روز 27 آذر گلوله جمجمه کسی را نشانه رفت که همه آمال و آرزویش خدمت به میهن اسلامی و فداکاری برای انقلاب بود .محمد مفتح نمادی است برای زندگی و منش متفکرانه بیشتر افراد در جامعه، او را با عنوان وحدت حوزه و دانشگاه می شناسند.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی میرفت تا اصطحکاک شدیدی بین دانشگاه و حوزه پیش بیاید ولی شخصیت مفتح برای روشن سازی بین این دو بخش بسیار موثر بود. در دهه 1350 شمسی دانشگاه سرمنشاء تحولات بزرگ اجتماعی و حوزه آماده پذیرش بزرگترین خط فکر سیاسی قرن بود ولی گروه های منحرف و معاند مانند چریک های خلق و مجاهدین می خواستند که جامعه به سمت اسلام التقاطی(اسلام بدون شهادت و مرجعیت دینی) و عقاید شوروی سابق پیش برود.
مفتح آن زمان همگام و حتی جلوتر از همه روشن فکران در صدد یکی شدن تفکرات حوزه و دانشگاه بود وی ایدوئولوژی ولایت فقه را در بین دانشگاهیان گسترش داد و جز معدود کسانی بود که به پویایی تفکر حوزه اهمیت میداد؛ البته در پاره ای از مواقع با بی مهری اهالی حوزه و دانشگاه نیز رو به رو می شد.
مفتح را می توان نماینده تفکر انقلابی پویا دانست و دلیل اصلی شهادت ایشان توسط منافیقن، دقیقا همین بود که می توانست نمادهای اسلامی که تا آن موقع در دانشگاه مظلوم و ناشناخته باقی مانده بود را تبیین کند.
امام خمینی(ره) در تبیین شخصیت مفتح این گونه قلم می زنند:
"جناب حجت الاسلام دانشمند محترم آقاي مفتح و دو نفر پاسداران عزيز اسلام رحمة الله عليهم به فيض شهادت رسيدند و به بارگاه ابديت بار يافتند و در دل ملت و جوانان آگاه ما حماسه آفريدند و آتش نهضت اسلامي را افروخته تر و جنبش قيام ملت را متحرك تر كردند. خدايشان در جوار رحمت واسعه ي خود بپذيرد و از نور عظمت خود بهره دهد. اميد بود از دانش استاد محترم و از زبان علم او بهره ها براي اسلام و پيشرفت نهضت برداشته شود و اميد است، از شهادت امثال ايشان بهره ها برداريم"
بعدها مسعود رجوی با ابراز خرسندی شهادت مفتح را پیروزی بزرگی برای مجاهدین و از بین بردن ارتجاع دانست؛
زهی خیال باطل که نفهمید هر انسان حق طلبی می داند که این فقیه سترگ در ذهن تمام حق جویان عالم زنده و جاوید است.