یا کامیون را بازرسی کنند، براساس برجام برخی محدودیت‌ها برای ایران وجود دارد که براساس بند 7 برجام به کشورها حق بازرسی در خصوص این محدودیت‌ها برای محموله‌هایی که خارج یا داخل ایران می‌شوند داده شده است. از این جهت زمانی که می‌خواهند بند 6 را اجرا کنند به راحتی دولت آمریکا یا رژیم صهیونیستی می‌توانند فلان محموله را که می‌خواهد برای عراق یا لبنان برود را متوقف کنند ، بازرسی کنند و در نهایت این حق هم به کشورها داده شده که همه خروجی‌ها و ورودی‌های ایران را زیر نظر داشته باشند که این هم به شدت برای استقلال کشور ضرر دارد و گلوگاه‌های ورودی و خروجی کشور در عمل به دست برخی از کشورها باشد.
اساتید دانشگاه‌های کشور در پایان نامه خود تاکید کردند: به نظر می‌رسد این قطعنامه‌ای که قرار است تصویب شود به دلیل موارد فوق‌الذکر و موارد تلویحی متعدد دیگر به شدت استقلال، امنیت و منافع ملی و منطقه‌ای و مصالح بین‌المللی کشور را خدشه دار می‌کند و شایسته است دستگاه‌های ذیربط کشور در اسرع وقت اقدامات لازم جهت جلوگیری از این اقدام علیه جمهوری اسلامی ایران را به عمل آورند.